woensdag 21 november 2012

Drie realisten

Van de goeroes en fundmanagers die regelmatig via interviews en presentaties de toestand in de (financiële) wereld doornemen, vind ik er maar drie voor 100% geloofwaardig: Hugh Hendry, Marc Faber en Kyle Bass.
Hugh is de man die gevoel voor humor combineert met een inktzwarte kijk op de toekomst. Helaas is hij voor non-native speakers in interviews moeilijk te volgen door zijn zware Schotse accent, maar gelukkig zijn er genoeg mensen die zijn woorden in gewoon Engels op internet zetten. Hij is super-scherp en prikt alle blabla genadeloos door.
Marc is een cijferfetisjist. Bedragen, aantallen en datums lepelt hij moeiteloos op om zijn statements te onderstrepen en die zijn niet bedoeld voor economen met een bord voor hun kop. Evenals Hugh, ziet Marc het ook niet goed aflopen met de wereld. Daarvoor is er teveel schuld en ontbreekt het de politieke leiders aan moed en aan wil om de 'schuldigen' daarvoor te laten bloeden. Ze wentelen de gevolgen liever af op de massa.
Maar de meest 'straighte' van de drie is Kyle. Hij redeneert rustig en helder en heeft niet veel woorden nodig om uit te leggen waar de klappen gaan vallen en waarom. Daar is weinig tegenin te brengen. Zijn laatste interview - End of the Debt Cycle, is op zijn blogpagina te vinden, samen met de niet te missen news letter: The Central Bankers' Potemkin Village, en anders ook op deze pagina van Zero Hedge.

Alledrie zijn zij nuchtere realisten, erop uit om iets te verdienen aan de domheid en de emoties van anderen. Die anderen zijn dan vooral politici en hun economische adviseurs, die koste wat kost (voor rekening van de belastingbetaler) proberen, niet alleen Griekenland, maar het hele, onder onvoorstelbare (gok)schulden bezwijkende monetaire stelsel van de Westerse wereld overeind te houden met biljoenen aan ongedekte, nieuwe leningen van de Centrale Banken en het IMF. [Pas op: geld lenen kost geld!]
Hoewel de goegemeente gefocust is op de eurozone, Amerika en in het verlengde daarvan China - de laatste hoop, kijken zij alledrie naar Japan. Daar gaat volgens hen de bijl het eerst vallen, misschien volgend jaar al. Ruim vóór die tijd is het voor iedereen zaak zijn spaargeld in veiligheid te brengen - koop fysiek edelmetaal als hedge tegen geldontwaarding - en zich te realiseren dat nominale pensioenen in de loop van luttele jaren qua koopkracht nauwelijks nog wat zullen voorstellen.

En voor wie de rechttoe-rechtaan 'gloom and doom' allemaal teveel wordt, Mark J. Grant van Out of the Box is heel lezenswaardig als je van een beetje ironie houdt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten