Drie realisten

Van de goeroes en fundmanagers die regelmatig via interviews en presentaties de toestand in de (financiële) wereld doornemen, vind ik er maar drie voor 100% geloofwaardig: Hugh Hendry, Marc Faber en Kyle Bass.
Hugh is de man die gevoel voor humor combineert met een inktzwarte kijk op de toekomst. Helaas is hij voor non-native speakers in interviews moeilijk te volgen door zijn zware Schotse accent, maar gelukkig zijn er genoeg mensen die zijn woorden in gewoon Engels op internet zetten. Hij is super-scherp en prikt alle blabla genadeloos door.
Marc is een cijferfetisjist. Bedragen, aantallen en datums lepelt hij moeiteloos op om zijn statements te onderstrepen en die zijn niet bedoeld voor economen met een bord voor hun kop. Evenals Hugh, ziet Marc het ook niet goed aflopen met de wereld. Daarvoor is er teveel schuld en ontbreekt het de politieke leiders aan moed en aan wil om de 'schuldigen' daarvoor te laten bloeden. Ze wentelen de gevolgen liever af op de massa.
Maar de meest 'straighte' van de drie is Kyle. Hij redeneert rustig en helder en heeft niet veel woorden nodig om uit te leggen waar de klappen gaan vallen en waarom. Daar is weinig tegenin te brengen. Zijn laatste interview - End of the Debt Cycle, is op zijn blogpagina te vinden, samen met de niet te missen news letter: The Central Bankers' Potemkin Village, en anders ook op deze pagina van Zero Hedge.

Alledrie zijn zij nuchtere realisten, erop uit om iets te verdienen aan de domheid en de emoties van anderen. Die anderen zijn dan vooral politici en hun economische adviseurs, die koste wat kost (voor rekening van de belastingbetaler) proberen, niet alleen Griekenland, maar het hele, onder onvoorstelbare (gok)schulden bezwijkende monetaire stelsel van de Westerse wereld overeind te houden met biljoenen aan ongedekte, nieuwe leningen van de Centrale Banken en het IMF. [Pas op: geld lenen kost geld!]
Hoewel de goegemeente gefocust is op de eurozone, Amerika en in het verlengde daarvan China - de laatste hoop, kijken zij alledrie naar Japan. Daar gaat volgens hen de bijl het eerst vallen, misschien volgend jaar al. Ruim vóór die tijd is het voor iedereen zaak zijn spaargeld in veiligheid te brengen - koop fysiek edelmetaal als hedge tegen geldontwaarding - en zich te realiseren dat nominale pensioenen in de loop van luttele jaren qua koopkracht nauwelijks nog wat zullen voorstellen.

En voor wie de rechttoe-rechtaan 'gloom and doom' allemaal teveel wordt, Mark J. Grant van Out of the Box is heel lezenswaardig als je van een beetje ironie houdt.

De geschiedenis rijmt

Op 9 april 1944 drukte de New York Times een toespraak af van de toenmalige vice-president van de Verenigde Staten, Henry A. Wallace. Die toespraak - hieronder weergegeven - was, aan de vooravond van de invasie in Normandië, gericht tegen de pro-Duitse lobby in de VS zelf, die op allerlei manieren de Amerikaanse publieke opinie trachtte te mobiliseren tegen een Europees avontuur.
Nu, zeventig jaar later, is die toespraak - met enige aanpassing, gezien de context - onverkort van toepassing op de EU, althans op de in mijn ogen onzalige poging van de eurocraten, zogenaamd om de euro te 'redden', de bevolking van Europese, nationale staten versneld een corporatistische superstaat door de strot te duwen en hun de democratische zeggenschap over hun eigen financiële beleid te ontnemen.

Vertaling/bewerking:
Een echt gevaarlijke eurocraat… is een persoon die in Europa op een Europese manier wil doen wat Mussolini (in de jaren '20) in Italië deed op de Italiaanse manier. Een eurocraat vermijdt bij voorkeur het gebruik van geweld. Zijn geijkte methode is het vergiftigen van de openbare nieuwsbronnen. Voor een eurocraat gaat het er nooit om het publiek zo goed mogelijk op de hoogte te brengen van hoe de zaken er werkelijk voorstaan, maar om de berichtgeving zo in te kleden dat het publiek ertoe verleid wordt de eurocraat en zijn aanhang meer geld en meer macht toe te kennen…

Eurocraten kun je altijd makkelijk herkennen aan het feit dat zij de waarheid en de feiten opzettelijk verdraaien. Hun mediapropaganda sluit bij voorbaat elke niet-keynesiaanse oplossing (nog meer geld naar de banken) uit en doordat zij groeiend verzet onder de bevolking tegen opgelegde bezuinigingen afdoen als een bedreiging van het Europese ideaal (waarmee ze de EU, hún bureaucratisch Walhalla, bedoelen)…

Maar altijd en overal pik je hen er zo uit door het appél dat zij constant doen op de onomkeerbaarheid van eerder (door hén) genomen besluiten en door hun neiging in te spelen op gevoelens van angst en grootheidswaan bij verschillende groeperingen om zo hun eigen macht te versterken. Zij gaan prat op hun Europese gezindheid, maar voor hún EU zijn zij bereid elk democratisch grondrecht op te offeren. Zij eisen vrij ondernemerschap, maar ze zijn de spreekbuis van het grote geld en de gevestigde belangen. Hun uiteindelijke doel, waar al hun bedrog op gericht is, is zich meester te maken van de absolute macht, zodat zij in een corporatistische EU, waarin de macht van overheid en bedrijfsleven in één hand ligt, de gewone man voorgoed aan zich kunnen onderwerpen.

Toespraak Henry A. Wallace:
"The really dangerous American fascist... is the man who wants to do in the United States in an American way what Hitler did in Germany in a Prussian way. The American fascist would prefer not to use violence. His method is to poison the channels of public information. With a fascist the problem is never how best to present the truth to the public but how best to use the news to deceive the public into giving the fascist and his group more money or more power...
The American fascists are most easily recognized by their deliberate perversion of truth and fact. Their newspapers and propaganda carefully cultivate every fissure of disunity, every crack in the common front against fascism...
But always and everywhere they can be identified by their appeal to prejudice and by the desire to play upon the fears and vanities of different groups in order to gain power. They claim to be super-patriots, but they would destroy every liberty guaranteed by the Constitution. They demand free enterprise, but are the spokesmen for monopoly and vested interest. Their final objective, toward which all their deceit is directed, is to capture political power so that, using the power of the state and the power of the market simultaneously, they may keep the common man in eternal subjection." (Bron: Zero Hedge, William Banzai 7).