De geschiedenis rijmt

Op 9 april 1944 drukte de New York Times een toespraak af van de toenmalige vice-president van de Verenigde Staten, Henry A. Wallace. Die toespraak - hieronder weergegeven - was, aan de vooravond van de invasie in Normandië, gericht tegen de pro-Duitse lobby in de VS zelf, die op allerlei manieren de Amerikaanse publieke opinie trachtte te mobiliseren tegen een Europees avontuur.
Nu, zeventig jaar later, is die toespraak - met enige aanpassing, gezien de context - onverkort van toepassing op de EU, althans op de in mijn ogen onzalige poging van de eurocraten, zogenaamd om de euro te 'redden', de bevolking van Europese, nationale staten versneld een corporatistische superstaat door de strot te duwen en hun de democratische zeggenschap over hun eigen financiële beleid te ontnemen.

Vertaling/bewerking:
Een echt gevaarlijke eurocraat… is een persoon die in Europa op een Europese manier wil doen wat Mussolini (in de jaren '20) in Italië deed op de Italiaanse manier. Een eurocraat vermijdt bij voorkeur het gebruik van geweld. Zijn geijkte methode is het vergiftigen van de openbare nieuwsbronnen. Voor een eurocraat gaat het er nooit om het publiek zo goed mogelijk op de hoogte te brengen van hoe de zaken er werkelijk voorstaan, maar om de berichtgeving zo in te kleden dat het publiek ertoe verleid wordt de eurocraat en zijn aanhang meer geld en meer macht toe te kennen…

Eurocraten kun je altijd makkelijk herkennen aan het feit dat zij de waarheid en de feiten opzettelijk verdraaien. Hun mediapropaganda sluit bij voorbaat elke niet-keynesiaanse oplossing (nog meer geld naar de banken) uit en doordat zij groeiend verzet onder de bevolking tegen opgelegde bezuinigingen afdoen als een bedreiging van het Europese ideaal (waarmee ze de EU, hún bureaucratisch Walhalla, bedoelen)…

Maar altijd en overal pik je hen er zo uit door het appél dat zij constant doen op de onomkeerbaarheid van eerder (door hén) genomen besluiten en door hun neiging in te spelen op gevoelens van angst en grootheidswaan bij verschillende groeperingen om zo hun eigen macht te versterken. Zij gaan prat op hun Europese gezindheid, maar voor hún EU zijn zij bereid elk democratisch grondrecht op te offeren. Zij eisen vrij ondernemerschap, maar ze zijn de spreekbuis van het grote geld en de gevestigde belangen. Hun uiteindelijke doel, waar al hun bedrog op gericht is, is zich meester te maken van de absolute macht, zodat zij in een corporatistische EU, waarin de macht van overheid en bedrijfsleven in één hand ligt, de gewone man voorgoed aan zich kunnen onderwerpen.

Toespraak Henry A. Wallace:
"The really dangerous American fascist... is the man who wants to do in the United States in an American way what Hitler did in Germany in a Prussian way. The American fascist would prefer not to use violence. His method is to poison the channels of public information. With a fascist the problem is never how best to present the truth to the public but how best to use the news to deceive the public into giving the fascist and his group more money or more power...
The American fascists are most easily recognized by their deliberate perversion of truth and fact. Their newspapers and propaganda carefully cultivate every fissure of disunity, every crack in the common front against fascism...
But always and everywhere they can be identified by their appeal to prejudice and by the desire to play upon the fears and vanities of different groups in order to gain power. They claim to be super-patriots, but they would destroy every liberty guaranteed by the Constitution. They demand free enterprise, but are the spokesmen for monopoly and vested interest. Their final objective, toward which all their deceit is directed, is to capture political power so that, using the power of the state and the power of the market simultaneously, they may keep the common man in eternal subjection." (Bron: Zero Hedge, William Banzai 7).

Uiterste consumptiedatum Griekenland verstreken

Het gerucht deed al een paar dagen de ronde na een Reuters artikel, maar nu is het officieel: de Duitse minister van EZ stelt dat de Grieken de verantwoordelijkheid voor hun begrotingspolitiek moeten overdragen aan een EUrocraat, anders krijgen ze geen tweede bailout (€130 milliard).

En dat niet alleen, voor andere eurolanden die hun begroting niet op orde kunnen krijgen, geldt hetzelfde. Te denken valt in eerste instantie aan Portugal^), vervolgens Spanje, maar geleidelijk dreigt zo half Europa onder de Duitse knoet te raken en als het eenmaal zover is, welke speelruimte blijft er dan voor de rest nog over?

Angela Merkel heeft deze week in Davos nog eens duidelijk aangegeven dat Duitsland klaar is voor verdere Europese integratie, maar dat de Duitsers daar geen cent méér voor zullen ophoesten, dan de ruim €200 miljard [hmmm, 't blijkt ietsje meer te zijn] die ze al (tandenknarsend) hebben toegezegd. Volgens de Engelse pers zijn die twee standpunten onverenigbaar.
Daarom veronderstelde Zero Hedge vorige week al, dat de Duitsers het zo'n beetje gehad hebben met de Grieken en dat ze door onmogelijke eisen te stellen - fiscale curatele - Griekenland willen pressen zelf uit het euroblok te stappen.
[GRATIS, maar welgemeend ADVIES van John Taylor, 2 feb.: Grieken, stap uit de euro! Nu!]
[En onze gezellige dikkerd - net terug uit Berlijn - draait de duimschroeven ook nog eens aan, maar met averechts effect. De Griekse politici steigeren en bloc.]

Je mag toch nauwelijks verwachten, dat een regering van een soeverein land haar belangrijkste verantwoordelijkheid en de basis van haar politieke macht vrijwillig afstaat aan een buitenlandse dictator. En zelfs als het onwaarschijnlijke werkelijkheid werd, zouden de Grieken daar zelf dan geen dikke stok voor steken? Dan maar liever stakend failliet gaan en met de nieuwe drachme weer baas in eigen huis worden, dan buigen voor een vreemde meester met een Duits accent.
[UPDATE 31 jan. - De Duitsers hebben tijdens de Eurotop hun harde standpunt jegens de Grieken weer ingeslikt onder druk van diverse andere landen, o.a. Frankrijk.]
[UPDATE 31 jan.'s avonds - De Troika (EU, ECB en IMF) staat de Grieken geen enkele concessie meer toe; Griekse regering breekt onderhandelingen over de haircut voor private investeerders (= banken) af en roept de leiders van de politieke partijen bijeen voor crisisberaad. Het accoord dat al twee weken lang elke dag gesloten zou worden, lijkt verder weg dan ooit.]

Het wordt hoe langer hoe duidelijker, dat de politici en de EUrocraten zich hebben laten inpakken door het internationale bankenkartel en erop uit zijn alle Europese volken [Duitsers en Nederlanders inbegrepen] te laten bloeden voor het in stand houden van de voorrechten van de financiële elite. Merkel en Sarkozy dokteren samen een marsroute uit - elke maand een andere - en de rest van de EU heeft maar te volgen. Democratische principes en de EU-statuten zelf worden botweg genegeerd en wie bezwaar maakt, of zich verzet wordt afgeschilderd als een vijand van "een verenigd Europa", een vaag ideaal dat naar believen kan worden ingevuld.

Maandag, 30 januari 2012, komen de regeringsleiders weer bij elkaar om de volgende nagel in Europa's doodskist te jagen, een besluit over het stabiliteitspact, een fiscaal dwangbuis voor eurolanden met onoplosbare (ja, werkelijk) begrotingsproblemen, waarover de Luxemburgse minister van BZ in een Spiegelinterview al verzuchtte: "Verspilling van tijd en moeite." Toch komt iedereen weer braaf opdraven en doet zijn best constructief mee te denken over de DOA-plannen*) van het dynamisch duo.

Omdat niemand - ook wonderboy Rutte niet - zijn mond durft open te doen en zegt waar het werkelijk op staat º), komen we via de weg van de minste weerstand - volksreferenda worden koste-wat-kost voorkomen - uiteindelijk terecht in een situatie die niemand wenst, een dictatoriaal geregeerde eenheidsstaat, die verdacht veel lijkt op de vroegere USSR, waarin individuele vrijheid een hol begrip is geworden en waarin de massa veroordeeld is tot levenslange schuldslavernij - gedwongen afbetaling van de schulden van anderen - totdat het monetaire systeem alsnog als een kaartenhuis in elkaar stort.

Voor de uiteindelijke ondergang is Mario Draghi, president van de ECB en ex-topman van Goldman Sachs, momenteel hard bezig de ideale omstandigheden te scheppen, al is hijzelf overtuigd van het tegendeel. In Davos pochte hij dat hij toch maar mooi even een 'credit crunch' in de kiem had gesmoord door de Europese bankwereld een half biljoen (met een 'b') euro voor te schieten voor een periode van 3 jaar tegen 1% rente. Nu kunnen de jongens voorlopig weer even voort en bovendien - zoals veel Italianen beschouwt Draghi zichzelf als een genie - worden die banken geacht met een deel van dat geld het schuldpapier van hun eigen nationale overheden op te kopen, waardoor de koersen stijgen en het renteniveau daalt.¹) Dat gebeurt echter maar mondjesmaat. Het leeuwedeel stallen de banken weer bij de ECB voor 0,25% rente. Ze willen het zo graag achter de hand hebben om hun eigen hachje te redden, dat ze er liever 0,75% per jaar verlies op maken, dan dat ze er iets (nuttigs?) mee doen. 'Go figure!'

Alles goed en wel, maar om die leningen van de ECB te krijgen geven de banken hun assets - bijv. Griekse staatsobligaties (ha!) - in onderpand en die assets zijn het papier waarop ze gedrukt zijn nauwelijks waard. Draghi creëert dus een half biljoen uit het niets en krijgt er garbage voor terug. Die twijfelachtige assets komen voor 100% nominaal op de balans van de ECB te staan. Sinds zijn aantreden een half jaar geleden heeft Draghi de balans zodoende ruim verdubbeld, tot een Japans niveau van zo'n 2,7 biljoen euro. Dat is bijna 30% van het totale GDP van de EU.
Op 29 februari krijgen de banken opnieuw gelegenheid hun gaten te stoppen, want dan geeft Draghi een nieuw rondje (bijna) gratis krediet weg, keurig op tijd om de ergste klap van een Grieks 'credit event' - verwacht op 20 maart - voorlopig op te vangen. Er wordt nu al om het drievoudige bedrag gebedeld, anderhalf biljoen euro erbij!
Dat zijn onvoorstelbaar grote bedragen, maar kijk eens hier hoeveel de grootste banken van Europa aan leningen hebben uitstaan. Blijkbaar hebben ze er zelf geen vertrouwen meer in, dat ze al dat geld ooit terug zullen zien. Maar het stigma van de ECB afhankelijk te zijn kan voor banken desastreuze gevolgen hebben.

Nu hoeft er niet veel te gebeuren - afwaarderingen van de kredietwaardigheid van eurolanden, of een Grieks bankroet, ik noem maar wat - en de EU komt in de problemen, want de ECB heeft maar 81 miljard aan kapitaal, een leverage van 1 : 40 - zelfs voor een hedge fund is dat extreem. Dat betekent dat de ECB insolvabel wordt als haar assets slechts 2½% in waarde dalen. Voor Draghi geen probleem. Hij vraagt de eurolanden gewoon om wat miljarden bij te storten. Dat zijn ze dan verplicht. Oh, maar die hadden al een staatsschuld van tegen de 100% of meer van het GDP en elk jaar een begrotingstekort, een krimpende economie en een ontstellend hoge jeugdwerkloosheid. Wat nu?

En de ECB is niet de enige Centrale Bank in die positie - zie grafiek. De Fed, de BoE (Bank of England) en de BoJ (Japan) weten er ook raad mee. Met elkaar zitten ze voor ruim 7 biljoen (US$) in hetzelfde schuitje en als er één het schip ingaat, gaan ze allemaal. Zo zit de wereld tegenwoordig in elkaar.
Het begrip "schuldslavernij" gaat voor heel veel mensen een hele concrete invulling krijgen in de komende jaren en het is de vraag, of de EU dat overleeft, laat staan de euro.

------------
^) - Mike Shedlock [Mish]: Portugal's Debt Will Be Restructured;
    - Ambrose Evans Pritchard: Portuguese storm gathers as EU leaders fight over Greece.
*) DOA - 'dead on arrival'.
Een paar dagen nadat de overeenkomst door 25 van de 27 EU-landen getekend is, is al duidelijk dat het plan, gezien de omstandigheden in bijv. Spanje, absoluut nergens op slaat. Ambtenaren zoeken naar mogelijkheden om het dwangbuis een gaatje losser te maken.
º) Denken dat je economische groei kunt creëren om de (jeugd)werkloosheid aan te pakken onder een streng, Duits bezuinigingsregime, dat BNP'n en belastingopbrengsten doet dalen, zulke idiote beleidspirouettes en dubbele Axels en Rietbergers krijg je als je de leiders van alle EU-landen bij elkaar een avondje in een Brusselse vergaderzaal opsluit.
Nieuwe groei kan pas ontstaan, als alle kredietbellen zijn leeggelopen, de onbetaalbare schuldenberg is afgeschreven en de zombiebanken failliet zijn gegaan. Denk aan IJsland. Europese beleidsmakers is er juist alles aan gelegen "een IJsland" te voorkomen. [Der Spiegel: Europe's politicians continue to battle reality.]

• Echte, duurzame groei moet gefinancierd worden met gespaard vermogen, niet met uit het niets gecreëerde (fiat) schuld. Dat is een Ponzi-systeem dat zichzelf uiteindelijk opblaast.
• Een verdere voorwaarde voor groei is de beschikbaarheid van een onbeperkte hoeveelheid goedkope energie. Die is er niet (meer).
• De macht van de westerse industrielanden brokkelt af. Er is moordende concurrentie (BRICs); de industriële basis is naar Azië verplaatst, dat beschikt over legers goedkope werkkrachten.
• Tenslotte, de demografische factor. De westerse bevolking krimpt en een groeiend percentage bestaat uit inactieve ouderen die niet meer investeren, maar verteren en steeds meer zorg nodig hebben.

¹) Een vicieuze cirkelfinanciering zonder begin of eind, want diezelfde staatsobligaties van de insolvabele overheden worden door de banken vervolgens weer in onderpand gegeven aan de ECB bij een volgende leenronde.
En het kan nóg vicieuzer, want met name wankele Italiaanse en feitelijk failliete Ierse banken gaven eigen obligaties uit, speciaal om onderpand te creëren voor het goedkoop-krediet-infuus van de ECB - hoor ik daar iemand lachen?
Helpen de biljoenen van de ECB om nieuw krediet in de economie te pompen?
- Zero Hedge, 2 feb.: Vicious cycles persist as global lending standards tighten
- Mike Shedlock, 2 feb.: Survey of European banks shows a sharp cutback in lending.

Zijn die eurocraten nou helemaal bedonderd

De schrik slaat je om het hart, als je leest wat de eurocraten - met name de strenge, Duitse tak - zich voorstellen bij het ESM - het Europese Stabiliteits Mechanisme - de opvolger van het EFSF.

Bekijk de volgende video… "and be afraid, be very afraid."
The Telegraph, Daniel Hannan: "A German view of the bailout deal", 30 okt. 2011.
En ook - ZH Video: The Shocking Truth of the Pending EU Collapse, 20 dec. 2011.
UPDATE 24 jan. 2012
The Prudent Investor on ZH: EU finance ministers push through ESM Treaty in fishy fly-by-night move.
Waaraan nog kan worden toegevoegd, dat de EU Commissie Jacques Santer voordraagt als toekomstig hoofd van het ESM, een man die eerder als hoofd van de Commissie zelf werd geschorst, wegens ongeoorloofde financiële praktijken! Zie de reactie van een MEP op dit nieuws in The Telegraph ^) van 24 jan. 2012. (zie voetnoot)

Hier een paar hoofdpunten uit het ontwerpverdrag uit een blog van Mike Shedlock [Mish] - mijn vertaling.

• Artikel 8 - Garantiekapitaal 700 miljard euro;
• Artikel 9 - Leden van het ESM verplichten zich aan betalingsverzoeken binnen 7 dagen te zullen voldoen, zonder recht op beroep en onvoorwaardelijk;
• Artikel 10 - verleent aan het ESM-bestuur de bevoegdheid de hoogte van het garantiekapitaal te wijzigen en Art.8 aan te passen;
• Artikel 27 - Het ESM is gevrijwaard van elke vorm van wettelijke aansprakelijkheid. Het ESM kan lidstaten in rechte aanspreken, maar andersom niet. Het ESM staat boven de wet: Geen regering, parlement of enig andere instelling, noch enige wet kan het ESM of zijn organisatie iets ten laste leggen;
• Artikel 30 - Bestuurders en personeel van het ESM worden gevrijwaard van wettelijke aansprakelijkheid ten aanzien van hun daden (…) en genieten onaantastbaarheid ten aanzien van hun officiële stukken en documenten.

Mish merkt daarbij op: "Er zijn geen onafhankelijke toezichthouders en bestaande wetgeving is niet van toepassing. Daarmee worden de nationale begrotingen van de afzonderlijke eurolanden bepaald door één enkel, ongekozen orgaan, dat aan niemand verantwoording hoeft af te leggen en dat boven de wet staat."

Het vooruitzicht om onder een dergelijk regime te moeten leven is voor EU-staten die nog niet tot de eurozone behoren, aanleiding om hun voornemens te herzien. Tsjechië, dat er in 2003 voor koos om t.z.t. tot de EMU toe te treden heeft nu zo zijn bedenkingen en wil - gezien de gewijzigde omstandigheden - een volksreferendum uitschrijven, een initiatief dat navolging verdient.
Daar hoefden we niet lang op te wachten: Papandreou schrijft een bindend referendum uit. Hoe enthousiast zijn de Grieken nog over het Europese "hulp" pakket, waar 27 regeringshoofden en 'the Two Stooges' hun kostbare nachtrust voor hebben opgeofferd? Het lijkt een dappere - met de moed der wanhoop - en mogelijk tactische zet van Papandreou. Hij kan er een nieuw mandaat aan overhouden, maar de gevolgen zullen groot zijn, voor Griekenland, voor Europa en voor de democratie, tenzij de euro al vóór het referendum aan eigen zwakte bezwijkt.
Peter Tchir on ZH 3-11--2011: Greece, eurozone or not? Slavery or Freedom?
Het eerste land dat op eigen initiatief uit de euro stapt, zal iedereen verrassen. Ik denk niet dat dat Griekenland zal zijn, tenzij gedwongen - 72,5% van de bevolking wil ondanks alles in het euroblok blijven. Ik ga ervan uit dat het Italië wordt. [UPDATE 21 juni 2012 - Italy flies the new-lira.]
Peter Tchir on ZH 1-11-2011: Will Italy re-denominate back into the Lire?
Paul Krugman on ZH 2-11-2011: Krugman warns of Gigantic Bank Run and New Lira.
Barclays on ZH 9-11-2011: Voor Italië is het gebeurd - rente op 10-jarige staatslening boven 7%
De grootste verrassing zou natuurlijk zijn als de Duitsers tot de enig juiste conclusie komen dat ze zonder euro beter afzijn en zelf de stekker eruittrekken - WikiLeaks. Volgens Reuters is het uur nabij:
9-11-2011: Door Frankrijk en Duitsland wordt gesproken over het opbreken van de eurozone!

Van de week was er een nieuwsitem, waarin studenten van de economische faculteit van de Erasmus Universiteit Rotterdam naar hun mening gevraagd werd over hoe de eurocrisis moest worden opgelost. Op één vrije geest na, die de oplossing zag in een terugkeer naar nationale valuta, verklaarden alle anderen zich voorstander van meer macht aan Brussel.
Zijn die schapen op hun twintigste al zo gebrainwashed dat ze geloven dat problemen waar nationale overheden zich al in verslikken, opgelost zullen worden als je bureaucraten die in het verleden in alle opzichten gefaald hebben, zonder een rechtstreeks, democratisch mandaat de macht geeft over een lappendeken van staten met samen een half miljard inwoners met zeer uiteenlopende culturen en belangen? Het is te treurig voor woorden, want de jeugd, naar men zegt, heeft de toekomst. Anderen zeggen: Zalig is de jeugd, want zij zal de staatsschuld erven. Misschien willen ze daar in Rotterdam nog eens over nadenken.*)

Het is mijn stellige overtuiging, dat de eurocrisis binnen de huidige structuren eenvoudig niet op te lossen is. Daarvoor dienen er eerst een paar stappen teruggezet te worden, en grote stappen. De EU is al veel te complex en met elke eurotop maken de politici er nog meer spaghetti van, zonder dat ze overzien wat ze doen - de neveneffecten verergeren de chaos.
In moeilijke tijden moeten we voor effectief beleid terug naar kleinere structuren. Ieder land dient weer zijn eigen koers te kunnen varen zonder de Brusselse 'red tape'. Dat is in het belang van de burgers van nationale staten en in het belang van de democratie. De Europese Gemeenschap was een mooi idee, maar de poltieke elite is ermee aan de haal gegaan en heeft er een verstikkend, ondemocratisch en bureaucratisch monster van gemaakt.
Concentratie van macht leidt tot een verstrengeling van belangen en biedt een uitnodigend aanknopingspunt voor lobbyisme. Belangengroepen met diepe zakken winnen het daarbij altijd van lokale en individuele waarden.

Dus recht voor z'n raap doe ik een oproep aan de Tweede Kamer en pleit ik voor:

• De Brusselse parasietenclub is volkomen 'clueless' º) en kan gemist worden als kiespijn - wijs ze hun plaats. De EU is niet too-big-to-fail, wel too-big-to-bail.;
• Roep premiers die zonodig moeten meebeslissen over zaken die ze niet kunnen overzien, tot de orde. Laat hen afstand nemen van het Brusselse vergadercircus en prioriteit geven aan het oplossen van de problemen in eigen land. Laat hen leidinggeven, daar zijn zij uiteindelijk voor benoemd, niet als bijbaantje naast hun zelfgecreëerde hobby, "Europa";
• Elke bailout leidt tot meer bailouts en het is bovendien weggegooid geld, dus stop de bailouts ten koste van belastingbetalers;
• Geen EFSF ¹) en geen ESM. Een supranationaal dictaat biedt uiteindelijk geen enkele oplossing, maar veroorzaakt steeds meer schulden en ondoorzichtigheid van verplichtingen en leidt tot tegenwerking, sabotage en sociale onrust;
• Duurzame oplossingen zijn alleen te verwachten van nationale staten afzonderlijk, die met een mandaat van de eigen bevolking kiezen voor hun nationale belangen, afgestemd op hun specifieke omstandigheden. Een diverse aanpak biedt meer kans op succes, dan een "verwaterd compromis" (Rutte) voor iedereen, waarbij uiteindelijk niemand aan zijn trekken komt en de rot blijft doorwoekeren;
• Erken dat de euro een dwangbuis is - geef nationale staten de mogelijkheid in overleg met hun schuldeisers hun schuld af te schrijven en hun (nieuwe) munt te devalueren - Nee maar! Binnen twee weken na dato wil Merkel het nog gaan doen ook! Een dag later direct weer ontkend;
• Laat landen en banken die meer schulden, resp. toxic assets hebben dan ze aankunnen, failliet gaan - het gebeurt anders (niet veel) later toch. Zuid-Europa moet nu afrekenen!
  16-11, Kyle Bass on BBC Hard Talk: "Ze hebben een Duitse paus en een Italiaanse Bankier";
• Laat daarbij de kredietverzekeraars de verplichtingen nakomen, waarvoor ze CDSs ²) hebben uitgeschreven en premies hebben ontvangen - en let op wat er dan gebeurt. Laat duidelijk zijn dat de impact van zwaar politiek geschut op wankele financiële markten de chaos alleen maar vergroot - het is Mikado spelen met spastici;
• Hervorm op nationaal niveau het bankwezen en splits banken die 'too-big-to-fail' zijn op in investeringsbanken en consumentenbanken;
• Herstel de transparantie en daarmee het vertrouwen in de financiële markten. Laat banken en financiële instellingen hun assets en liabilities weer tegen marktwaarde waarderen en rapporteren conform IFRS ³) standaarden.

ZONDER EURO GEEN EUROCRISIS.
Schaf de euro af, hef de eurozone op, incl. de ECB, en er is geen eurocrisis meer. Simpel toch ;-)
Uiteindelijk is dat het punt waar we uitkomen, maar pas volgend jaar, nadat er eerst een paar biljoen aan nieuwe schuld nodeloos in bodemloze kredietputten is gestort. En wie gaat dat betalen? U!
16-11, ZH - Dit moeten de overheden van EU, UK, US en Japan allemaal nog lenen voor het eind van dit jaar. Nederland wil nog drie keer 4 miljard ophalen aan kortlopende leningen.

En de UITSMIJTER: Nigel Farage in het Europees Parlement: Yes, I want you all fired.
en op 17-11 een onnavolgbaar vervolg: Dance on the euro's grave.

En het TOPPUNT - of eigenlijk DIEPTEPUNT: Telegraph: EFSF kocht z'n eigen uitgifte op!

16-11 Willem Buiter on Bloomberg TV: Er zijn twee opties om de euro te redden:

• Uitbreiding van het EFSF tot zo'n €3 biljoen en dat gaan ze (Duitsland) niet doen;
• De ECB machtigen - of dwingen! - de klus te klaren en dat gebeurt ook niet.

Er is nog maar weinig tijd over, een paar maanden, of weken, misschien zelfs een paar dagen, 'and if they don't do it, it's the end of the eurozone.'

Leerzame artikelen uit The Telegraph:

• 27-10, Andrew Lilico: Avoiding triggering Greek sovereign CDS is a mistake
• 29-10, Liam Halligan: Why the latest eurozone bail-out is destined to fail within weeks
• 29-10, Janet Daley: This was the week that European democracy died
• 29-10, Kamal Ahmed: George Soros attacks Brussels rescue deal
• 30-10, AEP: The two halves of the eurozone are locked in a broken marriage

En wat een verschil kan een week maken:

• 5-11, Liam Halligan: Tough-talking Germany takes the eurozone to the brink of a break-up
• 5-11, Kamal Ahmed: Goldman: euro could split apart
• 6-11, AEP: Europe's rescue fiasco leaves Italy defenceless

Kortom, eurotop gestrand, G-20 top in Cannes een nachtkaars, EFSF een lege huls, Griekenland voor het blok en Italië in het schip. China neemt afstand en de Duitsers worden steeds obstinater.
Of, zoals een Morgan Stanley analist stelt: The Emperor has no clothes.

Blootstelling aan Italiaanse schulden (overheid - banken - zakelijk/particulier):

• Bank exposure per land - Frankrijk veruit het meest, Duitsland tweede;
• Europese banken met de hoogste exposure - Italiaanse banken het meest, Franse tweede.
• 10-11, DFT: Vele Nederlandse miljarden in Italiaanse 'laars'.

En waardoor komt het dat Italië nu geen geld meer kan lenen?

• 09-11, FP: Eight reasons why Italy is such a mess
• 10-11, Nick Squires, Telegraph: Italy's debt crisis: doomed by corruption, bloated bureaucracy and poor productivity.

-------------
^) - Commentaar op de voordracht van Jacques Santer als hoofd van het ESM

Overige voetnoten:
*) - Toch lopen er bij de Erasmus ook mensen rond die het wél begrijpen. Hoogleraar economische geschiedenis, Hein Klemann, schrijft op 19 nov. 2011 een opiniërend stuk in de Volkskrant, waar ik me volledig in kan vinden: "Waarom zo bang voor het einde van de euro?"
º) - De hoop van Barroso en Van Rompuy - 'the Two Stooges', zoals Zero Hedge ze noemt - dat China via een substantiële bijdrage aan het ontbrekende EFSF-biljoen als de grote redder zou optreden, werd vanavond de bodem ingeslagen.
¹) - EFSF - Door Sean Corrigan voorgestelde betekenis: "Excruciating Folly of Suspending Finality" of "Endorsing Falsity to Succour the Few". De CEO van het EFSF, Klaus Regling, lijkt zo wanhopig op zoek naar investeerders dat hij het plan lanceerde zijn schuldpapier ook in andere valuta aan te bieden, o.a. in Chinese yuan. Dat zou betekenen dat de Europese belastingbetaler bovenop de schulden ook nog eens blootgesteld wordt aan valutarisico's, zonder dat hij daar ook maar iets over te zeggen heeft. Zijn onze politico's zo onnozel, dat ze het EFSF/ESM toestaan met ons belastinggeld ongecontroleerd te gaan gokken? Dat zou een gotspe zijn.
²) - CDS (Credit Default Swap) - Als banken en investeerders er niet meer op kunnen vertrouwen, dat hun kredietverzekering in de vorm van CDS uitbetaalt bij een zg. "vrijwillige" haircut van 50%, zoals nu door de 'cluelesse' politico's is bedongen voor Griekse schuld, trekken die hun geld uit de eurozone terug. De liquiditeitstekorten die daardoor in de eurozone ontstaan, richten meer schade aan dan zelfs een tienvoudig opgepompt EFSF ooit zou kunnen opvangen. Door nu een 'credit event' te ontwijken riskeert de Europese financiële en politieke top een instorting van de markt voor staatsobligaties.
Mark en Jan Kees, zijn jullie wel goed bij je hoofd om daarmee in te stemmen? Of is dit onderdeel van jullie geheime euthanasieoffensief voor een terminale patiënt?
³) - IFRS - International Financial Reporting Standards.

Wat een dilettant !

Wat een ongelofelijke dilettant, die Jan-Kees de Jager!
Besluit ie eerst, nog aan de hand van Bos, om de Griekse regering absoluut niet te steunen met Nederlands belastinggeld en voor die duidelijke uitspraak krijgen ze applaus van de 2eKamer. Maar Bos heeft z'n hielen nog niet gelicht, of De Jager gaat als kersverse minister van financiën samen met Wellink, die treurige, aangeschoten eland van DNB, bij de eerstvolgende gelegenheid direct door de knieën voor de slinkse argumenten van de eurolobby / de Europese Commissie.

Het is toch werkelijk te dom voor woorden om - als je zelf al 30 miljard moet bezuinigen - nog eens voor een volstrekt onbetrouwbare schuldenaar een garantstelling af te geven van 4 à 5 miljard euro op het zwakzinnige argument dat de Nederlandse belastingbetaler er nooit op kan verliezen - tenzij de Grieken echt verzaken, natuurlijk, wat ze totnogtoe voortdurend hebben gedaan - en bovendien geloof te hechten aan de valse argumenten van de eurocraten, die heel andere doelen voor ogen hebben dan het "redden" van Griekenland: het koste-wat-kost forceren van een EU-brede schuldenunie [uw schuld is onze schuld].

Het is toch zonneklaar, dat als de rest van de EU Griekenland voor een financiële afstraffing behoedt, vervolgens Portugal, Spanje, Ierland en Italië met de pet langskomen en dan zijn de noordelijke landen zuur, want het totale schuldenpakket van de ClubMed+ landen bedraagt maar liefst 3 biljoen euro! Dat hebben ze helemaal zelf met zuidelijk temperament bij elkaar geleend en gaat de brave Nederlandse belastingbetaler daar nu zijn EU-deel (ca. 5% = 150 miljard) van voor zijn rekening nemen? Ja, dat zou de Commissie (Barroso en zijn trawanten) wel willen, want daarmee zou Europa zeggenschap krijgen over de nationale begrotingen.

Een meerderheid in de 2eKamer wil Jan-Kees vanavond [18 maart] in een spoeddebat de oren wassen over zijn politieke gestuntel, maar eigenlijk is het al niet meer nodig, want gelukkig heeft mevrouw Merkel op het laatste moment het licht gezien en de Grieken naar het IMF verwezen. Laat de Griekse regering via die instantie haar zelfgecreëerde problemen maar oplossen en niet over de rug van de Duitse belastingbetaler, zegt zij en ze riep daarbij de noodzaak op om landen die zich aan geen enkele regel wensen te houden, uit het europact te kunnen gooien.
En daarmee is, ondanks de piassen die geacht worden onze belangen in de EU te behartigen, voor ons óók de kou uit de lucht, want het gesputter van Sarkozy ten spijt, op financieel gebied is het Duitsland dat het in de EU voor het zeggen heeft en wij profiteren daar deze keer gratis (?) van mee.

Een verenigd Europa is een mooie droom, maar wat de jongens en meisjes in Den Haag blijkbaar niet willen zien, is het verschil tussen "Europa" en de Europese Unie, de eurocratie. Als er wordt geschermd met "Het Belang van Europa", gaat het vooral om uitbreiding van EU-macht ten koste van de soevereiniteit van de lidstaten.
Politici die "Europa" als ideaal voor ogen hebben, staan tijdens onderhandelingen eigenlijk al half met hun rug naar hun eigen land gekeerd. Ze zijn bij voorbaat geneigd om aan dit ideaal de belangen van het eigen land ondergeschikt te maken en daarmee doen zij degenen die zij vertegenwoordigen bij voorbaat tekort.
In de loop van eeuwen bevochten soevereine rechten en de zeggenschap over de eigen leefwijze en de inrichting van de eigen omgeving worden door niet per se om die reden gekozen ambtsdragers prijsgegeven, puur omdat het hun wenselijk lijkt B te zeggen, waar hun voorgangers A hebben gezegd.

Onder druk van de kredietcrisis komt nu de zwakte van de politieke hersenspinsels aan het licht: de veronderstelde "solidariteit" tussen de lidstaten reikt in werkelijkheid niet verder dan de grens. Het hemd is nader dan de rok.