The Future as seen from Ireland

EU is a thing of the past – our future is with an Atlantic Ireland.

David McWilliams, inventor and herald of 'Punk Economics', shows his fellow countrymen the way to prosperity: ignore EU apparatchiks and make a deal with the largest and most innovative companies in the world, now located on Irish soil.
Tax them low and let them make up for the difference in shares to build an Irish sovereign wealth fund.

"When you are faced with people who live in the past, the key thing is to move on."

After brooding over it over the weekend, David comes up with even more convincing arguments for an Atlantic Ireland.
The Apple ruling is a moment of choice for Ireland, September 5th.

I'd have been first to applaud the soundness of David's reasoning, if only we were living in reasonable times, but we are not. Within the next few years, everything we still take for granted, in America and in Europe, also, will come crashing down under the pile of debts we've built to uphold a semblance of 'normality'. Whichever side you join now, the, allegedly, risk-oriented corporate cabal of America, or the security-oriented European one, your economy will equally suffer from dwindling world trade, defaults and unemployment.
The unavoidable consequences of decades of money printing, of QE, ZIRP, NIRP and trillions of derivative magic, together, are the big elephant in the room, which David is wilfully ignoring.

Nigel Speeching in the Roaring Lion's Den

I know a good orator when I see one.

Inside the EU Parliament after the Brexit.

But he's a bloody rascal, too. Look at him drown a burst of uproarious laughter in an exalted smile after delivering his bold declaration of defiance.

And a sequel – in the aftermath of this speech Nigel's interviewed on CNN.

We worden bestolen waar we bij staan

Op zondag, 25 januari 2015, zijn er verkiezingen in Griekenland. De Grieken zijn de afgelopen drie jaar volledig uitgekleed. De werkloosheid bedraagt er 25% (jeugdwerkloosheid 50%) en 21% van de bevolking is onder de armoedegrens terechtgekomen. Vreemd, zou je denken, want het IMF en de EU hebben, weliswaar met frisse tegenzin, ruim 250 miljard aan de Grieken "geleend" in ruil voor de belofte dat de Griekse regering de zaken intern op orde zou brengen. De lonen omlaag, de pensioenen omlaag, de corruptie bestrijden, staatseigendommen verkopen en vooral, zorgen dat het belastingsysteem gaat functioneren, want de Grieken betaalden nauwelijks belasting.

Na een erg trage start, waardoor een tussentijdse schuldsanering noodzakelijk was, is de Griekse regering uiteindelijk aan de slag gegaan met als gevolg dat de economie in vijf jaar met 25% gekrompen is en het land in een deflatoire spiraal terecht is gekomen. Aanvankelijk was de staatsschuld 130% van het BNP en de bedoeling was die naar minder dan 120% terug te brengen, maar door de krimp van de economie en de extra leningen staat de meter nu in de buurt van 180% en loopt nog steeds verder op. Met andere woorden, Griekenland is insolvabel en zal die torenhoge schuld nooit terug kunnen betalen.

In de polls staat de linkse partij Syriza bovenaan. Zij belooft de kiezers een eind aan alle bezuinigingen en nieuwe onderhandelingen met he IMF en de EU over (gedeeltelijke) kwijtschelding van de schulden. En als ze hun zin niet krijgen, dreigen ze met een 'Grexit', Griekenland uit de euro en als het niet anders kan, Griekenland uit de EU. Dat althans is de inzet bij de onderhandelingen, eigenlijk gewoon chantage. De grootste schuldeiser, Duitsland, liet bij voorbaat al weten, dat de tijd van chantage voorbij was en dat wat een paar jaar geleden nog ondenkbaar was, dat een land het eurosysteem zou verlaten, nu niet per se een probleem hoefde te zijn. Wat is er in die paar jaar veranderd, dat Angela Merkel het spel hard wil spelen?

Aanvankelijk zaten de grote Europese banken tot hun strot volgepropt met Griekse staatsobligaties en zakelijke leningen, vooral Franse en Duitse banken, maar ook Spaanse. Als de Grieken in 2012 de kans hadden gekregen uit de euro te stappen, hadden de banken de toenmalige schulden ('slechts' 50 à 60 miljard) moeten afschrijven en dat had zelfs einde euro kunnen betekenen. Nederland en Duitsland hadden de plannen daarvoor al klaarliggen, zoals Knot en Dijsselbloem onlangs toegaven. Was dat toen maar gebeurd, dan hadden nu niet alleen de Grieken, maar alle eurolanden er een stuk beter voorgestaan. Minder schulden, minder banken en een reëler rentepeil, waardoor bijv. de pensioenfondsen en kleine spaarders minder problemen zouden hebben.

Maar wat gebeurde er in werkelijkheid? Griekenland en de andere PIIGS werden gedwongen IMF- en EU-leningen te accepteren om hun bedreigde banken koste wat kost overeind te houden. De onbetaalbare schulden werden buiten het democratische circuit om ondergebracht in vage financieringsvehikels van de EU, waar ieder euroland dat geen ondersteuning nodig had, een bijdrage aan leverde en/of een garantie voor stelde. Zo werd de afgelopen drie jaar gezorgd, dat de systeembanken grotendeels van hun slechte leningen konden worden verlost en dat de risico's werden afgewenteld op de nationale overheden, oftewel op de belastingbetalers, op ons. Daarnaast deed de ECB er nog een schepje bovenop door aan elke bank in euroland die dat wilde onbeperkt krediet te geven. Die banken konden daarmee de staatsobligaties van hun eigen regering opkopen en die weer in onderpand geven aan de ECB voor weer nieuwe leningen. Dat bracht en hield de rente op staatsleningen laag en gaf de banken gelegenheid met het gratis geld wereldwijd wat bij te verdienen met derivaten - puur gokken en securitisaties - het bankrisico afwentelen op onnozele beleggers - vaak lagere overheden, instellingen en pensioenfondsen op zoek naar wat extra rendement.

De IMF- en EU-leningen aan de Centrale Banken van de PIIGS kwamen maar voor een beperkt deel ten goede aan de desbetreffende landen zelf. Het grootste deel was nodig om de oude verplichtingen (aflossing en rentebetalingen) aan Franse en Duitse banken te kunnen nakomen. In het geval van Griekenland bijv. bleef er van het totaal aan nieuwe leningen maar 8% over om de interne hervormingen te bekostigen. Dat was niet genoeg om een krimp van 25% op te vangen. Logisch dat Griekenland steeds maar meer geld nodig blijft hebben en intussen zijn staatsschuld ziet oplopen tot onhoudbare hoogte.

Op 18 feb 2015 is de rauwe werkelijkheid - tijdens de impasse in de onderhandelingen tussen de nieuwe Griekse overheid en de EU - eindelijk gewoon in de krant te lezen. Losjes wordt in de Volkskrant vermeld dat Nederland bij een 'Grexit' voor 25 miljard de boot in gaat, 18 miljard aan afschrijvingen en 7 miljard aan ECB-bijdrage en dat dit te danken is aan de beslissing van de toenmalige euroministers de banken niet de gevolgen van hun eigen onverantwoordelijkheid te laten slikken, maar het grootste deel van de strop op de belastingbetalers af te wentelen, in ons geval ruim 1500 euro per Nederlander. Politici kunnen heel royaal zijn met andermans geld.

Dr. Eric Dor, director of IESEG School of Management in Lille.

Wat zijn nu de gevolgen, als Griekenland uiteindelijk toch uit de euro stapt, de drachme invoert en devalueert tot een niveau, waarop ze op de wereldmarkt weer concurrerend worden? Dan moeten alle Griekse schulden alsnog worden geherstructureerd, zeg voor het gemak gehalveerd. De banken komen er dan met een koopje af, want die hebben hun geld al grotendeels teruggehaald, maar zoals blijkt uit bovenstaand lijstje (rechter kolom), heeft Nederland zich voor 15,5 miljard euro garant gesteld en zal dan zo'n 8 miljard moeten bijdragen, Duitsland 36 miljard en Frankrijk 28 miljard. Duitsland slaat stoere taal uit en zal deze strop wel kunnen dragen, maar Frankrijk? Hollande heeft al laten weten, dat hij bereid is erover te praten. Ja, liever een schijnoplossing - bijv. de terugbetaling door Griekenland uitsmeren over 100 jaar, dan nu zo'n échec! En Italië en Spanje? Die liggen zelf aan het ECB-infuus, maar krijgen een strop te verwerken van 24, resp. 16 miljard euro, die ze niet hebben.

Waarschijnlijk zullen die bedragen, 128 miljard in totaal (50%), dan worden weggemoffeld in de vage EU-noodfondsen die in de top van de tabel te vinden zijn. Of de ECB springt bij en creëert het geld uit het niets. Draghi is toch al aan het uitdelen. Hij beloofde afgelopen week al vanaf maart 2015 meer dan een biljoen euro (12 nullen) via het bankencircuit in de euro-economie te gaan pompen. Vergeet het. Dat onvoorstelbaar grote bedrag blijft merendeels in het bankencircuit hangen, net als alle eerdere injecties van gratis geld. De beurskoersen zullen erdoor stijgen en raken, net als in Amerika, volslagen losgezongen van de werkelijkheid; de rente zal er nog verder door dalen (Hé, zie ik daar weer een stukje pensioen verdampen?), zodat de gewone spaarder helemaal niets meer krijgt en misschien zelfs moet gaan betalen voor het voorrecht om zijn geld op de bank te mogen zetten, net als nu in Zwitserland; en zijn euro wordt steeds minder waard. Een jaar geleden stond de euro op US$1.40, nu op US$1.12, ca. 20% minder en zelfs 5 dollarcent onder de introductiekoers. En hé, die nominale stijging van de beurskoersen is, gewaardeerd in een lagere euro, dus eigenlijk gewoon boerenbedrog?!
En als er dan toch nog een bank omvalt, geldt het Cypriotische model: je bent je geld kwijt en in ruil krijg je voor een willekeurig percentage aandelen in diezelfde (feitelijk failliete) bank. :D We zijn lekker bezig, niet, in euroland!

En nu de hamvraag: Wie strijken al die miljarden (biljoenen) op die zonder dat we er iets aan kunnen doen uit onze zakken worden geklopt? Driemaal raden, maar kijk eens rond in Davos. Daar lopen momenteel de mensen rond die er meer van weten.

David Stockman, 2 feb 2015: Why Greece must repudiate its 'Banker Bailout' debts and exit the Euro.
Dat is niet de weg die de Griekse finmin wil gaan. Hij probeert/probeerde de andere eurolanden ervan te overtuigen, dat Griekenland in de eurozone wil blijven, maar dat de prijs daarvoor niet anders dan een forse kwijtschelding van zijn schulden kan zijn. Daar willen de eurobazen echter niet van horen.
Michael Pettis, 7 feb 2015: On European policymakers - Terrifyingly low level of sophistication.

Toevoeging, 29 januari 2015
Syriza heeft gewonnen, Tsipras is de nieuwe premier en heeft het afbraakbeleid van voorganger Samaras onmiddellijk radicaal omgegooid. U hebt het in de krant kunnen lezen. Maar wellicht de minst verwachte en meest verrassende ommezwaai betreft de opstelling van de nieuwe Griekse regering met betrekking tot het EU-sanctiebeleid jegens Rusland. Juist vandaag zijn de ministers van BZ van de EU-landen bijeen om uitbreiding van de sancties te bespreken. Griekenland is daar nu tegen en overweegt een veto, al zou dat zware consequenties hebben.
Het leek even spannend, maar in "constructief" overleg met zijn collega's, zoals onze minister Koenders het fijntjes uitdrukte, stemde de kersverse Griekse minister uiteindelijk in met nieuwe maatregelen tegen Rusland en een verlenging van de sancties met een half jaar.
Althans, zo staat het in de Volkskrant van 29 januari 2015.
Andere bronnen spreken dat echter tegen: >> No new sanctions on Russia have been imposed. The New Greek Foreign Minister Nikos Kotzias said that a provision that would have imposed further sanctions on Russia was removed at Greece’s insistence from the proposals at the meeting. Greece also required that the communique does not directly blame Russia for the conflict in Ukraine. <<
Maar wat er nu precies besloten is en wat dat voor de verhoudingen EU - Rusland in de naaste toekomst betekent, wordt er niet bepaald helderder op.

Athene was ooit de bakermat van de democratie; misschien kan het nu een impuls geven aan de rest van Europa om het gezonde verstand te laten prevaleren boven een door Amerika en de financiële elite afgedwongen afbraakpolitiek, die niet alleen Rusland treft, maar net zo hard de Europese economie en de vrijheid van de Europeanen om over hun eigen zaken te beslissen.
Europe furious that Greece is now a Russian sanctions Veto.

Op de website van zijn partij legde Tsipras - al voor de Griekse verkiezingen - aan de Duitsers, de grootste geldschieters - uit, hoe onverantwoord de leningen aan Griekenland waren en bovendien maakt hij duidelijk, dat Griekenland nooit in staat zal zijn ze terug te betalen. Griekenland was in 2010 al failliet en de EU-leningen waren alleen bedoeld om het wrak drijvende te houden om zodoende de banken tijd en gelegenheid te geven hun oninbare vorderingen (onder regie van de EU-Commissie) te dumpen op de Duitse en Europese belastingbetalers. Dat is een eerlijke weergave van de situatie.
Dat betekent, dat alle ministers van Financiën van de overige eurolanden, ook de Nederlandse, hun parlement en de bevolking jarenlang een vals beeld hebben voorgespiegeld. Hoe vaak lazen we niet, "Met Griekenland gaat het weer beter," en de pers nam die onzin gretig over zonder daar veel vraagtekens bij te zetten.

Toevoeging, 31 januari 2015
En het lijkt met de dag interessanter te worden. De Griekse finmin zegt geen behoefte te hebben aan verdere EU-leningen - d.w.z. nog meer schulden voor Griekenland:
>> And suddenly the Eurozone is stunned, because what had until now been its greatest carrot when it comes to dealing with Greece, has become completely useless when the impoverished, insolvent nation itself says it no longer needs a bailout, seemingly blissfully unaware of the consequences. <<
en de ECB dreigt per 28 februari 2015 de geldkraan dicht te draaien. De Griekse banken gaan dan per direct failliet, maar de gevolgen daarvan voor de eurozone zelf zijn niet te overzien.

Sluipend vergif

Update 28 mei - Ah, daar komt de aap uit de mouw, een nieuwe machtsgreep van de EU. Behalve over ons geld willen de eurocraten nu ook absolute zeggenschap over onze energievoorziening. Met hun staatsgreep in Oekraïne en Putins reactie daarop hebben de Verenigde Staten een effectief rookgordijn weten te leggen over hun aspiraties om een wig te drijven tussen de EU en de Russische Federatie. De burger wordt wijsgemaakt dat Putin de boosdoener is en dat hij gestraft moet worden door het verbreken van de handelsbetrekkingen, met name de levering van gas. En de burger is geneigd dat te geloven. Het kan toch niet zo zijn, dat onze eigen politici en de EU-bureaucraten ons een rad voor ogen proberen te draaien? Maar laten we ons als lammeren meeslepen door Koude-Oorlogsretoriek 2.0, als we vanaf volgend jaar het dubbele moeten gaan betalen voor ons gas, alleen maar om de Amerikaanse machtshonger te bevredigen?
Lees hier wat Putin er zelf over zegt in een interview op 4 juni.
En een update van de situatie in het Midden-Oosten en de Oekraïne door Dmitry Orlov: 16 juni - American Foreign Policy Fiascos.
25 juni - Als het erop aankomt blijkt realiteitsbesef toch een sterkere motivator dan door de VS gevoede politieke machtsspelletjes van de EU-topbureaucraten. Oostenrijk geeft de EU (en de VS) de middelvinger en sluit een verdrag met Putin over de aanleg van de omstreden South Stream gaspijplijn.
30 juni - De ontwikkelingen volgen elkaar snel op. Gaan de pijplijnen door de Oekraïne nu helemaal dicht? Met een veelzeggend kaartje dat de afhankelijkheid van de EU van Russisch gas nog eens duidelijk maakt. ______________________

Eigenlijk was ik een beetje uitgeblogd, maar soms stuit je op een artikel, waarin de feiten zo worden verdraaid, dat je er wel op móet reageren. Onweersproken blijven de valse argumenten rondzingen en vergiftigen ze de publieke beeldvorming.
Op de Opiniepagina van de Vk van 18 april, schrijven Stientje van Veldhoven en Sjoerd Sjoerdsma, beiden 2e-Kamerlid voor D66, een op-ed onder de actuele titel, 'We moeten afkicken van Poetins gas.'
Daarin stellen ze, dat Europa - ze bedoelen de EU, want voorzover ik weet is Rusland ook een deel van Europa - momenteel een kwart van zijn gasbehoefte dekt met gas uit Rusland, via pijpleidingen over Oekraïens grondgebied. Een paar pagina's eerder in dezelfde krant schat Putin het percentage overigens op 30 à 35%.
De afhankelijkheid van het Russische gas om de industrie hier draaiende te houden - Stientje en Sjoerd hebben het over 'om onze huizen te verwarmen', een veelzeggend verschil in nuance - brengt de EU in een lastig parket, 'Want we raken verstrikt in de lijnen van een land dat zich steeds ondemocratischer en imperialistischer opstelt. Dat steeds explicieter en opener afscheid neemt van waarden die Nederland en Europa als essentieel beschouwen.'
Deze formulering hebben ze niet eens zelf bedacht. Zie Noot, onderaan.

Nu viel het mij op, dat in 2005, toen de Franse en Nederlandse bevolking via een referendum de Europese grondwet afwezen, de democratisch gekozen volksvertegenwoordigers en de respectievelijke regeringen de uitslagen naast zich neerlegden en twee jaar later zonder referendum accoord gingen met het Verdrag van Lissabon, dat ervoor in de plaats kwam maar geen grondwet mocht heten. Ook viel het mij op, dat Ierland, waar in de grondwet staat dat er over iedere wijziging van EU-verdragen een referendum gehouden moet worden, gedwongen werd na een eerste afwijzing van dat verdrag opnieuw te stemmen, zodat de grondwet die geen grondwet mag heten toch EU-breed kon worden ingevoerd. Maar over dat soort futiliteiten ¹) hebben de democraten Stientje en Sjoerd het niet. Ik denk dat zij - zonder het bij name te noemen - verwijzen naar essentiële waarden als het homohuwelijk, hoewel er ook binnen de EU landen zijn waar brede lagen van de bevolking dat nog niet helemaal tot de essentiële waarden willen rekenen.

¹) Veel kiezers voelden zich uiteraard gepiepeld door hun "volksvertegenwoordigers" en onder hen leeft het gevoel, dat we "de EU ingerommeld zijn", net zoals we een aantal jaren eerder ongevraagd met de euro opgezadeld werden met achteraf beschouwd ook geen zuivere argumenten.
Door de financiële crisis, btw-verhoging, bezuinigingen op sociale voorzieningen, de door de ECB opgelegde absurd lage rente - ten koste van pensioenen en spaarders - is de wrevel ten aanzien van de Brusselse bureaucratie de afgelopen jaren verder toegenomen. Komende week, 22 - 25 mei, zijn de verkiezingen voor het Europees Parlement. Uit polls blijkt dat mogelijk een kwart van de zetels bezet gaat worden door EU-sceptische, zoniet uitgesproken anti-EU parlementariërs. Als dat gebeurt, zullen de voorstanders van een "Verenigde Staten van Europa" nog altijd ruim in de meerderheid zijn, maar het zal de daadkracht van het nieuwe Parlement niet bepaald ten goede komen.

Wat het Russisch imperialisme betreft, noemen Stientje en Sjoerd de annexatie van de Georgische gebieden Abchazië en Zuid-Ossetië in 2008 en de recente 'annexatie' van de Krim en de huidige ontwikkelingen in Oost-Oekraïne. Nu meen ik gezien te hebben, dat de bevolking van die gebieden de Russische troepen juichend binnenhaalt en dat zij zich in het geval van de Krim via een referendum in overweldigende meerderheid voor aansluiting bij de Russische Federatie hebben uitgesproken. In Oost-Oekraïne schrikken ze er met dat oogmerk zelfs niet voor terug voor een tank te gaan staan. Na het uiteenvallen van de USSR begin jaren '90 kwamen die gebieden met een Russische meerderheid bij aparte landen terecht. De Russisch-sprekende bevolking heeft zich twintig jaar gediscrimineerd gevoeld en nu de gelegenheid zich voordoet, hoeft Putin er alleen maar binnen te lopen en iedereen is blij dat ze van - in hun ogen - vreemde overheersers bevrijd zijn. Is dat imperialisme?

Over echt imperialisme hebben Stientje en Sjoerd het niet, Amerikaans, door de EU gesteund imperialisme. Voorzover mij bekend is Putin geen oorlogen begonnen in gebieden, waar Russen niets te zoeken hebben. Obama, de verdediger van onze democratische waarden daarentegen, heeft ondanks zijn verkiezingsbeloften er een eind aan te zullen maken, de oorlogen van zijn voorganger voortgezet en een aantal nieuwe ontketend. Libië is naar het 'warlord-tijdperk' teruggebombardeerd, Syrië ontsprong de dans door een handige politieke manoeuvre van Putin en vooral doordat de Amerikaanse generale staf absoluut tegen een oorlog in dat land was, omdat zoals de voorzitter Obama voorhield, 'het hele Midden-Oosten in vlammen zou opgaan,' als Assad gekhadaffied zou worden en dat zou beslist niet hebben bijgedragen aan een bestendige energievoorziening van met name de EU. Gelukkig dacht 'The House of Commons' in Londen er ook zo over, terwijl die gek in Parijs zijn Mirages al warm liet draaien.
Over het feit dat op bevel van Obama een land als Iran economisch op de knieën wordt gebracht door Amerikaanse financiële terreur ²) en dat in o.a. Pakistan en Jemen de bevolking wordt geterroriseerd door Amerikaanse drones, hoor je echter niemand.

²) En nu wacht Rusland eenzelfde lot met o.a. directe gevolgen voor de grote oliemaatschappijen, met name de Europese, BP en Shell, die in feite geen zaken meer mogen/kunnen doen met Rusland. Dat gaan wij in Nederland uiteindelijk ook in onze portemonnee voelen.
Telegraaf - 23 mei 2014 - Grote olieconcerns blijven Rusland trouw.

Gelukkig voor ons en de EU zien Stientje en Sjoerd ruime mogelijkheden om ons van het juk van die ondemocratische en imperialistische Putin te bevrijden en hem tegelijk duidelijk te maken, 'dat hij respect moet tonen voor Europese en universele waarden.' Volgens hen kan Nederland daarin zelfs een hoofdrol spelen. De gasbel in Slochteren, onze nationale bron van welvaart, mag dan over tien jaar volledig zijn uitgeput, toch kunnen wij voor de EU een sleutelrol blijven spelen in de gasvoorziening en nog wel zonder Rusland!
Maar hoe dan wel? LNG (liquified natural gas), dat per schip wordt aan gevoerd uit het Midden-Oosten - een gebied dat de Europese en universele waarden hoog in het vaandel heeft staan - en uit de VS, die hard op weg zijn een politiestaat te worden - alleen moeten de LNG-terminals daar nog wel gebouwd worden. Dat gas slaan we dan 's zomers op in onze lege gasvelden of in opslagtanks op de Maasvlakte, zodat we 's winters niet in de kou hoeven te zitten en, ja hoor, de voor een groot deel overtollige, groene energie van windmolens en zonnepanelen kunnen we gebruiken om gas te genereren uit bio-grondstoffen. Alles bij elkaar ongeveer evenveel als wat we nu uit Rusland betrekken.
Voilà, probleem opgelost. De EU niet meer afhankelijk van Putin en Nederland de grote redder van de EU, dankzij zijn 'gasrotonde', niet nu, maar over een jaar of tien.

Het is treurig maar waar. Met zulke bakerpraatjes proberen D66-democraten ons warm te maken voor hun onbegrijpelijke ideaal, een volkomen ondemocratische, supranationale overheid die een vuist kan maken tegen Rusland. Boewahaha, laten we wel wezen, de bestuurders van de EU zijn per definitie politici van het tweede, zoniet derde garnituur. Minkukels als Barroso en Van Rompuy - om niet te spreken van de absolute aanfluiting, Lady Ashton - worden aangewezen door de politieke leiders van Duitsland en Frankrijk. Ze mogen na afloop mee op de foto, maar ze moeten vooral niet in de weg lopen, als er belangrijke beslissingen worden genomen en het in de EU toonaangevende Duitsland heeft zijn eigen agenda, met name inzake Rusland. Merkel weet donders goed, dat ze Putin niet voor het hoofd moet stoten, omdat hij anders niet zal aarzelen de gaskraan - voor de Oekraïne en daarmee voor de EU - dicht te draaien. Om dat gevaar voorlopig af te wenden krijgt de revolutionaire regering in Kiev, die er dankzij Amerikaanse steun en wapens (CIA) in slaagde de democratisch gekozen, maar Russisch-georiënteerde president Janoekowitsj te verjagen, een genereuze lening van een miljard dollar van Obama, bedoeld om een deel van de achterstallige gasrekening van Oekraïne aan Rusland te betalen. Ach ja, wat is een miljard als je via de Fed toch net zoveel dollars kunt creëren als je nodig hebt. Of Oekraïne die lening ooit terug kan betalen, nee dus.
Grap: Waarom vindt er in Washington nooit een staatsgreep plaats?
Omdat daar geen Amerikaanse ambassade gevestigd is.
______________________

Over het realiteitsgehalte van de plannen van Stientje en Sjoerd kunnen we kort zijn: baarlijke nonsens. Sommige plannen mogen technisch mogelijk lijken, dat wil allerminst zeggen dat ze economisch haalbaar zijn. Wie geïnteresseerd is in de feiten, kan zijn hart ophalen aan het volgende artikel: 'US gas will never replace Russian gas for Europe'. Alleen mensen met een politieke agenda kunnen glashard het tegendeel beweren.
LNG uit Qatar dat per koelschip wordt aangevoerd, is aanzienlijk duurder dan Russisch gas via de pijp. En dan heb ik het niet over een verschil van een paar cent per kubieke meter, maar over 1,5 tot 2 keer zo duur! LNG moet nl. vloeibaar gemáákt worden en dat kost zoveel energie, dat daarvoor alleen al een kwart van de oorspronkelijke hoeveelheid natuurlijk gas nodig is.
Tenslotte was die hele oorlog met Syrië bedoeld om de aanleg van een gasleiding uit Qatar over Syrisch grondgebied mogelijk maken, maar dat gaat dus niet door. Assad is bezig de oorlog tegen de door oliesjeiks en Obama gefinancierde en bewapende jihadi's te winnen, al ligt het land inmiddels wel grotendeels in puin.
Duurder gas betekent een verslechtering van de concurrentiepositie van exporterende bedrijven in de EU op de wereldmarkt. Daar gaat het uiteindelijk om. Bij het industriële gasverbruik valt het huishoudelijk verbruik, om te koken en 'om onze huizen te verwarmen', volledig in het niet.

Het idee dat we de gaskampioen van de EU kunnen worden door de winning van gas uit bio-grondstoffen is helemaal van de pot gerukt. De door windmolens opgewekte energie voorziet in een fractie (1½ à 2%) van ons totale stroomverbruik, nog afgezien van het rendementsverlies dat dat veroorzaakt in kolen- en gascentrales. Het zo voor te stellen, dat je een grootschalig productieproces kunt runnen met zo'n beetje groene stroom grenst aan misleiding, al betrekken de auteurs ook import van Noorse (waterkracht) en Deense (wind) stroom in hun plan. De proeffabriek (in Delfzijl), die de rentabiliteit moet aantonen, moet overigens nog gebouwd worden. Gezien de ervaringen met de productie van ethanol uit biomassa, mogen we echter op voorhand aannemen dat ook dit gas duurder zal zijn, dan Russisch gas en dan hebben we het nog niet over een evt. verschil in calorische waarde.
Politici dromen graag en als ze zich vastbijten in de verwezenlijking van hun dromen, zal het hun een zorg zijn dat de belastingbetaler (de kiezer) voor de kosten opdraait. Neem die mega-windmolen in Medemblik, 200m hoog, en de oorzaak van slapeloze nachten voor mensen die er te dicht bij in de buurt wonen. De geldschieters van dit project, waaronder zo'n arrogante bal als Rijkman Groenink, de ex-topman van ABN-Amro, krijgen dankzij een zeer lucratieve regeling zoveel korting op hun belastingaanslag, dat hij in vijf jaar tijd de heffing terugverdient die hij moest betalen over zijn afzwaaibonus van 30 miljoen, toen hij er bij ABN-Amro uitgekickt werd. U vindt dat bedrag terug in de maandelijkse termijn van uw energieleverancier, want daar heeft de politiek de subsidies voor groene stroom in verstopt.

In plaats van af te gaan op het oordeel van politici met een EU-aberratie en een dwaallicht als Obama te volgen in een Koude Oorlog 2.0, zouden we er beter aan doen juist meer toenadering tot Rusland te zoeken, zoals - onder de radar - Duitsland al doet. De Russische Federatie is het grootste land ter wereld en het beschikt over gigantische grondstoffenreserves. Niet als EU-burger, maar als nuchtere Nederlander, moet je weten waar je kansen liggen. Amerika, met een gat in z'n hand, een staatsschuld van ruim 17 biljoen en 50 miljoen mensen op voedselbonnen, is een zinkend schip. Rusland heeft een alliantie met China en als wij Putins goedkope gas niet willen hebben, die 1,3 miljard Chinezen weten er wel raad mee. En wat eenmaal door China - en andere Aziatische landen - is gecontracteerd, is niet meer beschikbaar voor de Europese markt, ook niet als Obama zijn toezeggingen niet blijkt te kunnen nakomen. De 'kou' van een Koude Oorlog zou dan wel eens vooral in de EU gevoeld kunnen worden.
Putin hoeft overigens de gaskraan naar Europa niet eens dicht te draaien. Hij hoeft alleen maar te zeggen dat hij voortaan voor zijn olie en gas niet meer in US-dollars ³) maar in roebels of goud betaald wil krijgen en kijk dan eens wat er met de dollar en de euro gebeurt.

³) Nou, op de de-dollarisering hoefden we niet lang te wachten.
Het was bekend en allang in voorbereiding, anders had Putin nu nooit zo snel en adequaat kunnen reageren. De Amerikanen blijven hem in een hoek drijven, maar hij doorziet het spel en is ze telkens (Syrië, de Krim) een slag voor. En dan zijn er natuurlijk nog de kleinere, bijkomende ongemakken.
18 juni - Sergei Glazijev, het brein achter de de-dollarisering.
14 aug - Putin: The Petrodollar Must Die. We zeiden het vier maanden geleden al.

In dat licht is het ronduit pathetisch dat de regering Rutte vooroploopt om haar NAVO-steentje bij te dragen en in de commotie rond de voor ons volkomen oninteressante Oekraïne onze marine en de luchtmacht naar Noordoost-Europa stuurt om de NAVO-partners daar 'te beschermen tegen Russische agressie'. Let wel, de Oekraïne zelf laten ze links liggen, een gratuit gebaar dus. Het gaat, zoals onze aanbiddelijke Minister van Defensie beweert, om een psychologisch steuntje in de rug voor de Baltische staten. Huh? En de Tweede Kamer vindt het blijkbaar allemaal heel vanzelfsprekend en wil niet zien dat onze regering zich weer eens onder gejuich van EU-bureaucraten voor een Amerikaans karretje laat spannen.

Hier een overzicht van de grootste wapenexporteurs in de wereld en van hun belangrijkste afnemers.

______________________
Noot
Deze argumenten weerspiegelen bijna letterlijk de officiële agitprop van de NAVO. Ze zijn terug te vinden in een presentatie van Andrei Fursov, Battleground Ukraine: 'A comprehensive analysis of the February 2014 Ukraine coup from the perspective of a senior Russian academic.'
Het is een lang artikel, maar zeer de moeite waard. Het maakt duidelijk dat de Oekraïne een speelbal is van Westerse machtspolitiek in congsi met de eigen, onderling verdeelde oligarchie. Voordat wij ons een opinie aanmeten over 'die ondemocratische en imperialistische Putin' loont het kennis te nemen van de hier geschetste achtergronden. Als er twee dingen duidelijk uit worden, is het wel dat het Westen met twee maten meet en dat het uiteindelijk draait om de belangen van het grote geld, de Brusselse lobby en de onzichtbare macht achter onze democratische façade.
En in de categorie 'not-to-be-missed' valt de blog van Dmitry Orlov: Statecraft or Witchcraft?, de waarheid verpakt in dodelijke humor en - tot mijn verrassing - volledig in lijn met de door mij hierboven naar voren gebrachte punten.

Rutte: De overheid gaat dit niet oplossen

Scherp gezien van Rutte: geweld op de voetbalvelden, daar zijn we met z'n allen verantwoordelijk voor. Hij sprak het land rechtstreeks aan met de woorden: 'Iedereen die nu kijkt en denkt: de overheid lost dit wel op. De overheid gaat dit niet oplossen. Je kunt niet van Nederland een politiestaat maken. De overheid kan stelling nemen en partijen bij elkaar brengen, maar geen actieplan gaat dit oplossen. Een actieplan werkt alleen als iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt.'

Na het verstandige besluit om af te zien van verdere inspanningen om de Olympische Spelen in 2028 naar NL te halen, is het jammer dat hij dit inzicht niet doortrekt naar andere beleidsgebieden, waarvan allang bewezen is dat de overheid ook daar niet voor een oplossing kan zorgen, hoeveel (goedkoop geleend en) NL belastinggeld hij er ook tegenaan gooit:

• het nijpende gebrek aan goede verkeersagenten in Kunduz (/sarc);
• de verdediging van de Turks-Syrische grens met onze Patriots;
• de steeds verder oplopende (jeugd)werkloosheid in Zuid-Europa;
• de miljardenkredieten aan (in feite failliete) zuidelijke eurolanden;
• onze oninbare TARGET2 vorderingen (ruim €100 miljard) op die eurolanden via de ECB;
• het lage-rentebeleid van de ECB ten koste van spaarders en pensioenfondsen;
• de houdgreep van lobbygroepen op EU-bestuursorganen;
• de sluipende aanslag op onze soevereine rechten door EU-salamitactiek;

en in eigen huis:

• het verhogen van belastingen (ook btw) in een krimpende economie;
• de door overheidsbeleid volkomen vastgelopen woningmarkt;
• de door overheidsbeleid volkomen verziekte onderwijssituatie;
• de toenemende vergrijzing en onbetaalbaarheid van zorg, aow en pensioenen;
• enz., enz., enz.

Daar draaien we uiteindelijk ook zelf allemaal voor op, want "de overheid gaat dit niet oplossen" en zeker niet, als wij ze hun gang laten gaan en ze - met instemming van een zg. 'volksvertegenwoordiging' - achter onze rug om de zeggenschap over ons geld en onze soevereiniteit via de salamitactiek weggeven aan een stel ongeleide projectielen in Brussel (EU), Luxemburg (ESM) en Frankfurt (ECB), zonder dat ze ons gelegenheid gunnen daar zelf nog iets over te zeggen (referendum).

Rutte is een hol vat met een innemende glimlach en een vlotte babbel en rekenen kan ie ook niet.

De geschiedenis rijmt

Op 9 april 1944 drukte de New York Times een toespraak af van de toenmalige vice-president van de Verenigde Staten, Henry A. Wallace. Die toespraak - hieronder weergegeven - was, aan de vooravond van de invasie in Normandië, gericht tegen de pro-Duitse lobby in de VS zelf, die op allerlei manieren de Amerikaanse publieke opinie trachtte te mobiliseren tegen een Europees avontuur.
Nu, zeventig jaar later, is die toespraak - met enige aanpassing, gezien de context - onverkort van toepassing op de EU, althans op de in mijn ogen onzalige poging van de eurocraten, zogenaamd om de euro te 'redden', de bevolking van Europese, nationale staten versneld een corporatistische superstaat door de strot te duwen en hun de democratische zeggenschap over hun eigen financiële beleid te ontnemen.

Vertaling/bewerking:
Een echt gevaarlijke eurocraat… is een persoon die in Europa op een Europese manier wil doen wat Mussolini (in de jaren '20) in Italië deed op de Italiaanse manier. Een eurocraat vermijdt bij voorkeur het gebruik van geweld. Zijn geijkte methode is het vergiftigen van de openbare nieuwsbronnen. Voor een eurocraat gaat het er nooit om het publiek zo goed mogelijk op de hoogte te brengen van hoe de zaken er werkelijk voorstaan, maar om de berichtgeving zo in te kleden dat het publiek ertoe verleid wordt de eurocraat en zijn aanhang meer geld en meer macht toe te kennen…

Eurocraten kun je altijd makkelijk herkennen aan het feit dat zij de waarheid en de feiten opzettelijk verdraaien. Hun mediapropaganda sluit bij voorbaat elke niet-keynesiaanse oplossing (nog meer geld naar de banken) uit en doordat zij groeiend verzet onder de bevolking tegen opgelegde bezuinigingen afdoen als een bedreiging van het Europese ideaal (waarmee ze de EU, hún bureaucratisch Walhalla, bedoelen)…

Maar altijd en overal pik je hen er zo uit door het appél dat zij constant doen op de onomkeerbaarheid van eerder (door hén) genomen besluiten en door hun neiging in te spelen op gevoelens van angst en grootheidswaan bij verschillende groeperingen om zo hun eigen macht te versterken. Zij gaan prat op hun Europese gezindheid, maar voor hún EU zijn zij bereid elk democratisch grondrecht op te offeren. Zij eisen vrij ondernemerschap, maar ze zijn de spreekbuis van het grote geld en de gevestigde belangen. Hun uiteindelijke doel, waar al hun bedrog op gericht is, is zich meester te maken van de absolute macht, zodat zij in een corporatistische EU, waarin de macht van overheid en bedrijfsleven in één hand ligt, de gewone man voorgoed aan zich kunnen onderwerpen.

Toespraak Henry A. Wallace:
"The really dangerous American fascist... is the man who wants to do in the United States in an American way what Hitler did in Germany in a Prussian way. The American fascist would prefer not to use violence. His method is to poison the channels of public information. With a fascist the problem is never how best to present the truth to the public but how best to use the news to deceive the public into giving the fascist and his group more money or more power...
The American fascists are most easily recognized by their deliberate perversion of truth and fact. Their newspapers and propaganda carefully cultivate every fissure of disunity, every crack in the common front against fascism...
But always and everywhere they can be identified by their appeal to prejudice and by the desire to play upon the fears and vanities of different groups in order to gain power. They claim to be super-patriots, but they would destroy every liberty guaranteed by the Constitution. They demand free enterprise, but are the spokesmen for monopoly and vested interest. Their final objective, toward which all their deceit is directed, is to capture political power so that, using the power of the state and the power of the market simultaneously, they may keep the common man in eternal subjection." (Bron: Zero Hedge, William Banzai 7).

Nigel Farage in EU Parlement: the euro is doomed

Barroso blijft krampachtig glimlachen en euro-tijger Verhofstadt gromt meesmuilend, maar als Nigel de ontwikkelingen tot afgelopen woensdag, 18 april, in het EU Parlement op een rijtje zet, blijft er toch weinig reden voor twijfel over - en toen was het kabinet Rutte nog geen 'lame duck'.

David McWilliams, een Ierse econoom die er ook van overtuigd is dat de euro geen blijvertje is, beschrijft aan de hand van een citaat uit een Clint Eastwood film uit 1976 wat er mis is in euroland: Don't piss down my back and tell me it's raining.

Mark J. Grant vestigt tussen alle ophef over Holland en Hollande de aandacht weer op Griekenland. Daar gaat het van kwaad tot erger. De staatsschuld gaat omhoog - nu 165% van het GDP - in plaats van omlaag naar de beoogde 120% - nog altijd te hoog om te overleven, trouwens. De banken bloeden leeg en binnenkort mag de EU - lees: Duitsland, kiezen tussen een derde bailout, of definitief de stekker eruit. "Ich bin ein Athener." Op 6 mei zijn er verkiezingen, net als in Frankrijk.

In Duitsland zelf, waar de exportcijfers in Q1 inzakten - de Zuid-Europese afnemers moeten zuinig aan doen - ziet Angela Merkel intussen de steun voor haar bezuinigingsoffensief rondom afbrokkelen. Griekenland en Cyprus cirkelen rond de afvoer met op enige afstand Portugal; Spanje doet zijn best met draconische bezuinigingen, maar gaat het niet redden, omdat de semi-zelfstandige provincies, Andalucía en Catalunya, hun eigen fiscale beleid willen voeren en zich niet zondermeer de wet door Madrid laten opleggen; in Nederland is Angela's loopjongen uit de ring geslagen en staat al te streng bezuinigen ter discussie tot na de verkiezingen in september en in Frankrijk lijkt haar steun en toeverlaat onttroond te worden door een socialist die heeft aangekondigd dat hij het heilige europact gaat aanvechten en die in Frankrijk zelf het socialistisch paradijs weer nieuw leven wil inblazen.

Een ander teken van verval en in strijd met het EU-beginsel van vrij personen- en goederenverkeer is de stilzwijgende erkenning dat het Schengen-accoord uit 1995 zijn langste tijd heeft gehad. Frankrijk en Duitsland zijn overeengekomen dat zij aan hun grenzen weer - tijdelijk - controles zullen houden en ook aan de Nederlands-Belgische grens worden weer bewakingsposten ingesteld.

AEP Telegraph, 25 april - Brussel gaat overstag: Brussels to relax 3pc fiscal targets as revolt spreads
Evengoed holt de economie in de eurozone achteruit. Particulieren hebben geen behoefte meer aan nieuwe schulden, ze zijn gestopt met lenen. Hypotheekaanvragen dalen spectaculair. De banken zitten op hun geld. Ze moeten hun balansen volgend jaar met gemiddeld 7% terugbrengen om te voldoen aan nieuwe EU-regels, anders riskeren ze nationalisatie. Ambrose Evans-Pritchard voorspelt Japanse toestanden in de EU, een zg. 'lost decade'.
AEP Telegraph, 25 april - Europe faces Japan syndrome as credit demand implodes

De Oggle Boggle economie - 5

Goldman liet zich de eerstvolgende maanden niet zien. Daar had hij het waarschijnlijk te druk voor. In een zestal andere door economische malaise getroffen gemeentes, verspreid over het land, werden ook OB-projecten gestart.

Emma liet haar management assistent een lijst bijhouden van publicaties en links naar artikelen die over oggle boggles in de pers en op internet verschenen. Uit een artikel in het FD begreep de burgemeester, dat het contract dat zij als eerste met Goldman gesloten had, een douceurtje was geweest. De andere gemeentes genoten weliswaar dezelfde voordelen waar het ging om het scheppen van gesubsidieerde werkgelegenheid, voor Goldmans projectteam moesten zij betalen en ook de bijkomende kosten - de afvoer van oudroest en de "materiaalkosten" van de oggle boggles - waren voor eigen rekening.
Bij het artikel stond een foto, waarop een van haar collega's en Goldman elkaar breed lachend de hand schudden onder de kop "Pekela ook aan Oggle Boggle", alsof het een nieuwe rage was.
- Hmm, de neveneffecten! mompelde de burgemeester, bedachtzaam aan haar sigaartje trekkend, zo gaat hij er dus tonnen aan verdienen. Ze kreeg een ambivalent gevoel bij het idee dat hij haar als show case gebruikte.

De projectmanager was intussen voortvarend aan de slag gegaan. Hij had de groengeel geheste 40-plussers van de stortplaats aan het werk gezet om het terrein van de scheepswerf bouwrijp te maken onder leiding van twee boventallig verklaarde voormannen van de gemeente. Daarna had hij uit het werklozenbestand van het Arbeidsbureau een groep mensen geselecteerd die de kern van het bouwteam moesten gaan vormen. Die had hij allemaal persoonlijk geïnterviewd en de meest geschikte er uitgepikt, ervaren bouwvakkers uiteraard, maar ook een beeldhouwer die van een uitkering leefde en andere kunstenaars, waaronder twee vrouwen.
Op eigen initiatief meldde zich later ook nog een jonge, werkloze architecte aan, die zich op oggle boggles wilde toeleggen om praktijkervaring op te doen. Alle geselecteerden werden met behoud van uitkering ontheven van hun sollicitatieplicht, op voorwaarde dat ze zich voor de volle 100% zouden inzetten.

Dit gemêleerde gezelschap van zo'n man of vijftien, stuk voor stuk jonge, stevige persoonlijkheden, werd door de projectmanager in een oude loods op de werf ondergebracht met als eerste opdracht daar een werk- en vergaderplek in te richten. Na zoveel jaar leegstand ontbrak het aan elke voorziening, maar als ze wat nodig hadden, konden ze erom vragen en dan zorgde hij dat het geregeld werd. Hij kon daarvoor putten uit de welvoorziene gemeentedepôts. Voor de inrichting van de ruimte moesten ze zelf zorgen, een vorm van team building.

De burgemeester hield een kort toespraakje bij de kick-off, waar ook de CvdK - die had zijn communicatieadviseur gestuurd - en een hoge ambtenaar van BiZa voor waren uitgenodigd.
Als zij zo naar de uitverkorenen keek, die gehuld in hun door Goldman verstrekte, modieuze groengele trainingspak met coole sneakers, het officiële deel van het programma zwijgend ondergingen, dan bekroop haar een sterke twijfel aan het nut van deze hele charade.
- Mocht je die mensen dit eigenlijk wel aandoen?

Maar tijdens de borrel sprak zij een paar groepsleden en daarbij kreeg ze tot haar eigen verrassing het gevoel dat er onder hen zelfs sprake was van blakend enthousiasme. Het uitzichtloze van hun werklozenbestaan en het sociaal isolement waren in één klap doorbroken en er werd hun een gezamenlijk doel voorgehouden, waar ieder op zijn manier zijn ervaring en creativiteit in kwijt dacht te kunnen.
Ongetwijfeld hadden de flitsende designer's outfit en daar bovenop de intensieve media-aandacht een stimulerende invloed op het moreel en misschien leefde er onder sommigen wel een stille hoop dat zij zouden uitgroeien tot de nieuwe sterren van een OB reality show.

- De eerste week hadden we best wel denderende ruzies, vertelde een van de vrouwen lachend. Niemand zag 't zitten om aan de slag te gaan hier. Het was zo'n ongelofelijke zooi. Maar Menno heeft ons er doorheen gesleept en gezorgd dat we spullen kregen en nou vindt iedereen het eigenlijk wel mega vet.
Met Menno bedoelde ze de projectmanager, die verderop in de loods boven een groepje toehoorders uittorende en tot in de verste hoeken verstaanbaar was. Hij leek niet iemand die vaak tegenspraak ondervond.
- En hebben jullie al een idee over de oggle boggle? vroeg de burgemeester toch wel benieuwd.
- Annet - dat is de architect hier - heb een paar schetsen gemaakt, zei een van de bouwvakkers, maar daar zijn we 't nog niet over eens. Dus daar kunnen we nog niks over zeggen.
- Dat mag trouwens ook niet van Menno, voegde de vrouw daar quasi-bestraffend aan toe.
- Maar we moeten wel een beetje opschieten van hem, grinnikte de bebaarde beeldhouwer, voor komende maand heeft ie al een heimachine besteld om palen te slaan voor de fundering.

Toen ze na de receptie met de communicatieadviseur van de provincie terugreed naar het stadhuis, vertelde die haar dat hij de week daarop naar Brussel moest. Goldman had blijkbaar relaties bij de EU en de Commissie was zeer geïnteresseerd in het OB-fenomeen. Dit was uiteraard vertrouwelijk, maar zij zagen het als een middel om de verontrustende stijging van de werkloosheid in de zuidelijke EU een halt toe te roepen.
- Neveneffecten, dacht de burgemeester, het is niet te geloven. Wie was die Goldman eigenlijk? Ging hij de hele EU vol met oggle boggles zetten?

Worden wij bestuurd door geretardeerde lemmingen?

Het ANP meldt vanmiddag in een miniberichtje, dat Iran zijn olieleveranties aan Frankrijk en Engeland per direct stopzet. Vorige week werd de Iraanse oliekraan al dichtgedraaid voor zes perifere Europese landen, waaronder het zieltogende Griekenland.
Commentaar: "Het lijkt een preventieve actie van Iran te zijn. Eerder besloot de Europese Unie vanaf juli Iraanse olie te boycotten. Zo'n achttien procent van de Iraanse olie-export gaat naar de 27 landen van de EU." Een "preventieve actie" dus, haha. Zero Hedge geeft daar een wat rijkere invulling aan: "Surely, when it comes to shooting itself in the foot, Europe truly has no equal."

Stel je bent een economisch machtsblok, de EU, onderdeel van een nog veel groter machtsblok, ook wel aangeduid als de westerse industrielanden. Er is een land, Iran, dat tot de orde geroepen moet worden, vindt je grote broer, omdat het bij herhaling niet doet wat Big Brother wil. Het recalcitrante land is bezig een kernindustrie op te tuigen, naar het beweert om in de toekomst blijvend in z'n energiebehoefte te kunnen voorzien, maar volgens Big Brother, omdat het eigen kernwapens wil ontwikkelen. Die zouden het machtsevenwicht in de regio, die toevallig ook de regio is waar meer dan de helft van de wereld olie- en gasreserves in de grond zitten, verstoren. Big Brother, bakermat van de reservevaluta die de hele wereld nodig heeft om olie en gas te kunnen kopen, heeft Iran in een isolement gedrongen door alle internationale banken te verbieden er contracten mee af te sluiten, handelscontracten, verzekeringen, etc., op straffe van bevriezing van hun dollartegoeden en hoge boetes.
Iran beschikt over een aanzienlijk aandeel in de olie- en gasreserves en is op zoek naar nieuwe afzetgebieden. Het exporteerde 18% van zijn jaarlijkse productie naar de EU, maar onder dreiging van onlangs aangescherpte sancties zakt de export nu bij voorbaat al in. Irans olie-inkomsten kelderen en daardoor raakt hun toch al krimpende economie nog dieper in het slop.

Als je in de internationale slangenkuil een land voor het blok wilt zetten, is het weinig effectief een half jaar van tevoren aan te kondigen wat je gaat doen. Je moet je in het geheim voorbereiden en dan verrassend en snel toeslaan, anders geef je je tegenstander de ruimte om alternatieven te zoeken en jou met de zwartepiet te laten zitten. Maar dat is nu precies de positie waarin de leiders van de EU zich samen hebben gemanoeuvreerd. Ze moesten direct voldoen aan de eis van Big Brother, maar voor zichzelf dachten ze nog wat tijd te kunnen nemen om het wegvallen van de olie-import uit Iran met importen van elders te compenseren. Hoewel ieder voor zich best in staat geacht mag worden te bedenken dat het in de wereldpolitiek zo niet werkt, besloten ze met elkaar de domst denkbare strategie te volgen: je in je kaart laten kijken. Het onderstreept nog eens, hoe contraproductief de Europese politieke elite als partij in het internationale krachtenveld opereert.

Maar welk belang kan de EU erbij hebben haar olievoorziening opzettelijk in gevaar te brengen in een tijd van economische recessie, onoplosbare financiële problemen en bij een stijgende olieprijs van inmiddels US$120+ per vat? Ik wil zeker niet uitsluiten dat Iran ambitie heeft om ooit een kernmacht te worden, maar of het echt zo'n vaart loopt is de vraag. Er moet dus iets zijn dat voor het moment nóg belangrijker is dan olie, dat de EU doet besluiten de door Big Brother geplaatste pijltjes te volgen op de route naar een oorlog in de Perzische Golf. Dat "iets" kan niet anders zijn dan de handhaving van de status quo, het monetaire piramidespel dat de wereld in zijn greep heeft op basis van de reservestatus van de US-dollar.

De verdeelde broederschap van de EU heeft zich voor dit doel nu al drie keer door de Amerikanen voor het karretje laten spannen, Irak, Afghanistan (onze volslagen naïeve Jolande Sap trapte er met open ogen in) en laatstelijk Libië. Saddam Hoessein wilde zijn olie uitsluitend nog in euro's betaald zien en hij is dood. Gaddafi wilde zijn olie aan China gaan verkopen en streefde naar een goudstandaard voor (Noord-)Afrika en de Arabische wereld; hij is dood. En Ahmadinejad - uitgestoten uit het internationale betaalcircuit - is bezig de US-dollar te ondermijnen door olieleveranties aan onafhankelijke en/of wanhopige landen, India, China en Japan, tegen betaling in goud en andere valuta dan US$ of ruilhandel in natura (voedsel en grondstoffen). Al zou hij willen, hij heeft geen alternatief.

Nu maakten de genoemde regimes het de Amerikanen ook wel makkelijk om internationale (westerse) verontwaardiging parallel aan hun eigen belangen te mobiliseren. Saddam was een moordzuchtige dictator, in Afghanistan voerde de Taliban een schrikbewind en Gaddafi stond al sinds Lockerbie op de hit lijst. Maar Ahmadinejad heeft rugdekking, van Rusland - leverancier van splijtstof uit zijn overtollige kernkoppen in roestende raketsilo's, van China - gretige afnemer van olie en mineralen en betaalmeester van de aan krediet verslaafde VS, Syrië - waarmee Iran een verdedigingspact heeft gesloten, en passief van India dat zelf geen olie heeft en er in goud voor wil en kan betalen, omdat het bankenkartel van Big Brother het (nog) niet in z'n greep heeft en het niet kan chanteren.
Dit opkomende machtsblok werkt samen om aan de reservestatus van de US$ een einde te maken. Op het financiële vlak sluiten zij bilaterale handelsverdragen in eigen valuta; zij verlagen geleidelijk hun dollarreserves en zijn de grootste opkopers van goud en strategische grondstoffen. En op het politieke vlak bieden zij weerstand tegen ongebreideld Westers imperialisme door in de Veiligheidsraad elke actie tegen Iran en onlangs tegen hun bondgenoot Syrië te vetoën.

Hier gaat het niet om vrijheid, democratie en rechtvaardigheid, of bestrijding van terrorisme, zoals onze politici en de media ons willen laten geloven. We zien hier de opkomst van een nieuwe wereldmacht, die zijn eerste pogingen doet de gevestigde orde aan te tasten. Westerse waarden zijn daarbij niet aan de orde, het gaat puur om macht, voedsel en schaarser wordende grondstoffen.
Ook al besteedt hij 45% van alle defensie-uitgaven ter wereld bij elkaar, Big Brother is een reus op lemen voeten. De mantel van zijn hegemonie begint scheuren te vertonen door de onvoorstelbare schulden die eronder schuilgaan en die op den duur niet meer te beheersen zijn, ook niet met de biljoeneninjecties van de Centrale Banken.

Vroeger boden afzonderlijke Europese landen nog wel eens tegenspel, als zij vonden dat Big Brother verkeerd bezig was. Met name Frankrijk (de Gaulle) hield dan zijn poot stijf. Maar nu in Europa alle koppen dezelfde kant op moeten staan en de richting van de kudde wordt bepaald in nachtenlange vergaderingen, waarin elke dissident tot zwijgen wordt gebracht of uitgestoten, wordt de hele Unie in feite geregeerd door het behoudende midden, de heilsoldaten van de status quo. Jammer, dat Europa zich daarmee aan de zijde schaart van degenen die alles te verliezen hebben en niets te winnen.

Uiterste consumptiedatum Griekenland verstreken

Het gerucht deed al een paar dagen de ronde na een Reuters artikel, maar nu is het officieel: de Duitse minister van EZ stelt dat de Grieken de verantwoordelijkheid voor hun begrotingspolitiek moeten overdragen aan een EUrocraat, anders krijgen ze geen tweede bailout (€130 milliard).

En dat niet alleen, voor andere eurolanden die hun begroting niet op orde kunnen krijgen, geldt hetzelfde. Te denken valt in eerste instantie aan Portugal^), vervolgens Spanje, maar geleidelijk dreigt zo half Europa onder de Duitse knoet te raken en als het eenmaal zover is, welke speelruimte blijft er dan voor de rest nog over?

Angela Merkel heeft deze week in Davos nog eens duidelijk aangegeven dat Duitsland klaar is voor verdere Europese integratie, maar dat de Duitsers daar geen cent méér voor zullen ophoesten, dan de ruim €200 miljard [hmmm, 't blijkt ietsje meer te zijn] die ze al (tandenknarsend) hebben toegezegd. Volgens de Engelse pers zijn die twee standpunten onverenigbaar.
Daarom veronderstelde Zero Hedge vorige week al, dat de Duitsers het zo'n beetje gehad hebben met de Grieken en dat ze door onmogelijke eisen te stellen - fiscale curatele - Griekenland willen pressen zelf uit het euroblok te stappen.
[GRATIS, maar welgemeend ADVIES van John Taylor, 2 feb.: Grieken, stap uit de euro! Nu!]
[En onze gezellige dikkerd - net terug uit Berlijn - draait de duimschroeven ook nog eens aan, maar met averechts effect. De Griekse politici steigeren en bloc.]

Je mag toch nauwelijks verwachten, dat een regering van een soeverein land haar belangrijkste verantwoordelijkheid en de basis van haar politieke macht vrijwillig afstaat aan een buitenlandse dictator. En zelfs als het onwaarschijnlijke werkelijkheid werd, zouden de Grieken daar zelf dan geen dikke stok voor steken? Dan maar liever stakend failliet gaan en met de nieuwe drachme weer baas in eigen huis worden, dan buigen voor een vreemde meester met een Duits accent.
[UPDATE 31 jan. - De Duitsers hebben tijdens de Eurotop hun harde standpunt jegens de Grieken weer ingeslikt onder druk van diverse andere landen, o.a. Frankrijk.]
[UPDATE 31 jan.'s avonds - De Troika (EU, ECB en IMF) staat de Grieken geen enkele concessie meer toe; Griekse regering breekt onderhandelingen over de haircut voor private investeerders (= banken) af en roept de leiders van de politieke partijen bijeen voor crisisberaad. Het accoord dat al twee weken lang elke dag gesloten zou worden, lijkt verder weg dan ooit.]

Het wordt hoe langer hoe duidelijker, dat de politici en de EUrocraten zich hebben laten inpakken door het internationale bankenkartel en erop uit zijn alle Europese volken [Duitsers en Nederlanders inbegrepen] te laten bloeden voor het in stand houden van de voorrechten van de financiële elite. Merkel en Sarkozy dokteren samen een marsroute uit - elke maand een andere - en de rest van de EU heeft maar te volgen. Democratische principes en de EU-statuten zelf worden botweg genegeerd en wie bezwaar maakt, of zich verzet wordt afgeschilderd als een vijand van "een verenigd Europa", een vaag ideaal dat naar believen kan worden ingevuld.

Maandag, 30 januari 2012, komen de regeringsleiders weer bij elkaar om de volgende nagel in Europa's doodskist te jagen, een besluit over het stabiliteitspact, een fiscaal dwangbuis voor eurolanden met onoplosbare (ja, werkelijk) begrotingsproblemen, waarover de Luxemburgse minister van BZ in een Spiegelinterview al verzuchtte: "Verspilling van tijd en moeite." Toch komt iedereen weer braaf opdraven en doet zijn best constructief mee te denken over de DOA-plannen*) van het dynamisch duo.

Omdat niemand - ook wonderboy Rutte niet - zijn mond durft open te doen en zegt waar het werkelijk op staat º), komen we via de weg van de minste weerstand - volksreferenda worden koste-wat-kost voorkomen - uiteindelijk terecht in een situatie die niemand wenst, een dictatoriaal geregeerde eenheidsstaat, die verdacht veel lijkt op de vroegere USSR, waarin individuele vrijheid een hol begrip is geworden en waarin de massa veroordeeld is tot levenslange schuldslavernij - gedwongen afbetaling van de schulden van anderen - totdat het monetaire systeem alsnog als een kaartenhuis in elkaar stort.

Voor de uiteindelijke ondergang is Mario Draghi, president van de ECB en ex-topman van Goldman Sachs, momenteel hard bezig de ideale omstandigheden te scheppen, al is hijzelf overtuigd van het tegendeel. In Davos pochte hij dat hij toch maar mooi even een 'credit crunch' in de kiem had gesmoord door de Europese bankwereld een half biljoen (met een 'b') euro voor te schieten voor een periode van 3 jaar tegen 1% rente. Nu kunnen de jongens voorlopig weer even voort en bovendien - zoals veel Italianen beschouwt Draghi zichzelf als een genie - worden die banken geacht met een deel van dat geld het schuldpapier van hun eigen nationale overheden op te kopen, waardoor de koersen stijgen en het renteniveau daalt.¹) Dat gebeurt echter maar mondjesmaat. Het leeuwedeel stallen de banken weer bij de ECB voor 0,25% rente. Ze willen het zo graag achter de hand hebben om hun eigen hachje te redden, dat ze er liever 0,75% per jaar verlies op maken, dan dat ze er iets (nuttigs?) mee doen. 'Go figure!'

Alles goed en wel, maar om die leningen van de ECB te krijgen geven de banken hun assets - bijv. Griekse staatsobligaties (ha!) - in onderpand en die assets zijn het papier waarop ze gedrukt zijn nauwelijks waard. Draghi creëert dus een half biljoen uit het niets en krijgt er garbage voor terug. Die twijfelachtige assets komen voor 100% nominaal op de balans van de ECB te staan. Sinds zijn aantreden een half jaar geleden heeft Draghi de balans zodoende ruim verdubbeld, tot een Japans niveau van zo'n 2,7 biljoen euro. Dat is bijna 30% van het totale GDP van de EU.
Op 29 februari krijgen de banken opnieuw gelegenheid hun gaten te stoppen, want dan geeft Draghi een nieuw rondje (bijna) gratis krediet weg, keurig op tijd om de ergste klap van een Grieks 'credit event' - verwacht op 20 maart - voorlopig op te vangen. Er wordt nu al om het drievoudige bedrag gebedeld, anderhalf biljoen euro erbij!
Dat zijn onvoorstelbaar grote bedragen, maar kijk eens hier hoeveel de grootste banken van Europa aan leningen hebben uitstaan. Blijkbaar hebben ze er zelf geen vertrouwen meer in, dat ze al dat geld ooit terug zullen zien. Maar het stigma van de ECB afhankelijk te zijn kan voor banken desastreuze gevolgen hebben.

Nu hoeft er niet veel te gebeuren - afwaarderingen van de kredietwaardigheid van eurolanden, of een Grieks bankroet, ik noem maar wat - en de EU komt in de problemen, want de ECB heeft maar 81 miljard aan kapitaal, een leverage van 1 : 40 - zelfs voor een hedge fund is dat extreem. Dat betekent dat de ECB insolvabel wordt als haar assets slechts 2½% in waarde dalen. Voor Draghi geen probleem. Hij vraagt de eurolanden gewoon om wat miljarden bij te storten. Dat zijn ze dan verplicht. Oh, maar die hadden al een staatsschuld van tegen de 100% of meer van het GDP en elk jaar een begrotingstekort, een krimpende economie en een ontstellend hoge jeugdwerkloosheid. Wat nu?

En de ECB is niet de enige Centrale Bank in die positie - zie grafiek. De Fed, de BoE (Bank of England) en de BoJ (Japan) weten er ook raad mee. Met elkaar zitten ze voor ruim 7 biljoen (US$) in hetzelfde schuitje en als er één het schip ingaat, gaan ze allemaal. Zo zit de wereld tegenwoordig in elkaar.
Het begrip "schuldslavernij" gaat voor heel veel mensen een hele concrete invulling krijgen in de komende jaren en het is de vraag, of de EU dat overleeft, laat staan de euro.

------------
^) - Mike Shedlock [Mish]: Portugal's Debt Will Be Restructured;
    - Ambrose Evans Pritchard: Portuguese storm gathers as EU leaders fight over Greece.
*) DOA - 'dead on arrival'.
Een paar dagen nadat de overeenkomst door 25 van de 27 EU-landen getekend is, is al duidelijk dat het plan, gezien de omstandigheden in bijv. Spanje, absoluut nergens op slaat. Ambtenaren zoeken naar mogelijkheden om het dwangbuis een gaatje losser te maken.
º) Denken dat je economische groei kunt creëren om de (jeugd)werkloosheid aan te pakken onder een streng, Duits bezuinigingsregime, dat BNP'n en belastingopbrengsten doet dalen, zulke idiote beleidspirouettes en dubbele Axels en Rietbergers krijg je als je de leiders van alle EU-landen bij elkaar een avondje in een Brusselse vergaderzaal opsluit.
Nieuwe groei kan pas ontstaan, als alle kredietbellen zijn leeggelopen, de onbetaalbare schuldenberg is afgeschreven en de zombiebanken failliet zijn gegaan. Denk aan IJsland. Europese beleidsmakers is er juist alles aan gelegen "een IJsland" te voorkomen. [Der Spiegel: Europe's politicians continue to battle reality.]

• Echte, duurzame groei moet gefinancierd worden met gespaard vermogen, niet met uit het niets gecreëerde (fiat) schuld. Dat is een Ponzi-systeem dat zichzelf uiteindelijk opblaast.
• Een verdere voorwaarde voor groei is de beschikbaarheid van een onbeperkte hoeveelheid goedkope energie. Die is er niet (meer).
• De macht van de westerse industrielanden brokkelt af. Er is moordende concurrentie (BRICs); de industriële basis is naar Azië verplaatst, dat beschikt over legers goedkope werkkrachten.
• Tenslotte, de demografische factor. De westerse bevolking krimpt en een groeiend percentage bestaat uit inactieve ouderen die niet meer investeren, maar verteren en steeds meer zorg nodig hebben.

¹) Een vicieuze cirkelfinanciering zonder begin of eind, want diezelfde staatsobligaties van de insolvabele overheden worden door de banken vervolgens weer in onderpand gegeven aan de ECB bij een volgende leenronde.
En het kan nóg vicieuzer, want met name wankele Italiaanse en feitelijk failliete Ierse banken gaven eigen obligaties uit, speciaal om onderpand te creëren voor het goedkoop-krediet-infuus van de ECB - hoor ik daar iemand lachen?
Helpen de biljoenen van de ECB om nieuw krediet in de economie te pompen?
- Zero Hedge, 2 feb.: Vicious cycles persist as global lending standards tighten
- Mike Shedlock, 2 feb.: Survey of European banks shows a sharp cutback in lending.

Italiaanse Soap Opera

Het gehannes van de euroministers van financiën met het doorrollen van onaflosbare Griekse staatsleningen door banken, pensioenfondsen en andere investeerders begint melodramatische trekjes te vertonen.
Al die moeite - dagen durende vergaderingen, teleconferenties - en de eierschaalsparende woordkeus om het toch vooral te laten lijken, alsof alle potentieel benadeelde partijen hun verliezen zonder énige dwang en geheel vrijwillig nemen, het mocht allemaal niet baten. De ratings agencies blijven erbij, dat er sprake zal zijn van wanbetaling - 'a credit event'.
Bovendien blijken de partijen waar de voorgenomen maatregelen op gericht zijn/waren - de grote banken en pensioenfondsen - tégen vorig jaar gemaakte afspraken in, een deel van hun Griekse staatsobligaties intussen al verkocht te hebben. Met hen valt dus eigenlijk geen deal meer te maken. Het zijn vnl. hedge funds die nu reikhalzend uitkijken naar de zakken geld die de EU en de ECB voor hen gaan vullen met belastinggeld van de weinige nog kredietwaardige eurolanden.

Investeerders kijken inmiddels verder dan de Griekse grenzen, want zoals bekend klotsen de schuldgolven tot over de lippen van bijna alle Club Med landen, van Portugal bijv., waarvan de staatsschuld vandaag door Moody's tot junk status werd verlaagd en ook van Italië, het land met na Griekenland relatief de hoogste staatsschuld van de EU - 120% van het BNP. In absolute cijfers is Italië met een staatsschuld van €1,84 biljoen - volgens The Guardian €2,45 biljoen - goed voor de derde plaats in de wereld, na de US en Japan.

Klik op afb. door naar Colonel Flick's photostream @ Flickr

Dat ligt niet aan Giulio Tremonti, de Italiaanse minister van financiën, die buitenslands wordt gewaardeerd om zijn niet aflatende ijver de regering Berlusconi tot bezuinigingen te bewegen om in 2014 tot een sluitende begroting te komen.
Dat wordt hem door zijn collega's en de politieke partijen in Italië niet in dank afgenomen en de laatste tijd wordt er voortdurend op zijn aftreden aangedrongen. De grote baas zelf heeft het ook met hem gehad. "Hij is het genie en voor de rest is iedereen een ezel," zo vatte Berlusconi Tremonti's visie op de mensheid samen.

Tremonti, wel wetend dat het laatste greintje goodwill dat Berlusconi in het buitenland nog geniet, voornamelijk aan hém te danken is, heeft nu gedreigd met opstappen, als het geroep om zijn aftreden niet ophoudt. Paradoxaler kan het niet, maar dit is dan ook Italië. Opstappen of aftreden, het zal sowieso niet lang meer duren, omdat Tremonti persoonlijk in een typisch Italiaans corruptieschandaal lijkt te zijn verwikkeld.

Intussen kruipen de rentepercentages *), waartegen de zwakkere eurolanden op de geldmarkt moeten lenen om hun begrotingstekorten te financieren, onverbiddelijk steeds verder omhoog. En ook al weten de eurocraten, de centrale banken van de eurozone en de ECB de ontwikkeling van het drama nog maanden, zo geen jaren te rekken †), een teveel aan schulden loopt uiteindelijk altijd uit op een bankroet en altijd 'volkomen onverwacht'. Niemand die dat had kunnen voorzien...

----------
*) Zie voor de aardigheid, welk verschil een paar dagen kan maken als een doorgravende crisis zich plotseling verdiept. De referentielink geeft de stand van 6 juli, deze nieuwe link die van 11 juli 2011. En hier dezelfde gegevens in cijfers.
En weer een week later, 18 juli, is het nog veel erger. De rentes die investeerders vragen voor 2-jarig en 10-jarig staatspapier zijn of komen op volstrekt onbetaalbare niveaus. Tegen die rentes moet bijv. Italië in de komende twaalf maanden €300 miljard aan aflopende staatsleningen zien te herfinancieren.

†) En over tijd rekken gesproken, in zijn toelichting op 7 juli bij de verhoging van de ECB-basisrente met 0,25% tot 1,5% - niet echt bevorderlijk voor landen met hoge schulden, wel voor bijv. Duitsland - kondigde Trichet aan dat hij Portugese schulden voor onbepaalde tijd gewoon als onderpand voor nieuwe leningen zou blijven accepteren, ook al hadden ze nu een junk rating. Hij handelt daarmee in strijd met de eigen regels van de ECB, maar geen haan die daar naar kraait. Als de elite zich door regels gedwarsboomd ziet, worden die gewoon aangepast of genegeerd. Iets waar elke belegger altijd op bedacht moet zijn en nu des te meer.

Game over voor Griekenland?

Net nu de Grieken besloten hebben hun staatsbedrijven, een paar eilanden en de gootsteen in hun zwarte schuldengat te storten, dreigt volgens Der Spiegel 'de Trojka' - het IMF, de EU en de ECB - de kraan voor verdere leningen aan Griekenland dicht te draaien, omdat uit accountantsonderzoek blijkt dat de Griekse regering op alledrie de afgesproken punten gefaald heeft:
- uitgaven aan uitkeringen en ambtenarensalarissen zijn nog steeds te hoog,
- de belastingen zijn te laag en worden onvoldoende geïnd,
- in de privatisering van staatsbedrijven zit te weinig schot.

Zie Der Spiegel, voorpublicatie 28 mei 2011 - Reformstau
EU droht Griechenland mit Zahlungsstopp
Invoeging - 9 juni 2011
Uiteindelijk blijkt het Trojkarapport voor de Griekse regering nog vernietigender uit te pakken. Het stelt dat de hervormingen in feite tot stilstand zijn gekomen en bovendien krimpt de Griekse economie veel harder dan voorzien.

Het onthoofde IMF gaf van de week al aan de volgende tranche niet te kunnen uitkeren, als er geen garantie is dat Griekenland tenminste voor een vol jaar nog aan zijn financiële verplichtingen kan voldoen. Blijkbaar is dat allesbehalve zeker.

De IMF-verklaring bracht de EU-ministers van financiën in beroering, die het vorige week nog over een "zachte herstructurering" van schulden hadden - uitsmeren van de terugbetaling van de leningen, maar die nu op de lijn zitten van "als het IMF niet betaalt, dan de EU ook niet!"
Dan rest alleen de ECB, die nu op grond van het Trojka-rapport zal moeten inzien, dat er in feite geen redden meer aan is. Ondanks - of dankzij - alle hulp blijven de schulden van Griekenland alleen maar toenemen. Een "haircut" voor de schuldeisers lijkt daarmee onvermijdelijk, al sluit de ECB dat halsstarrig uit en hebben de EUrocraten er nachtmerries van.

Op Zero Hedge is een (gedeeltelijke) vertaling van het Spiegelartikel geplaatst, besloten met een commentaar van een Goldman Sachs analist - (misschien niet) toevallig dezelfde instelling die de toenmalige Griekse regering in 1998 hielp haar schulden te verbergen, zodat Griekenland nog net kon toetreden tot het euroblok. Deze analist besluit zijn stuk met de woorden:

"The first task at hand for Euro-zone governments is to find a replacement for the IMF money if the IMF does decide it is not in a position to disburse the next tranche.
Otherwise, we may get a Greek debt restructuring much faster than previously thought."

Zelfs Sarkozy begint nu te zinspelen op de mogelijkheid dat bezitters van Grieks staatspapier ook hun steentje - of noem het een menhir - zullen moeten bijdragen, al blijft hij om de hete brij heendraaien: herstructurering betekent in het Frans géén kwijtschelding. Sarkozy moet en zal zijn sluwe spelletjes spelen. Blijkbaar vindt hij het nog te vroeg om de realiteit in het openbaar onder ogen te zien. Volgend jaar zijn de presidentsverkiezingen.

En nog voor de EU-leiders ook maar een schim van een plan hebben bedacht om de aalgladde Griekse geest weer in een goed sluitende schatkist te frommelen, wordt er achter hun rug al weer zachtjes gekucht. Ahum, Ierland, volkomen onverwacht natuurlijk, maar de Ieren zouden als het niet te lastig is, toch eigenlijk ook nog wel graag enkele tientallen miljarden meer willen hebben, eh... lenen, want anders, tja..., u begrijpt...
Hoe geloofwaardig is het, als de Ierse premier dat vervolgens binnen 24 uur weer absoluut ontkent. Heeft Papandreou dat ook niet voortdurend gedaan?

Intussen zit de gewone Griek niet stil. Afgezien van staken en demonstreren, is hij ijverig bezig zijn euro's zo snel mogelijk van de bank te halen, dit jaar met een gemiddelde snelheid van €3 miljard per maand. Afgelopen donderdag en vrijdag €1,5 miljard in twee dagen! Hoelang nog?

UPDATE, 31 mei 2011
Een sprankje hoop voor aldegenen die denken dat je schuldenproblemen kunt oplossen door een schuldenaar met nóg meer schuld op te zadelen. Volgens een artikel in de Wall Street Journal overweegt Angela Merkel de Grieken toch nog een nieuwe lening te verstrekken zonder een bijpassende 'haircut' voor investeerders. Morgen steken de ministers van financiën van de eurolanden de koppen bij elkaar om een kortetermijnoplossing voor Griekenland te bekokstoven, zodat het IMF alsnog gerustgesteld kan worden en de volgende tranche onbelemmerd het Griekse schuldenmoeras in kan stromen.
Het is nog onzeker, of de Duitse, Nederlandse en Finse parlementen met deze move zullen instemmen, maar de ervaring met de bank bailouts leert, dat de situatie eerst echt volkomen hopeloos moet worden en de verliezen astronomisch, voordat een politicus zijn gezond verstand laat spreken, tenzij er verkiezingen voor de deur staan natuurlijk.

Voor ex-politici ligt dat anders. Willem Vermeend, voormalig staatssecretaris van financiën, pleit er in een opiniestuk in de Telegraaf voor dat Griekenland vrijwillig het euroblok verlaat. "Met een krimpende economie en een renteverplichting van 35% van de totale staatsinkomsten is er geen enkele mogelijkheid dat Griekenland ooit in staat zal zijn schulden terug te betalen."
Inderdaad, elke euro daaraan nog besteed is weggegooid geld, maar onze politici kijken niet op een paar slordige miljarden. Het gaat immers om "andermans geld" en er zijn er maar weinig die er moeite mee hebben daar royaal mee te strooien.

Maar welk smerig spel wordt hier eigenlijk gespeeld? Als Griekenland zogenaamd 'gered' wordt, maar op voorwaarde dat het de familiejuwelen verkoopt, gaan die voor een spotprijs naar de jongens met de diepe zakken en blijft Griekenland tenslotte volkomen berooid achter. Na de Grieken wacht de rest van de periferie dan hetzelfde lot.
Uiteindelijk krijgen de Eurocraten die landen dan volledig in hun macht en de schulden worden via Eurobonds afgewenteld op alle Europese belastingbetalers, die door hun eigen nationale overheden - met instemming van onder druk gezette parlementen - verkocht worden aan het internationale grootkapitaal, de banken en hun anonieme 'investeerders' die in eerste instantie de 'credit crunch' zelf veroorzaakten.
We zijn gek als we dat accepteren. En omdat de parlementaire democratie blijkbaar de ballen niet heeft om 'NEE' te zeggen tegen de geldmaffia, moeten we een referendum eisen, een BINDEND REFERENDUM. Het gaat tenslotte om óns geld.

De volledige AGENDA van de euro schuldencrisis - onvermeld blijven: ongeagendeerde revoluties, uitstoting van Griekenland uit het euroblok en de opdoeking van een monetair experiment.

En hier is de DEAL [3 juni 2011] - nog meer ontslagen en hogere belastingen in ruil voor een nieuwe IMF/EU/ECB-bijdrage - die direct wordt doorgesluisd naar de schuldeisers en over een half jaar draait de Griekse economie weer als een tierelier. Wat denkt die Trojka wel? Dat wij en de Grieken seniel zijn of zo? Een kluwen van leugens om een kern van incompetentie en daaruit voortvloeiend bedrog.

En hier zijn nog eens alle DROGREDENEN bij monde van een centrale bank president, die het onheil niet zag aankomen, op de top van de crisis geen adequate maatregelen durfde nemen en nu weer met dezelfde oude lapmiddelen aan komt zetten: nog meer miljarden in hetzelfde zwarte schuldengat storten. En reken maar dat de politiek er weer intrapt, want niemand van hen durft de eurolemmingen een halt toe te roepen. Valt de Tweede Kamer opnieuw voor Jan Kees de Jagers beproefde salamitactiek?

En het gaat niet om kleingeld. Volgens een nieuw artikel in Der Spiegel [5 juni 2011 - Google-vertaling op Zero Hedge] hebben de Grieken na de eerste lening van €110 miljard, nu opnieuw geen tachtig maar nog eens meer dan €100 miljard nodig om weer even vooruit te kunnen, d.w.z. tot een volgende lening, want zolang ze in het euroblok blijven en hun schulden niet kunnen herstructureren, blijft hun economie krimpen en gaan ze steeds dieper de put in.
Hoewel de Grieken wel zo handig zijn, dat op het eind niet zij, maar wij met een kat in de zak blijven zitten. Sinds de Oudheid wordt er al gezegd: "Pas op voor de Grieken, en vooral als ze met cadeautjes komen." En nu zij gedwongen zijn hun tafelzilver te verkopen, zeggen ze lachend: "Wat wij verkopen zijn sprookjes en dat doen we om tijd te winnen."

Maar linksom of rechtsom, via deze weg gaan we uiteindelijk wel allemaal het schip in. Ook een ECB kan geld maar één keer weggooien, zo blijkt. Het halfzachte beleid van Trichet en zijn ECB-zombies - waaronder "onze eigen" Nout Wellink - heeft er inmiddels voor gezorgd, dat de markt de ECB in feite insolvabel acht.

"The looming threat in European monetary affairs is the financial integrity of the central bank itself," reckons Jim Grant, publisher of long running investment newsletter Grant's Interest Rate Observer.
Grant adds that the ECB is "factually insolvent" as a result both of buying bonds from weaker Eurozone countries and accepting them as collateral against loans.