Het kind van de rekening

Een klein meesterwerkje van Bill Bonner, 'A Word of Advice for Financial Authorities', dat in het bestek van een A4'tje duidelijk maakt dat die gezellige dikkerd aan wie wij het beheer van onze nationale financiën hebben toevertrouwd, in feite handelt als een kip zonder kop en in zijn ongetwijfeld goedbedoelde ijver om de euro-problemen van andere landen het hoofd te bieden door er steeds meer Nederlandse euro's tegenaan te gooien, bezig is de ondergang van de euro op termijn onontkoombaar te maken.

Net als zijn EU-collega's moet iemand als Jan-Kees de Jager weten dat de schuldenproblemen van de zuidelijke eurolanden en Ierland niet opgelost worden door nóg meer schulden. Hij moet weten dat die schulden en de rente die daarover betaald moet worden over een paar jaar nóg hoger zullen zijn dan nu en de problemen nóg nijpender, hoeveel geld Nederland - en Duitsland, natuurlijk - daar ook tegenaan gooien. Toch kiest hij ervoor de zaak op z'n beloop te laten. Het is uitstel van executie.

Invoeging 22 maart 2011

De 'gezellige dikkerd' is intussen druk bezig het hoofd van de NL belastingbetaler volgens de beste principes van de salamitactiek steeds verder in de eurostrop te steken. Met zijn innemende, altijd brede lach kondigde hij aan dat hij het bedrag waar NL zich jegens de EU-brokkenmakers voor garant stelt gaat verdubbelen van 26 naar 50 miljard euro (7½% van ons BNP) en ons parlement zit blijkbaar te slapen. Beseffen onze gekozen vertegenwoordigers niet, dat zodra er een beroep op de garanties wordt gedaan, het risico op de NL staatsschuld stijgt en onze kredietwaardigheid omlaaggaat? En dat we, gezien de verontrustende geluiden over de ondanks alle steun oplopende schulden van de GIPSI-landen (PIIGS), de tijdige en volledige terugbetaling ervan bij voorbaat kunnen vergeten?
Ter ondersteuning van de waarschijnlijkheid van deze uitkomst, hierbij een link naar een interview met Bill Bonner van 20 maart 2011.
Hij stelt daarin, dat de GIPSI's hun schulden onmogelijk kunnen aflossen, maar dat uiteindelijk toch iemand daarvoor opdraait. Dat kunnen dan de banken zijn die de leningen hebben verstrekt, of de soevereine obligatiehouders, of de belastingbetalers en waarschijnlijk zij allemaal voor een deel.

Hoewel Changela Merkel het moment van echte ingrepen, waarbij ook de seniore obligatiehouders van "sovereign debt" geschoren zullen worden, heeft doorgeschoven naar 2014, rijzen de financiële problemen in Ierland nu al de pan uit. Volgens een bericht in de Daily Telegraph blijkt de Ierse Centrale Bank eind december 2010 op eigen houtje, dus buiten de ECB om, 51 miljard euro te hebben bijgedrukt om de geldnood van de facto failliete Ierse banken te lenigen. Volgens Mike Shedlock [Mish] komt dit in feite neer op valsemunterij. Als de Centrale Banken van andere "PIGS" dezelfde weg in zouden slaan en 'gratis' geld gaan bijdrukken, omdat zij al die miljarden niet meer op de geldmarkt kunnen lenen tegen een betaalbare rente, zal de de waarde van de euro snel een zuidelijke koers kiezen en de rente op staatsschuld de tegenovergestelde kant op gaan. Waarschijnlijk zijn dan de rapen gaar, ver voor 2014.

Er zijn vele redenen te noemen, waarom Europa de problemen van de kredietcrisis niet kan oplossen. Eén daarvan is de touwtrekkerij om de macht tussen de leiders van de lidstaten - Duitsland - en de EU en daarbinnen weer tussen de voorzitter van de Europese Commissie, Barroso en die van het Europees parlement, Van Rompuy. Duitsland, als de potentiële geldschieter, die als enige de failliete boedel van de PIIGS voorlopig nog overeind zou kunnen houden, profiteert momenteel van de zwakte van de euro (exportvoordeel) en worstelt intern met de vraag of het de EUrocraten meer ruimte kan gunnen zonder de eindregie prijs te geven. Het zoeken naar oplossingen zit daarmee verstrikt in het politieke spel en dat maakt de uitkomst onvoorspelbaar.
Wat wel verwacht mag worden, is dat door de complexe politieke belangen, het resultaat van de besluitvorming sub-optimaal zal zijn en daardoor waarschijnlijk zelfs uitgesproken schadelijk voor de Europese burger. Die zal moeten bloeden voor de incompetentie van de politieke elite en de ideële en economische belangen die zij vertegenwoordigt.
Hoe het komt dat een groep van op zichzelf intelligente politici en bureaucraten uiteindelijk altijd tot domme beslissingen komt, wordt toegelicht in de volgende video van Richard Maybury.