Brief aan een Italiaanse relatie

Het begint nu toch wel spannend te worden in euroland en ook in het laarsvormige deel ervan.
Ik las dat de oudste bank van Italië, Monte dei Paschi, staatssteun gevraagd heeft en dat Silvio openlijk over terugkeer naar de lira speculeert. Ook Bossi en Beppe Grillo dragen de euro geen warm hart toe en met name de laatste is in de peilingen bezig aan een politieke opmars.

Eind deze week is er een eurotop van de drie musketiers, Monti, Rajoy en Hollande, met hun betaalmeesteres, Merkel. Het trio stuurt erop aan de schulden van alle eurolanden op één hoop te gooien en de rentebetaling en aflossingen te spreiden, of met euro-obligaties, of met geld uit allerlei fondsen, die dan door de ECB gevuld zouden moeten worden, want buitenlandse investeerders, China, Japan en de oliesjeiks, hebben zich even teruggetrokken. Zij schatten het risico dat de eurozone uit elkaar valt, vrij hoog in.
Bovendien wil het trio, dat de ECB direct steun gaat verlenen aan insolvabele banken in plaats van via de Centrale banken van hun landen. In het laatste geval staan zij er zelf garant voor, in het eerste geval zou de ECB het risico dragen en daarmee de hele eurozone.
Merkel en haar minister van financiën, Schaeuble [der Spiegel: interview], hebben daar al drie keer hardop 'Nein!' tegen geroepen, maar het trio, gesteund door Lagarde van het IMF en door de EU-clowns, Baratzo en Butthead, willen van geen opgeven weten. (Dus zegt 'La Signora No' het nog maar eens: 'Over my dead body!', waarop Monti dreigt: 'Eurobonds, of ik treed af!', maar die uitspraak slikte hij kort daarop weer in.) - Lees ook: der Spiegel: Nieuws uit Los Cabos - de druiven zijn zuur.
De kans dat Merkel er nu op de top alsnog mee instemt, is absoluut nihil. Zij voelt de hete adem van de Duitse kiezer en van de Duitse Centrale bank in haar nek en bovendien is het Verfassungsgericht momenteel bezig te beoordelen, of het ESM - het Europees Stabiliteits Mechanisme - wel strookt met de Duitse grondwet.
Het ESM zou op 1 juli ingaan, maar door de actie van het Verfassungsgericht moet dat nu enkele weken worden uitgesteld en dat betekent dat er voorlopig geen ESM is en dat er per 1 juli via dat kanaal geen leningen kunnen worden verstrekt.

De Duitsers staan een andere "oplossing" voor. Zij willen dat alle eurolanden een deel van hun fiscale zelfstandigheid opgeven, zodat de ECB en uiteindelijk dus de Duitse regering toezicht kan houden op de begrotingsdiscipline van alle andere eurolanden. Daar is Hollande echter weer mordicus tegen, want die weigert de Franse soevereiniteit over te dragen aan Berlijn. Hij wil van de schulden af en een lagere rente bij het maken van nieuwe schulden, maar geen "men in black" over de vloer. Hollande vindt dat Duitsland daar de kosten van moet dragen. Hij noemt dat "solidariteit".

Waar het kwartet het wel over eens is geworden, is om 1% van het GDP van alle eurolanden tezamen uit te trekken voor hulp aan de banken. Dat komt neer op 130 miljard euro, maar waar dat geld vandaan moet komen is nog nergens aangegeven.
Waarschijnlijk moet de ECB dat uit zijn hoed toveren, maar een dergelijk bedrag is bij lange na niet genoeg om de eurocrisis te bezweren. De ECB heeft in december en februari in totaal al een biljoen euro aan zuidelijke banken geleend - voor 3 jaar tegen 1% rente. Spaanse en Italiaanse banken hebben daar Spaanse en Italiaanse staatsobligaties van gekocht, die nu de rentes zo zijn opgelopen, diep in het rood zijn gezakt. Hun financiële positie is daardoor nog verder verslechterd en nu doen al geruchten de ronde, dat er op korte termijn nog eens 2 biljoen euro extra nodig is. Dat is het bedrag - grotendeels in US$ - dat de Europese banken in de komende twaalf maanden aan leningen moeten aflossen.

Wordt het niet tijd dat onze politici stoppen met al hun vruchteloze interventies op kosten van de belastingbetalers en insolvabele banken gewoon failliet laten gaan? Uiteindelijk zal dat er toch van komen. Insolvabele overheden zullen dan uit de euro moeten stappen.
Telegraph: The benefits of selective eurozone default.

Intussen is de bankenmalaise in Spanje zo hoog opgelopen, dat de Spaanse regering gisteren maatregelen heeft genomen om de uitstroom van euro's uit Spaanse banken naar noordelijke banken een halt toe te roepen. Grieken, Spanjaarden en Italianen halen hun rekeningen bij hun eigen banken leeg en brengen het geld naar Zwitserland, maar schrijven het ook over op Duitse en Nederlandse rekeningen. Daardoor raken steeds meer banken in zg. "knoflooklanden" nog dieper in de problemen.

Laatste nieuws, 28 juni: Bankia genationaliseerd - getaxeerde waarde van dit Spaanse bankenconglomeraat: 13,65 miljard euro negatief! De 10-jaarsrente op Spaanse staatsleningen is inmiddels weer boven de 7% gestegen, een onbetaalbaar hoog percentage voor een land met een krimpende economie en 25% werkloosheid.

Wat in Spanje gebeurd is, staat ook Italië te wachten en het is allesbehalve ondenkbaar dat het euroblok aan de vooravond staat van een splitsing. Veel analisten denken dat er dan een sterke noordelijke en een zwakke zuidelijke euro komen, maar ik acht dat zo goed als uitgesloten. Elk land gaat weer terug naar zijn oude munt, want wie wil een toch vrij rampzalige situatie nog complexer maken door met andere schuldenlanden in één devaluerende muntunie te blijven zitten?
Als de lamme de blinde helpt en andersom, hebben beiden daar baat bij, maar partners die allebei lam én blind zijn, kunnen weinig voor elkaar betekenen.

Wat er in zo'n geval gebeurt is dat alle banken in een land een week sluiten; dat alle rekeningen - ook die van pensioenfondsen - van euro's naar een nieuwe munt worden omgezet en dat die nieuwe munt in de noordelijke landen dan in waarde stijgt en die in zuidelijke landen daalt, in Griekenland met meer dan 50%, in Spanje met zo'n 30% en in Italië, zeg, met een kwart.
Dat betekent dan, dat je van elke 1000 euro die je nu op je rekening hebt staan, in koopkracht een waarde van 750 euro overhoudt, uitgedrukt in 1000 nieuwe lire.

Ik zou zeggen, als je ziet dat het die kant opgaat, doe je voordeel met deze wetenschap.

• Voorlopig resultaat van de 19e eurotop - 28/29 juni 2012: Testosterone Pit: The Big Blink?
• Der Spiegel: Merkel's tactical victory: Smart concessions from a seasoned negotiator.
• ZH - Verontwaardiging in Duitsland: Kans op euro-referendum groeit.
• Bruce Krasting: Devalue the euro? - Het lijkt de enig overgebleven optie die mogelijk werkt.
• En lest best: Nigel Farage (MEP) tot Van Rompuy en Barroso: Jullie zijn volstrekt ongeloofwaardig.

Will Germany be the first to ditch the euro?

UPDATE 6 Juli 2012
Finland trekt een streep in het zand - Zonodig verlaten wij het euroblok.

UPDATE 8 augustus 2012
Interview with Roger Bootle, who won the Wolfson Prize for developing a practical plan to dissolve the eurozone. Bootle beschouwt het als de enige mogelijkheid om landen die nu onder de euro dreigen te bezwijken, weer uitzicht te bieden op economische groei.

Is Van Rompuy herbenoemd, omdat hij glashard kan liegen?

Na de cabareteske sanering van de Griekse staatsschuld - twee jaar van uitstel en ontkenning - verklaart de vorige week door de eurotop herbenoemde EU-president Van Rompuy, a.k.a. Gollum, in een interview in de Belgische zakenkrant De Tijd, dat het dieptepunt van de eurocrisis voorbij is. Dat is BS en hij weet het. Dat mag ik althans hopen, want als hij zelf gelooft wat hij zegt, hebben we te maken met een 'useful idiot', uiterst bruikbaar voor de politieke doeleinden van Merkozy, maar volgens mij ongeschikt om President van de EU te zijn.

Liam Halligan, Telegraph, 12 maart: Greek Outlook is Stormy
Nigel Farage on KWN, 13 maart: Yes, Germany & Switzerland want their gold back
David McWilliams, 14 maart: Germany cruises as Spain sits in a heap - it can't last
Nigel Farage in EP, 15 maart: Eurocrats, carry on up the Khyber [YouTube]
the Guardian news blog, 19 maart: Greece on the breadline
Peter Tchir on ZH, 30 maart: A Firewall? - Another Failed Grand Plan in Europe
Nigel Farage on KWN, 18 april: There are going to be serious banking collapses

De wereld en zijn investeerders mag dan worden voorgehouden, dat de Griekse staatsschuld in 2020 nog 'maar' 120% van het BBP zal bedragen - alleen mensen die nog in Sinterklaas geloven, geloven dat - de Griekse overheid heeft daar bovenop garanties afgegeven voor de betaling van rente en aflossing van een waslijst van Griekse leningen en andere verplichtingen, zoals beschreven in dit artikel op Zero Hedge: The Eight Hundred Pound Greek Gorilla Enters The Room. Bij elkaar gaat het om nog eens ruim honderd miljard euro.

De totale schuldenberg, waar de Grieken op aangesproken kunnen worden, beloopt 1,3 biljoen euro. Griekenland kan dat nooit terugbetalen en is dus echt failliet. Hoe eerder dat word erkend, hoe beter voor de Grieken, voor de EU en voor ons allemaal. Nu wordt slechts de schijn opgehouden en de ECB leent in nood verkerende Europese banken in twee maanden tijd ruim een biljoen euro voor drie jaar tegen 1% rente. Dat geeft de bankwereld weliswaar weer even lucht, maar lost het onderliggende probleem niet op: de muntunie zelf, een wurgcontract voor de zuidelijke eurolanden en een tijdbom voor Duitsland en Nederland.

De plof van een opgeblazen zak

De werkelijke reden waarom de EU zich plotseling zo oorlogszuchtig toont om Libië te gaan 'bevrijden' en er desnoods grondtroepen wil inzetten, is allesbehalve duidelijk. Het is zonneklaar dat ze Gaddafi kwijt willen, maar of het hun bovenal gaat om de Libische stammen voor het eerst van hun leven te laten kennismaken met de zegeningen van de Westerse democratie, is de vraag en de volgende vraag is: zijn de 'rebellen' daar werkelijk op uit? Aangezien het voor een niet onaanzienlijk deel gaat om Libische veteranen die in Tsjetsjenië, Irak en Afghanistan aan de kant van Al-Qaida hebben gevochten (bron: CIA), heb ik daaraan zo mijn twijfels.
Je hoeft niet eens een cynicus te zijn om enig verband te vermoeden met beschikbaarheid van Libische olie voor de Europese markt. Gaddafi is onberekenbaar en stel je voor dat hij zijn olie aan de Chinezen zou gaan verkopen. Dat had hij hun onlangs trouwens al aangeboden.
En er is nog iets anders. Al een week na het begin van de opstand richtten de rebellen in Benghazi een Centrale Bank van Libië op. Zoiets is nog nergens eerder vertoond. Wat zou daar achter zitten? Het mogelijke antwoord op die vraag is even onthullend als onthutsend.

De EU is intussen de risée van de wereld. Zo'n grote economie en een minstens zo grote besluiteloosheid. De voorzitter van het Europees parlement, Van Rompuy, valt over de grens voornamelijk op door zijn treffende gelijkenis met Gollum en de zwakke Barroso wordt beschouwd als de loopjongen van de as Berlijn-Parijs. Vinden de heren - want Angela M. heeft voor de strijd afgehaakt - het tijd worden om de wereld eens te laten zien, dat er met Europa niet te spotten valt? Is dit wéér zo'n voorbeeld van staten die niet meer weten hoe zij hun interne problemen moeten oplossen en dan hun frustratie projecteren op een externe vijand? En de verzwakte dictator van Libië kunnen ze wel aan, denken ze. Twee, nee drie vliegen in één klap, de geschifte Gadaffi weg, zijn geplaagde volk bevrijd en de EU vrij toegang tot de olievoorraden.

Ondanks het Europese sabelgerinkel en de strijdkreten van vooral de in eigen land verguisde Sarkozy, zijn het toch de Amerikanen die met breed geëtaleerde tegenzin om zich in een derde oorlog te storten, de kastanjes uit het vuur halen en het leeuwedeel van de kosten voor hun rekening nemen, getuige een artikel vandaag in de Volkskrant. En, zoals daarin gesteld, niemand weet hoe dit conflict gaat aflopen en hoelang het gaat duren, Washington niet, de NAVO niet en Brussel al helemaal niet.

Heeft Nederland de oorlog verklaard aan Libië? Nee, maar er vliegen wel Nederlandse F-16s boven Libisch grondgebied met de opdracht Libische jagers desnoods neer te halen. Deze uitzonderlijke situatie is gesanctioneerd door de VN Veiligheidsraad, een instantie die vaker voor een dergelijk doel uit de winterslaap is gewekt. Door in te stemmen met deelname aan deze actie 'om de Libische bevolking te beschermen tegen de moordzuchtige trawanten van Gaddafi' geven de parlementen van Europese landen in feite een blanco cheque af voor oorlogshandelingen voor onbepaalde tijd.

Althans, even afgezien van wapenvoorraden. Het is echt bijna niet te geloven, maar volgens een artikel in de Washington Post van 15 april is de NAVO door zijn 'slimme bommen' en andere hoogwaardige munitie heen! De Amerikanen vragen zich nu af, of ze zich nog veel langer afzijdig kunnen houden, wil de luchtactie tegen Gaddafi niet uitlopen op een regelrechte blamage.

Wat die blanco cheque aangaat, daar krijgen we nog spijt van, want geld is nu juist het probleem. De kredietcrisis van 2008 is nog lang niet uitgewoed. Doordat de westerse overheden de miljardenschulden van hun insolvabele banken hebben overgenomen, kampen zij nu zelf met grote financieringsproblemen. De USA kan alleen het hoofd boven water houden door de basisrente op 0% te houden en via het infuus van de Fed per jaar anderhalf biljoen dollar aan 'funny money' in het bankencircuit te pompen.
De Japanse Centrale Bank tovert bij een nationale schuld van 2x het BNP en een rentestand van 0%, nog eens biljoenen yens uit de hoge hoed om de waardestijging van de yen te stoppen, anders wordt hun export te prijzig; de ECB hield de korte rente drie jaar lang op 1% [op 7 april 2011 verhoogd naar 1,25%] en koopt tientallen miljarden aan schulden van failliete eurolanden op. Evengoed struikelt in Europa de ene regering na de andere over de begroting en de rentes die de zwakste landen - Griekenland, Ierland en Portugal - op de geldmarkt voor hun staatsleningen moeten betalen, lopen ondanks steuntoezeggingen van de EU gestaag op tot onbetaalbare hoogten.

Naarmate de gevolgen dieper doorvreten in de economie, neemt het vertrouwen in de overheid af en de weerstand toe. In de pers is er nauwelijks aandacht voor, maar in Griekenland begint het verzet onder de lokale bevolking revolutionaire vormen aan te nemen. Traangas is daar zo langzamerhand een vast bestanddeel van de atmosfeer aan het worden.


En terwijl de Japanse economie wankelt onder de dreun van de aardbeving en de tsunami en de regering nauwelijks weet wat ze met een ontplofte, lekkende kernreactor aanmoet, de Chinese economie oververhit is en hun huizenmarkt op het punt staat te imploderen, de olieprijs richting $120 per vat kruipt en de prijzen van grondstoffen en voedsel op de wereldmarkt tot recordhoogte zijn gestegen, stort de EU zich - zonder ook maar een moment stil te staan bij wat de eigen bevolking daarvan vindt - in een ad-hoc oorlog in Noord-Afrika.
Onder dergelijke omstandigheden zijn er toch werkelijk wel verstandiger dingen te doen of te laten en dan noem ik terloops de extra CO2-uitstoot door deze onbezonnen actie. Ter compensatie zou er weer heel wat afgesequestreerd moeten worden, of bomen aangeplant, in de Libische woestijn, wellicht? Dan lijkt een extra verhoging van de stroomtarieven toch waarschijnlijker.

Het mag dan ook geen wonder heten, dat mensen en instellingen die iets te verliezen hebben, hun vertrouwen in de 'waarde' van de digitale en papieren fiat dollar, yen en euro opzeggen en in toenemende mate hun heil zoeken in grondstoffen en in de enige echte harde valuta van oudsher, baar goud en zilver. En dan heb ik het niet per se over de miljoenen Aziaten, van Arabieren tot Indiërs en Chinezen, die gouden en zilveren munten en sieraden kopen om zich in te dekken tegen prijsinflatie, maar over hedgefund managers, rijke Duitsers en de Centrale Banken van Rusland, India, China en andere landen, die sinds vorig jaar alles opkopen waar ze de hand op kunnen leggen, met tonnen tegelijk. Niet voor niets is de goudprijs in een jaar tijd 30% gestegen en de zilverprijs meer dan verdubbeld. Over rendement gesproken.
Wie nu nog gelooft in de ooit gegarandeerde 'waardevastheid' (koopkracht) van zijn in fiat valuta uit te keren pensioen, de Centrale Banken zelf in ieder geval niet.

Nigel Farage eist excuses van Van Rompuy

Tyler Durden van Zero Hedge schept er een sardonisch genoegen in de toespraken van Nigel Farage (MEP) tot het Europarlement onder de aandacht van een zo breed mogelijk publiek te brengen.
Hier weer een staaltje van Nigel's redenaarstalent, waarin hij Herman van Rompuy, de grote haiku-dichter uit St. Genesius-Rode, reduceert tot pygmee-formaat, omdat die zo ijdel was in december vorig jaar als hoogste vertegenwoordiger van de Europese Unie een misplaatst bezoek aan Gaddafi te brengen.
Gezien de huidige ontwikkelingen, had hij dat beter niet kunnen doen. Hij had dat zelfs helemaal niet moeten doen, volgens Nigel, die hem dan ook verzoekt in het openbaar zijn excuses te maken voor deze politieke blunder.
"Wie wil er nu met iemand als Gaddafi op de foto?"
YouTube video

Het kind van de rekening

Een klein meesterwerkje van Bill Bonner, 'A Word of Advice for Financial Authorities', dat in het bestek van een A4'tje duidelijk maakt dat die gezellige dikkerd aan wie wij het beheer van onze nationale financiën hebben toevertrouwd, in feite handelt als een kip zonder kop en in zijn ongetwijfeld goedbedoelde ijver om de euro-problemen van andere landen het hoofd te bieden door er steeds meer Nederlandse euro's tegenaan te gooien, bezig is de ondergang van de euro op termijn onontkoombaar te maken.

Net als zijn EU-collega's moet iemand als Jan-Kees de Jager weten dat de schuldenproblemen van de zuidelijke eurolanden en Ierland niet opgelost worden door nóg meer schulden. Hij moet weten dat die schulden en de rente die daarover betaald moet worden over een paar jaar nóg hoger zullen zijn dan nu en de problemen nóg nijpender, hoeveel geld Nederland - en Duitsland, natuurlijk - daar ook tegenaan gooien. Toch kiest hij ervoor de zaak op z'n beloop te laten. Het is uitstel van executie.

Invoeging 22 maart 2011

De 'gezellige dikkerd' is intussen druk bezig het hoofd van de NL belastingbetaler volgens de beste principes van de salamitactiek steeds verder in de eurostrop te steken. Met zijn innemende, altijd brede lach kondigde hij aan dat hij het bedrag waar NL zich jegens de EU-brokkenmakers voor garant stelt gaat verdubbelen van 26 naar 50 miljard euro (7½% van ons BNP) en ons parlement zit blijkbaar te slapen. Beseffen onze gekozen vertegenwoordigers niet, dat zodra er een beroep op de garanties wordt gedaan, het risico op de NL staatsschuld stijgt en onze kredietwaardigheid omlaaggaat? En dat we, gezien de verontrustende geluiden over de ondanks alle steun oplopende schulden van de GIPSI-landen (PIIGS), de tijdige en volledige terugbetaling ervan bij voorbaat kunnen vergeten?
Ter ondersteuning van de waarschijnlijkheid van deze uitkomst, hierbij een link naar een interview met Bill Bonner van 20 maart 2011.
Hij stelt daarin, dat de GIPSI's hun schulden onmogelijk kunnen aflossen, maar dat uiteindelijk toch iemand daarvoor opdraait. Dat kunnen dan de banken zijn die de leningen hebben verstrekt, of de soevereine obligatiehouders, of de belastingbetalers en waarschijnlijk zij allemaal voor een deel.

Hoewel Changela Merkel het moment van echte ingrepen, waarbij ook de seniore obligatiehouders van "sovereign debt" geschoren zullen worden, heeft doorgeschoven naar 2014, rijzen de financiële problemen in Ierland nu al de pan uit. Volgens een bericht in de Daily Telegraph blijkt de Ierse Centrale Bank eind december 2010 op eigen houtje, dus buiten de ECB om, 51 miljard euro te hebben bijgedrukt om de geldnood van de facto failliete Ierse banken te lenigen. Volgens Mike Shedlock [Mish] komt dit in feite neer op valsemunterij. Als de Centrale Banken van andere "PIGS" dezelfde weg in zouden slaan en 'gratis' geld gaan bijdrukken, omdat zij al die miljarden niet meer op de geldmarkt kunnen lenen tegen een betaalbare rente, zal de de waarde van de euro snel een zuidelijke koers kiezen en de rente op staatsschuld de tegenovergestelde kant op gaan. Waarschijnlijk zijn dan de rapen gaar, ver voor 2014.

Er zijn vele redenen te noemen, waarom Europa de problemen van de kredietcrisis niet kan oplossen. Eén daarvan is de touwtrekkerij om de macht tussen de leiders van de lidstaten - Duitsland - en de EU en daarbinnen weer tussen de voorzitter van de Europese Commissie, Barroso en die van het Europees parlement, Van Rompuy. Duitsland, als de potentiële geldschieter, die als enige de failliete boedel van de PIIGS voorlopig nog overeind zou kunnen houden, profiteert momenteel van de zwakte van de euro (exportvoordeel) en worstelt intern met de vraag of het de EUrocraten meer ruimte kan gunnen zonder de eindregie prijs te geven. Het zoeken naar oplossingen zit daarmee verstrikt in het politieke spel en dat maakt de uitkomst onvoorspelbaar.
Wat wel verwacht mag worden, is dat door de complexe politieke belangen, het resultaat van de besluitvorming sub-optimaal zal zijn en daardoor waarschijnlijk zelfs uitgesproken schadelijk voor de Europese burger. Die zal moeten bloeden voor de incompetentie van de politieke elite en de ideële en economische belangen die zij vertegenwoordigt.
Hoe het komt dat een groep van op zichzelf intelligente politici en bureaucraten uiteindelijk altijd tot domme beslissingen komt, wordt toegelicht in de volgende video van Richard Maybury.

Nigel Farage: You are very, very dangerous people!

In één woord, dit is ronduit GEWELDIG.


Lees de volledige tekst van deze toespraak op ZeroHedge.

Wie is Nigel Farage? Een overzicht van zijn kwaliteiten en activiteiten op de site van King World News. Je vindt daar ook een onthullend interview [ca. 22 min.] van 1 dec. 2010, waarin dieper wordt ingegaan op zijn toespraak tot het Europarlement en op wat zijn drijfveren zijn om zich ostentatief te verzetten tegen de sluipende machtstoename van het dictatoriale, bureaucratische monster dat de EU is.
Een uittreksel uit dit interview is te lezen op ZeroHedge.

Naar aanleiding van de bailout voor Ierland, hier een interview [ca. 10 min.] van Nigel Farage op MaxKeiser.com over wat er nu gebeurt met de landen die diep in de schulden zitten en wat die volgens Nigel, in hun eigen belang, eigenlijk zouden moeten doen. Voor een parlementariër heeft hij een opvallend helder inzicht in het marktmechanisme, omdat hij oorspronkelijk zijn brood verdiende als handelaar in grondstoffen [commodity trader] op de Londense beurs.