Brief aan een Italiaanse relatie

Het begint nu toch wel spannend te worden in euroland en ook in het laarsvormige deel ervan.
Ik las dat de oudste bank van Italië, Monte dei Paschi, staatssteun gevraagd heeft en dat Silvio openlijk over terugkeer naar de lira speculeert. Ook Bossi en Beppe Grillo dragen de euro geen warm hart toe en met name de laatste is in de peilingen bezig aan een politieke opmars.

Eind deze week is er een eurotop van de drie musketiers, Monti, Rajoy en Hollande, met hun betaalmeesteres, Merkel. Het trio stuurt erop aan de schulden van alle eurolanden op één hoop te gooien en de rentebetaling en aflossingen te spreiden, of met euro-obligaties, of met geld uit allerlei fondsen, die dan door de ECB gevuld zouden moeten worden, want buitenlandse investeerders, China, Japan en de oliesjeiks, hebben zich even teruggetrokken. Zij schatten het risico dat de eurozone uit elkaar valt, vrij hoog in.
Bovendien wil het trio, dat de ECB direct steun gaat verlenen aan insolvabele banken in plaats van via de Centrale banken van hun landen. In het laatste geval staan zij er zelf garant voor, in het eerste geval zou de ECB het risico dragen en daarmee de hele eurozone.
Merkel en haar minister van financiën, Schaeuble [der Spiegel: interview], hebben daar al drie keer hardop 'Nein!' tegen geroepen, maar het trio, gesteund door Lagarde van het IMF en door de EU-clowns, Baratzo en Butthead, willen van geen opgeven weten. (Dus zegt 'La Signora No' het nog maar eens: 'Over my dead body!', waarop Monti dreigt: 'Eurobonds, of ik treed af!', maar die uitspraak slikte hij kort daarop weer in.) - Lees ook: der Spiegel: Nieuws uit Los Cabos - de druiven zijn zuur.
De kans dat Merkel er nu op de top alsnog mee instemt, is absoluut nihil. Zij voelt de hete adem van de Duitse kiezer en van de Duitse Centrale bank in haar nek en bovendien is het Verfassungsgericht momenteel bezig te beoordelen, of het ESM - het Europees Stabiliteits Mechanisme - wel strookt met de Duitse grondwet.
Het ESM zou op 1 juli ingaan, maar door de actie van het Verfassungsgericht moet dat nu enkele weken worden uitgesteld en dat betekent dat er voorlopig geen ESM is en dat er per 1 juli via dat kanaal geen leningen kunnen worden verstrekt.

De Duitsers staan een andere "oplossing" voor. Zij willen dat alle eurolanden een deel van hun fiscale zelfstandigheid opgeven, zodat de ECB en uiteindelijk dus de Duitse regering toezicht kan houden op de begrotingsdiscipline van alle andere eurolanden. Daar is Hollande echter weer mordicus tegen, want die weigert de Franse soevereiniteit over te dragen aan Berlijn. Hij wil van de schulden af en een lagere rente bij het maken van nieuwe schulden, maar geen "men in black" over de vloer. Hollande vindt dat Duitsland daar de kosten van moet dragen. Hij noemt dat "solidariteit".

Waar het kwartet het wel over eens is geworden, is om 1% van het GDP van alle eurolanden tezamen uit te trekken voor hulp aan de banken. Dat komt neer op 130 miljard euro, maar waar dat geld vandaan moet komen is nog nergens aangegeven.
Waarschijnlijk moet de ECB dat uit zijn hoed toveren, maar een dergelijk bedrag is bij lange na niet genoeg om de eurocrisis te bezweren. De ECB heeft in december en februari in totaal al een biljoen euro aan zuidelijke banken geleend - voor 3 jaar tegen 1% rente. Spaanse en Italiaanse banken hebben daar Spaanse en Italiaanse staatsobligaties van gekocht, die nu de rentes zo zijn opgelopen, diep in het rood zijn gezakt. Hun financiële positie is daardoor nog verder verslechterd en nu doen al geruchten de ronde, dat er op korte termijn nog eens 2 biljoen euro extra nodig is. Dat is het bedrag - grotendeels in US$ - dat de Europese banken in de komende twaalf maanden aan leningen moeten aflossen.

Wordt het niet tijd dat onze politici stoppen met al hun vruchteloze interventies op kosten van de belastingbetalers en insolvabele banken gewoon failliet laten gaan? Uiteindelijk zal dat er toch van komen. Insolvabele overheden zullen dan uit de euro moeten stappen.
Telegraph: The benefits of selective eurozone default.

Intussen is de bankenmalaise in Spanje zo hoog opgelopen, dat de Spaanse regering gisteren maatregelen heeft genomen om de uitstroom van euro's uit Spaanse banken naar noordelijke banken een halt toe te roepen. Grieken, Spanjaarden en Italianen halen hun rekeningen bij hun eigen banken leeg en brengen het geld naar Zwitserland, maar schrijven het ook over op Duitse en Nederlandse rekeningen. Daardoor raken steeds meer banken in zg. "knoflooklanden" nog dieper in de problemen.

Laatste nieuws, 28 juni: Bankia genationaliseerd - getaxeerde waarde van dit Spaanse bankenconglomeraat: 13,65 miljard euro negatief! De 10-jaarsrente op Spaanse staatsleningen is inmiddels weer boven de 7% gestegen, een onbetaalbaar hoog percentage voor een land met een krimpende economie en 25% werkloosheid.

Wat in Spanje gebeurd is, staat ook Italië te wachten en het is allesbehalve ondenkbaar dat het euroblok aan de vooravond staat van een splitsing. Veel analisten denken dat er dan een sterke noordelijke en een zwakke zuidelijke euro komen, maar ik acht dat zo goed als uitgesloten. Elk land gaat weer terug naar zijn oude munt, want wie wil een toch vrij rampzalige situatie nog complexer maken door met andere schuldenlanden in één devaluerende muntunie te blijven zitten?
Als de lamme de blinde helpt en andersom, hebben beiden daar baat bij, maar partners die allebei lam én blind zijn, kunnen weinig voor elkaar betekenen.

Wat er in zo'n geval gebeurt is dat alle banken in een land een week sluiten; dat alle rekeningen - ook die van pensioenfondsen - van euro's naar een nieuwe munt worden omgezet en dat die nieuwe munt in de noordelijke landen dan in waarde stijgt en die in zuidelijke landen daalt, in Griekenland met meer dan 50%, in Spanje met zo'n 30% en in Italië, zeg, met een kwart.
Dat betekent dan, dat je van elke 1000 euro die je nu op je rekening hebt staan, in koopkracht een waarde van 750 euro overhoudt, uitgedrukt in 1000 nieuwe lire.

Ik zou zeggen, als je ziet dat het die kant opgaat, doe je voordeel met deze wetenschap.

• Voorlopig resultaat van de 19e eurotop - 28/29 juni 2012: Testosterone Pit: The Big Blink?
• Der Spiegel: Merkel's tactical victory: Smart concessions from a seasoned negotiator.
• ZH - Verontwaardiging in Duitsland: Kans op euro-referendum groeit.
• Bruce Krasting: Devalue the euro? - Het lijkt de enig overgebleven optie die mogelijk werkt.
• En lest best: Nigel Farage (MEP) tot Van Rompuy en Barroso: Jullie zijn volstrekt ongeloofwaardig.

Will Germany be the first to ditch the euro?

UPDATE 6 Juli 2012
Finland trekt een streep in het zand - Zonodig verlaten wij het euroblok.

UPDATE 8 augustus 2012
Interview with Roger Bootle, who won the Wolfson Prize for developing a practical plan to dissolve the eurozone. Bootle beschouwt het als de enige mogelijkheid om landen die nu onder de euro dreigen te bezwijken, weer uitzicht te bieden op economische groei.

De Duitsers worden boos

De Duitse minister van financiën steekt zijn irritatie over het Griekse ontwijkgedrag niet langer onder rolstoelen of banken. Hij weigert de Grieken nog verder tegemoet te komen. Niet nog meer leningen, eerst zullen zij een begin maken met het nakomen van hun eerder gedane beloften: er moeten 150.000 ambtenaren ontslagen worden, staatseigendommen geprivatiseerd, de lonen nog eens 11% omlaag en de pensioenen en uitkeringen ook.

De net aangetreden regering, die de kiezers beloofd heeft over de Trojka-eisen te gaan onderhandelen en direct een verlenging van twee jaar extra had gevraagd, maakt weinig aanstalten om aan de eisen te voldoen. Premier Samaras heeft zich een week in een ziekenhuis verschanst na een vrij onbenullige oogoperatie en de minister van financiën kreeg opeens last van buikpijn en aanvallen van duizeligheid. Waarschijnlijk had hij zich over de rand van de Griekse schatkist gebogen en te lang in het gapende, zwarte gat gestaard.
'The men in black' van de Trojka stonden al klaar om maandag naar Athene te vliegen, maar die hebben hun reisje nu een week uitgesteld. Dit drama begint trekken van een Griekse komedie te vertonen, of beter nog van een surrealistische klucht, want onlangs is gebleken dat er tijdens de eerdere ontslagrondes in 2010-2011 doodleuk ruim 82.000 nieuwe ambtenaren zijn aangesteld. Hun aantal is in drie jaar tijd nauwelijks gedaald.

Intussen staat Duitsland onder zware druk om toe te geven aan de gezamenlijke eis van zo'n beetje de hele wereld om duplicaten van hun nationale credit card aan Frankrijk, Spanje, Italië én de ECB geven. Angela Merkel die totnogtoe uiteindelijk steeds overstag ging bij het uitdelen van weer een rondje fiatflappen onder noodlijdende eurozondaars, staat nu in eigen land met haar rug tegen de muur. Zij probeert de hongerige geldwolven aan de poort koest te houden tot het Verfassungsgericht beoordeeld heeft, of het ESM - Europees Stabiliteits Mechanisme wel te rijmen valt met de Duitse grondwet. Daar hebben ze drie weken extra tijd voor gekregen, zodat het ESM niet voor 1 juli geratificeerd kan worden. Intussen zwelt het verzet tegen nog meer bailouts in haar eigen CDU-achterban verder aan en de Duitsers zelf - die nooit de gelegenheid hebben gehad om zich uit te spreken over de vraag, of de Duitse mark inruilen voor de euro nu wel zo'n goed idee was - krijgen steeds meer de ziekte in.

Alleen de ECB zou in principe "redding" kunnen brengen door ongekende hoeveelheden euro's - er wordt nu al gesproken over 2 biljoen (2.000 miljard) - uit zijn hoge hoed te toveren om daarmee alle banken in Spanje en Italië van hun slechte schulden - voor een groot deel staatsobligaties van diezelfde landen - af te helpen. Alleen wil Draghi dat niet op zijn geweten hebben, als hij dat had. Het zou tegen de regels van de EU zelf ingaan en de betaalmeesters in Berlijn laten elke keer dat iemand dat voorstelt, dan ook een onverbiddelijk "Nein!" horen.

Over de invloed van de eurogroep en de EU - of "Europa", zoals de Pechtolds van deze wereld steevast zeggen - op de ontwikkelingen kunnen we kort zijn: praktisch nihil. Mark Grant van Out of the Box illustreert dat feilloos in: Europe 1-2-3.
Over de clowns aan wie het runnen van deze side show is toevertrouwd, geven wij graag het woord aan Nigel Farage: On Barroso: He's a deluded communist idiot.

En de altijd verrassende Ierse econoom David McWilliams denkt nog een stap verder. Na Spanje en Italië, de landen die op zichzelf al te groot zijn en teveel schulden hebben om gered te kunnen worden, is de beurt aan Frankrijk. Volgens David laten de Duitsers Spanje en Italië vallen, maar de Duitse politieke en financiële elite zal aarzelen om Frankrijk ten onder te laten gaan, want dat zou het definitieve einde betekenen van "de Europese Droom".

Nigel Farage in EU Parlement: the euro is doomed

Barroso blijft krampachtig glimlachen en euro-tijger Verhofstadt gromt meesmuilend, maar als Nigel de ontwikkelingen tot afgelopen woensdag, 18 april, in het EU Parlement op een rijtje zet, blijft er toch weinig reden voor twijfel over - en toen was het kabinet Rutte nog geen 'lame duck'.

David McWilliams, een Ierse econoom die er ook van overtuigd is dat de euro geen blijvertje is, beschrijft aan de hand van een citaat uit een Clint Eastwood film uit 1976 wat er mis is in euroland: Don't piss down my back and tell me it's raining.

Mark J. Grant vestigt tussen alle ophef over Holland en Hollande de aandacht weer op Griekenland. Daar gaat het van kwaad tot erger. De staatsschuld gaat omhoog - nu 165% van het GDP - in plaats van omlaag naar de beoogde 120% - nog altijd te hoog om te overleven, trouwens. De banken bloeden leeg en binnenkort mag de EU - lees: Duitsland, kiezen tussen een derde bailout, of definitief de stekker eruit. "Ich bin ein Athener." Op 6 mei zijn er verkiezingen, net als in Frankrijk.

In Duitsland zelf, waar de exportcijfers in Q1 inzakten - de Zuid-Europese afnemers moeten zuinig aan doen - ziet Angela Merkel intussen de steun voor haar bezuinigingsoffensief rondom afbrokkelen. Griekenland en Cyprus cirkelen rond de afvoer met op enige afstand Portugal; Spanje doet zijn best met draconische bezuinigingen, maar gaat het niet redden, omdat de semi-zelfstandige provincies, Andalucía en Catalunya, hun eigen fiscale beleid willen voeren en zich niet zondermeer de wet door Madrid laten opleggen; in Nederland is Angela's loopjongen uit de ring geslagen en staat al te streng bezuinigen ter discussie tot na de verkiezingen in september en in Frankrijk lijkt haar steun en toeverlaat onttroond te worden door een socialist die heeft aangekondigd dat hij het heilige europact gaat aanvechten en die in Frankrijk zelf het socialistisch paradijs weer nieuw leven wil inblazen.

Een ander teken van verval en in strijd met het EU-beginsel van vrij personen- en goederenverkeer is de stilzwijgende erkenning dat het Schengen-accoord uit 1995 zijn langste tijd heeft gehad. Frankrijk en Duitsland zijn overeengekomen dat zij aan hun grenzen weer - tijdelijk - controles zullen houden en ook aan de Nederlands-Belgische grens worden weer bewakingsposten ingesteld.

AEP Telegraph, 25 april - Brussel gaat overstag: Brussels to relax 3pc fiscal targets as revolt spreads
Evengoed holt de economie in de eurozone achteruit. Particulieren hebben geen behoefte meer aan nieuwe schulden, ze zijn gestopt met lenen. Hypotheekaanvragen dalen spectaculair. De banken zitten op hun geld. Ze moeten hun balansen volgend jaar met gemiddeld 7% terugbrengen om te voldoen aan nieuwe EU-regels, anders riskeren ze nationalisatie. Ambrose Evans-Pritchard voorspelt Japanse toestanden in de EU, een zg. 'lost decade'.
AEP Telegraph, 25 april - Europe faces Japan syndrome as credit demand implodes

Het Zorba moment

Na alle commotie over de tweede Griekse bail-out, de eindeloze vergaderingen van de euroministers, het uitstel van de beslissing, de onderonsjes van Merkozy, de nieuwe grootse plannen en de direct daarop volgende ontkenningen van welk plan dan ook, komt er een moment dat de waarheid onder ogen gezien moet worden. Griekenland is driemaal failliet en geen lieve moeder Merkel die daar nog iets aan kan veranderen.

Dinsdag kwam het nieuws dat de beoogde, tweede Griekse bail-out - die van €109 miljard - al weer door de feiten is ingehaald. In de twee maanden sinds het principebesluit van 21 juli is het Griekse tekort over de komende drie jaar aangegroeid tot €172 miljard. Er moet dus nog €63 miljard extra bij en dat leidt tot nieuwe spanningen in het op z'n grondvesten schuddende euroblok.

Als de vrucht van twee jaar vechten tegen de bierkaai zo rot als een mispel blijkt en het ene EU-luchtkasteel na het andere voor ieders ogen in elkaar is gezakt, is het misschien maar het beste, als de verslagen politici de humor ervan in zouden zien en zich samen met Zorba Papandreou op het Syntagmaplein in Athene luid lachend overgeven aan een bevrijdende sirtaki.
Want wie HIER niet om lachen kan, is ongeschikt om nog langer mee te spelen in de klucht die het financieel beleid van de EU tenslotte geworden is.

Daarover een helder artikel in de Volkskrant van de hand van een gepensioneerd universitair docent economie, UvG. Andere bloggers viel het ook al op, sommige economen gaan pas zinnige stukken schrijven als ze gepensioneerd zijn. Is de 'peer pressure' aan onze universiteiten zo groot, dat niemand het tegen mensen als Eijffinger en andere 'useful idiots' durft op te nemen? Of is het de angst van de universiteitsbestuurders voor het mislopen van (Europese) subsidies, als ze hun wetenschappelijke staf niet in het gareel weten te houden?

En het nieuws uit Griekenland wordt steeds potsierlijker. Franse en Duitse bankiers hebben de Griekse minister van financiën aangepraat, dat een 100-jarige staatslening best een goed idee zou zijn. Boewahaha, wie zou daar belangstelling voor hebben, ook al is de rente nog zo hoog? Mogelijk gokken de bankiers erop, dat de ECB of het EFSF º) ermee opgescheept kunnen worden, m.a.w. de Noord-Europese belastingbetaler. En dan is er nog het bericht dat de accountants van de Trojka, die in Athene zijn om de boeken te controleren voordat er een definitief "JA" gegeven wordt voor de volgende bail-out tranche van €8 miljard, hun werk niet kunnen doen, omdat de ambtenaren van acht Griekse ministeries er "sit-ins" houden. Hoelang blijven wij de eurocraten nog serieus nemen, die ons proberen wijs te maken dat we hun beleid serieus moeten nemen? Er zijn Engelse journalisten die dat in ieder geval al hebben opgegeven - zie deze clip op YouTube.

Intussen hebben zowel onze staatssecretaris Weekers, als de Duitse minister van financiën, Schäuble, een streep in het zand getrokken: zo is het mooi geweest. Geen verdere uitbreiding van het EFSF en geen cent méér voor bail-outs; en 'eurobonds', vergeet 't maar. Daarmee blokkeren ze (voorlopig?) de agenda van EU president Barroso, die de financiële crisis tracht uit te buiten ¹) om voor de EU een stroom van eigen inkomsten te creëren en het zwaartepunt van het financiële beleid van het nationale (Berlijn / Parijs) naar het communautaire niveau (Brussel) te verschuiven.

Toevoeging, 3 oktober 2011
Het nieuws van vanmorgen: 'Griekenland is failliet,' zegt Duitse parlementariër, en België gaat failliet, want zijn grootste bank, Dexia, met verplichtingen tot 180% van het Belgische BNP, staat op omvallen en moet zo goed als zeker genationaliseerd worden.
Dexia lijkt het eerste slachtoffer van het volledig opdrogen van de beschikbaarheid van interbancaire leningen. Het onderling vertrouwen is volledig zoek en banken lenen daarom niet meer aan elkaar, maar parkeren hun cash-reserves direct bij de ECB en de Fed.
En dat is nog maar het begin. Voor mensen met stalen zenuwen: Een dozijn uitspraken van onheilsprofeten. Haalt de euro het eind van het jaar? Volgens een mogelijk welingelichte bron ²) - genoemd in het artikel - hebben de Duitsers de nieuwe Deutschmark al klaarliggen - video: Keiser report.

-----------
º) EFSF - Alles wat u altijd al van het EFSF had willen weten, maar liever niet moet vragen.
¹) Telegraph, Liam Halligan, Eurozone teeters on the verge of a 'euroquake' if Greek default is bungled, 1 Oct. 2011.

"The EFSF that Germany just approved was inadequate in July and, in financial terms, now looks irrelevant. So, Germany goes through a massive political palpitation, agreeing to "this far and no further" measures after months of heated deliberation, resignations and constitutional court cases and all the package delivers is a mediocre half-day rally in a market desperate to hear good news."

²) Dr Philippa (Pippa) Malmgren, volgens de 'bio' op haar site een vrouw met connecties. En ik moet zeggen, ze zet een overtuigend verhaal neer. Wat me verbaast is dat iemand van haar kaliber, uit een betrekkelijke anonimiteit plotseling in de schijnwerpers treedt en zonder enige terughoudendheid op internet de top-secret plannen van het Teutoonse Rijk etaleert. Wiens belang - afgezien van Pippa's eigen commerciële belang - is hiermee gediend?

Donkergrijze donderdag

Donderdag, 4 augustus 2011, kwam de eurocrisis tot een voorlopige climax. Wereldwijd crashten de effectenbeurzen, Amerikaanse beleggers dumpten hun aandelen en probeerden hun cash veilig te stellen, maar stuitten op banken die daar niet op zaten te wachten. Bank of NY Mellon betaalt geen rente meer op grote deposito's, maar vraagt een 'fee' om ze te bewaren!

Japan en Zwitserland probeerden de waarde van hun valuta omlaag te krijgen met interventies, de euro kelderde en de US-dollar steeg. Italië en Spanje zien tenminste een maand af van uitgifte van nieuwe staatsleningen en EU-commissaris Barroso deed een bijna wanhopig beroep op de nog solvabel geachte eurolanden om hun zakken nog eens extra om te keren en de fondsen voor de waarschijnlijk tot DOA ('dead on arrival') gedoemde EFSF zo snel mogelijk te verdubbelen en liefst dan nog eens te verdubbelen tot een potje van zo'n drie biljoen euro.
De in oktober afzwaaiende ECB-president Trichet hield de basisrente op 1,5% en verklaarde dat de ECB de geldsluizen voor bankleningen weer wijd ging openzetten. Hij negeerde de schop die hij onder de tafel van Jens Weidmann kreeg, de president van de Duitse Centrale Bank, en verklaarde dat hij bovendien schuldpapier van benarde euro-schuldenlanden ging opkopen om hun renteniveaus in bedwang te houden. Maar toen kwam de verrassing: dit gold alleen voor Ierland en Portugal en NIET voor Italië en Spanje, die daarmee aan de heidenen werden overgeleverd. Toen zijn woorden verstorven waren, begon op alle beursvloeren waar nog gehandeld werd, de crash. Behalve aandelen zakten ook de commodity prijzen, voedingsmiddelen, grondstoffen, evenals die van olie en gas.
De edelmetalen kregen ook een dreun, al konden ze dat na de grote prijsstijgingen van de afgelopen week best lijden. Goud steeg in de loop van de dag tot ongekende hoogte, maar moest na half vijf vanmiddag een groot deel van de dagwinst inleveren.

Vrijdag, 5 augustus 2011 - Bullion Vault

Het is afwachten wat vrijdag de 5e gaat brengen. Likken de markten hun wonden en houden ze zich relatief koest, of gaat de slachting nog verder door? Ik heb zo mijn vermoedens, maar voorzichtigheidshalve noem ik deze post 'Donkergrijze donderdag', dan blijft er nog wat speling in de schakering over voor een evt. 'Zwarte vrijdag'.

Toevoeging, 5 aug. 2011
Het lijkt of door een telefoongesprek van Frau Merkel met Sarkozy, Berlusconi vandaag het licht heeft gezien. Terwijl hij totnogtoe zijn op bezuinigingen aansturende minister van financiën, Giulio Tremonti, probeerde te lozen, wil hij nu méér én sneller bezuinigen. Onder die voorwaarden toont de ECB zich nu opeens wél bereid de schulden van Italië te gaan opkopen. Omdat de ECB dat formeel helemaal niet mag en daarvoor zonder backing van de nationale Centrale Banken ook de middelen niet heeft, zou dat betekenen dat Frankrijk en Duitsland hun fiat daaraan gegeven hebben.
Frankrijk lijkt op niet al te lange termijn zelf in de problemen te gaan raken, dus uiteindelijk komt de redding van de euro grotendeels op Duitsland neer. Als Merkel daar vanmiddag de deur voor opengezet heeft, lijkt zij alle gevoel voor verhoudingen verloren te hebben; dan accepteert ze blijkbaar dat de Duitsers met een garantstelling voor alle slechte EU-schulden worden opgezadeld tot een bedrag dat groter is dan het op zichzelf toch niet kinderachtige Duitse GDP.
Nu maar eens afwachten wat de Duitsers daar zelf van vinden en hoe de obligatiemarkten erop reageren.

Toevoeging, 6 aug. 2011
Het zijn woelige augustusdagen. Terwijl de EU probeert het vege bestaan te rekken door de beperkingen op het creëren van ongedekt krediet blindelings opzij te zetten, plukt Amerika de wrange vruchten van datzelfde beleid. Gisteravond verlaagde Standard & Poor's de credit rating van de VS van AAA (risicovrij) naar AA+ met een negatieve outlook.
Dat gebeurde ondanks zware druk uit Washington DC om dat niet te doen. Het is een fikse deuk in het prestige van de 'tele-prompter' en de gevolgen ervan zullen pas op termijn duidelijk worden.
In eerste instantie zullen de Amerikaanse en westerse overheden doen of er niets aan de hand is. Maar zien, hoelang ze dat kunnen volhouden.
China reageerde als eerste met harde eisen en een flinke dosis leedvermaak - het bezit danook ruim een biljoen dollar aan Amerikaans schuldpapier, Rusland bleef er nogal laconiek onder en in Europa hing ruim een halve dag de stilte van het graf. Het eerste commentaar kwam uit Frankrijk en dat was zo huichelachtig als je uit die hoek mocht verwachten. Onze "gezellige dikkerd" deed vervolgens ook een duit in het zakje en geheel conform zijn eerdere succesvolle omgekeerde logica, prees hij de Amerikanen om hun voorgenomen "budgettaire discipline en hun goede bezuinigingsplan". Ik weet niet wat Jan Kees slikt, maar dat zijn nu juist de zaken waar het in Amerika volledig aan ontbreekt, aan allebei.

Vervolg, 6 aug. 2011, 18:30 uur
En of het nog niet genoeg is, "kick," Duitslands financiële top heeft zojuist een harde trap tegen de basis van het europroject gegeven: Italië valt niet via het EFSF te redden. Duitsland kan en wil de daarmee gemoeide lasten niet dragen!
Eindelijk lijkt het gezond verstand - althans in Duitsland - door te breken, alleen zijn de gevolgen niet te overzien. Geniet nog van dit laatste weekend, voordat maandag de bom barst en als u nog op vakantie bent of gaat, houd er rekening mee dat in sommige landen de geldautomaten wel eens "buiten dienst" kunnen zijn en dat de pompstations langs de snelwegen er desondanks in cash betaald willen worden!

Op "Donkergrijze donderdag" volgde een schijnbaar "Vredige vrijdag", maar het ziet er nu naar uit, dat ons geen "Zwarte", maar een "Bloedrode maandag" te wachten staat. Een downgrading van de grootste macht én tevens grootste schuldenaar ter wereld, én het bewijs dat de hele politieke elite van de EU een keizer zonder kleren is, in één en hetzelfde weekend, dát moet een zwerm zwarte zwanen aantrekken die het hele zwerk verduistert.
De vraag blijft, waar ze in eerste instantie zullen neerstrijken, in Amerika of in Europa. Het valt niet uit te sluiten, dat Frau Merkel zich op het laatste moment toch door Sarko laat verleiden en haar financiële adviseurs in de kou laat staan, of dat Trichet botweg zijn zin doordrijft en maandag tóch Spaans en Italiaans toiletpapier gaat opkopen.

De plof van een opgeblazen zak

De werkelijke reden waarom de EU zich plotseling zo oorlogszuchtig toont om Libië te gaan 'bevrijden' en er desnoods grondtroepen wil inzetten, is allesbehalve duidelijk. Het is zonneklaar dat ze Gaddafi kwijt willen, maar of het hun bovenal gaat om de Libische stammen voor het eerst van hun leven te laten kennismaken met de zegeningen van de Westerse democratie, is de vraag en de volgende vraag is: zijn de 'rebellen' daar werkelijk op uit? Aangezien het voor een niet onaanzienlijk deel gaat om Libische veteranen die in Tsjetsjenië, Irak en Afghanistan aan de kant van Al-Qaida hebben gevochten (bron: CIA), heb ik daaraan zo mijn twijfels.
Je hoeft niet eens een cynicus te zijn om enig verband te vermoeden met beschikbaarheid van Libische olie voor de Europese markt. Gaddafi is onberekenbaar en stel je voor dat hij zijn olie aan de Chinezen zou gaan verkopen. Dat had hij hun onlangs trouwens al aangeboden.
En er is nog iets anders. Al een week na het begin van de opstand richtten de rebellen in Benghazi een Centrale Bank van Libië op. Zoiets is nog nergens eerder vertoond. Wat zou daar achter zitten? Het mogelijke antwoord op die vraag is even onthullend als onthutsend.

De EU is intussen de risée van de wereld. Zo'n grote economie en een minstens zo grote besluiteloosheid. De voorzitter van het Europees parlement, Van Rompuy, valt over de grens voornamelijk op door zijn treffende gelijkenis met Gollum en de zwakke Barroso wordt beschouwd als de loopjongen van de as Berlijn-Parijs. Vinden de heren - want Angela M. heeft voor de strijd afgehaakt - het tijd worden om de wereld eens te laten zien, dat er met Europa niet te spotten valt? Is dit wéér zo'n voorbeeld van staten die niet meer weten hoe zij hun interne problemen moeten oplossen en dan hun frustratie projecteren op een externe vijand? En de verzwakte dictator van Libië kunnen ze wel aan, denken ze. Twee, nee drie vliegen in één klap, de geschifte Gadaffi weg, zijn geplaagde volk bevrijd en de EU vrij toegang tot de olievoorraden.

Ondanks het Europese sabelgerinkel en de strijdkreten van vooral de in eigen land verguisde Sarkozy, zijn het toch de Amerikanen die met breed geëtaleerde tegenzin om zich in een derde oorlog te storten, de kastanjes uit het vuur halen en het leeuwedeel van de kosten voor hun rekening nemen, getuige een artikel vandaag in de Volkskrant. En, zoals daarin gesteld, niemand weet hoe dit conflict gaat aflopen en hoelang het gaat duren, Washington niet, de NAVO niet en Brussel al helemaal niet.

Heeft Nederland de oorlog verklaard aan Libië? Nee, maar er vliegen wel Nederlandse F-16s boven Libisch grondgebied met de opdracht Libische jagers desnoods neer te halen. Deze uitzonderlijke situatie is gesanctioneerd door de VN Veiligheidsraad, een instantie die vaker voor een dergelijk doel uit de winterslaap is gewekt. Door in te stemmen met deelname aan deze actie 'om de Libische bevolking te beschermen tegen de moordzuchtige trawanten van Gaddafi' geven de parlementen van Europese landen in feite een blanco cheque af voor oorlogshandelingen voor onbepaalde tijd.

Althans, even afgezien van wapenvoorraden. Het is echt bijna niet te geloven, maar volgens een artikel in de Washington Post van 15 april is de NAVO door zijn 'slimme bommen' en andere hoogwaardige munitie heen! De Amerikanen vragen zich nu af, of ze zich nog veel langer afzijdig kunnen houden, wil de luchtactie tegen Gaddafi niet uitlopen op een regelrechte blamage.

Wat die blanco cheque aangaat, daar krijgen we nog spijt van, want geld is nu juist het probleem. De kredietcrisis van 2008 is nog lang niet uitgewoed. Doordat de westerse overheden de miljardenschulden van hun insolvabele banken hebben overgenomen, kampen zij nu zelf met grote financieringsproblemen. De USA kan alleen het hoofd boven water houden door de basisrente op 0% te houden en via het infuus van de Fed per jaar anderhalf biljoen dollar aan 'funny money' in het bankencircuit te pompen.
De Japanse Centrale Bank tovert bij een nationale schuld van 2x het BNP en een rentestand van 0%, nog eens biljoenen yens uit de hoge hoed om de waardestijging van de yen te stoppen, anders wordt hun export te prijzig; de ECB hield de korte rente drie jaar lang op 1% [op 7 april 2011 verhoogd naar 1,25%] en koopt tientallen miljarden aan schulden van failliete eurolanden op. Evengoed struikelt in Europa de ene regering na de andere over de begroting en de rentes die de zwakste landen - Griekenland, Ierland en Portugal - op de geldmarkt voor hun staatsleningen moeten betalen, lopen ondanks steuntoezeggingen van de EU gestaag op tot onbetaalbare hoogten.

Naarmate de gevolgen dieper doorvreten in de economie, neemt het vertrouwen in de overheid af en de weerstand toe. In de pers is er nauwelijks aandacht voor, maar in Griekenland begint het verzet onder de lokale bevolking revolutionaire vormen aan te nemen. Traangas is daar zo langzamerhand een vast bestanddeel van de atmosfeer aan het worden.


En terwijl de Japanse economie wankelt onder de dreun van de aardbeving en de tsunami en de regering nauwelijks weet wat ze met een ontplofte, lekkende kernreactor aanmoet, de Chinese economie oververhit is en hun huizenmarkt op het punt staat te imploderen, de olieprijs richting $120 per vat kruipt en de prijzen van grondstoffen en voedsel op de wereldmarkt tot recordhoogte zijn gestegen, stort de EU zich - zonder ook maar een moment stil te staan bij wat de eigen bevolking daarvan vindt - in een ad-hoc oorlog in Noord-Afrika.
Onder dergelijke omstandigheden zijn er toch werkelijk wel verstandiger dingen te doen of te laten en dan noem ik terloops de extra CO2-uitstoot door deze onbezonnen actie. Ter compensatie zou er weer heel wat afgesequestreerd moeten worden, of bomen aangeplant, in de Libische woestijn, wellicht? Dan lijkt een extra verhoging van de stroomtarieven toch waarschijnlijker.

Het mag dan ook geen wonder heten, dat mensen en instellingen die iets te verliezen hebben, hun vertrouwen in de 'waarde' van de digitale en papieren fiat dollar, yen en euro opzeggen en in toenemende mate hun heil zoeken in grondstoffen en in de enige echte harde valuta van oudsher, baar goud en zilver. En dan heb ik het niet per se over de miljoenen Aziaten, van Arabieren tot Indiërs en Chinezen, die gouden en zilveren munten en sieraden kopen om zich in te dekken tegen prijsinflatie, maar over hedgefund managers, rijke Duitsers en de Centrale Banken van Rusland, India, China en andere landen, die sinds vorig jaar alles opkopen waar ze de hand op kunnen leggen, met tonnen tegelijk. Niet voor niets is de goudprijs in een jaar tijd 30% gestegen en de zilverprijs meer dan verdubbeld. Over rendement gesproken.
Wie nu nog gelooft in de ooit gegarandeerde 'waardevastheid' (koopkracht) van zijn in fiat valuta uit te keren pensioen, de Centrale Banken zelf in ieder geval niet.

Het kind van de rekening

Een klein meesterwerkje van Bill Bonner, 'A Word of Advice for Financial Authorities', dat in het bestek van een A4'tje duidelijk maakt dat die gezellige dikkerd aan wie wij het beheer van onze nationale financiën hebben toevertrouwd, in feite handelt als een kip zonder kop en in zijn ongetwijfeld goedbedoelde ijver om de euro-problemen van andere landen het hoofd te bieden door er steeds meer Nederlandse euro's tegenaan te gooien, bezig is de ondergang van de euro op termijn onontkoombaar te maken.

Net als zijn EU-collega's moet iemand als Jan-Kees de Jager weten dat de schuldenproblemen van de zuidelijke eurolanden en Ierland niet opgelost worden door nóg meer schulden. Hij moet weten dat die schulden en de rente die daarover betaald moet worden over een paar jaar nóg hoger zullen zijn dan nu en de problemen nóg nijpender, hoeveel geld Nederland - en Duitsland, natuurlijk - daar ook tegenaan gooien. Toch kiest hij ervoor de zaak op z'n beloop te laten. Het is uitstel van executie.

Invoeging 22 maart 2011

De 'gezellige dikkerd' is intussen druk bezig het hoofd van de NL belastingbetaler volgens de beste principes van de salamitactiek steeds verder in de eurostrop te steken. Met zijn innemende, altijd brede lach kondigde hij aan dat hij het bedrag waar NL zich jegens de EU-brokkenmakers voor garant stelt gaat verdubbelen van 26 naar 50 miljard euro (7½% van ons BNP) en ons parlement zit blijkbaar te slapen. Beseffen onze gekozen vertegenwoordigers niet, dat zodra er een beroep op de garanties wordt gedaan, het risico op de NL staatsschuld stijgt en onze kredietwaardigheid omlaaggaat? En dat we, gezien de verontrustende geluiden over de ondanks alle steun oplopende schulden van de GIPSI-landen (PIIGS), de tijdige en volledige terugbetaling ervan bij voorbaat kunnen vergeten?
Ter ondersteuning van de waarschijnlijkheid van deze uitkomst, hierbij een link naar een interview met Bill Bonner van 20 maart 2011.
Hij stelt daarin, dat de GIPSI's hun schulden onmogelijk kunnen aflossen, maar dat uiteindelijk toch iemand daarvoor opdraait. Dat kunnen dan de banken zijn die de leningen hebben verstrekt, of de soevereine obligatiehouders, of de belastingbetalers en waarschijnlijk zij allemaal voor een deel.

Hoewel Changela Merkel het moment van echte ingrepen, waarbij ook de seniore obligatiehouders van "sovereign debt" geschoren zullen worden, heeft doorgeschoven naar 2014, rijzen de financiële problemen in Ierland nu al de pan uit. Volgens een bericht in de Daily Telegraph blijkt de Ierse Centrale Bank eind december 2010 op eigen houtje, dus buiten de ECB om, 51 miljard euro te hebben bijgedrukt om de geldnood van de facto failliete Ierse banken te lenigen. Volgens Mike Shedlock [Mish] komt dit in feite neer op valsemunterij. Als de Centrale Banken van andere "PIGS" dezelfde weg in zouden slaan en 'gratis' geld gaan bijdrukken, omdat zij al die miljarden niet meer op de geldmarkt kunnen lenen tegen een betaalbare rente, zal de de waarde van de euro snel een zuidelijke koers kiezen en de rente op staatsschuld de tegenovergestelde kant op gaan. Waarschijnlijk zijn dan de rapen gaar, ver voor 2014.

Er zijn vele redenen te noemen, waarom Europa de problemen van de kredietcrisis niet kan oplossen. Eén daarvan is de touwtrekkerij om de macht tussen de leiders van de lidstaten - Duitsland - en de EU en daarbinnen weer tussen de voorzitter van de Europese Commissie, Barroso en die van het Europees parlement, Van Rompuy. Duitsland, als de potentiële geldschieter, die als enige de failliete boedel van de PIIGS voorlopig nog overeind zou kunnen houden, profiteert momenteel van de zwakte van de euro (exportvoordeel) en worstelt intern met de vraag of het de EUrocraten meer ruimte kan gunnen zonder de eindregie prijs te geven. Het zoeken naar oplossingen zit daarmee verstrikt in het politieke spel en dat maakt de uitkomst onvoorspelbaar.
Wat wel verwacht mag worden, is dat door de complexe politieke belangen, het resultaat van de besluitvorming sub-optimaal zal zijn en daardoor waarschijnlijk zelfs uitgesproken schadelijk voor de Europese burger. Die zal moeten bloeden voor de incompetentie van de politieke elite en de ideële en economische belangen die zij vertegenwoordigt.
Hoe het komt dat een groep van op zichzelf intelligente politici en bureaucraten uiteindelijk altijd tot domme beslissingen komt, wordt toegelicht in de volgende video van Richard Maybury.

Nigel Farage: You are very, very dangerous people!

In één woord, dit is ronduit GEWELDIG.


Lees de volledige tekst van deze toespraak op ZeroHedge.

Wie is Nigel Farage? Een overzicht van zijn kwaliteiten en activiteiten op de site van King World News. Je vindt daar ook een onthullend interview [ca. 22 min.] van 1 dec. 2010, waarin dieper wordt ingegaan op zijn toespraak tot het Europarlement en op wat zijn drijfveren zijn om zich ostentatief te verzetten tegen de sluipende machtstoename van het dictatoriale, bureaucratische monster dat de EU is.
Een uittreksel uit dit interview is te lezen op ZeroHedge.

Naar aanleiding van de bailout voor Ierland, hier een interview [ca. 10 min.] van Nigel Farage op MaxKeiser.com over wat er nu gebeurt met de landen die diep in de schulden zitten en wat die volgens Nigel, in hun eigen belang, eigenlijk zouden moeten doen. Voor een parlementariër heeft hij een opvallend helder inzicht in het marktmechanisme, omdat hij oorspronkelijk zijn brood verdiende als handelaar in grondstoffen [commodity trader] op de Londense beurs.