Kijk, daar is ie weer, onze Jan Kees de Jager. En wat houdt ie daar in z'n hand? Wel ja, een plakje salami, zelf gesneden. 'Miljardenstrop bij omvallen Griekenland,' schrijft hij aan de Tweede Kamer. Welk kamerlid durft nu nog tegen een tweede miljardenlening aan Griekenland te stemmen en de kans te lopen dat hij/zij en zijn partij achteraf de schuld krijgen van het debacle, als Griekenland écht omvalt en de volgende wankele dominostenen - Ierland, Portugal, België, Spanje - in zijn val meesleurt. Politiek is een vals spel en het moet subtiel gespeeld worden, met altijd wel een vleugje morele chantage.
Wat de gezellige dikkerd er dus niet bij vermeldt, is dat de Griekse situatie sowieso uitzichtloos is - credit rating opnieuw verlaagd. Zelfs met nóg een lening van €100 miljard gaat het land kopje onder, want ze hebben nu al meer schulden dan ze ooit kunnen terugbetalen - laat staan met nog eens honderd miljard erbij - en ze zijn dat ook helemaal niet van plan. Het is een bodemloze put, waar elke extra euro spoorloos in verdwijnt en de enige reële oplossing is 'vergeving van schulden', afschrijving. Dat betekent grote verliezen voor de huidige schuldeisers en een herstructurering van het Europese bankwezen, maar die stond toch al te gebeuren, al hebben de centrale banken er de laatste drie jaar alles aan gedaan om dat te verhullen. Ze willen dat het een verrassing blijft, voor 2012.
De SGP, het vrouw-onvriendelijke partijtje dat het gedoogkabinet Rutte af en toe meegedoogt als de zondagsheiliging en het vloeken in en buiten de kerk ermee gediend zijn, formuleerde het vorige week tamelijk scherp. 'Misschien moeten we het faillissement van Griekenland nu maar accepteren, nu het grootste deel van de schuld nog privaat is,' d.w.z. van de banken. Wat Jan Kees voorstaat, komt erop neer dat de rijkere Europese landen de oninbare vorderingen van de banken via 'the Greek connection' ver boven de reële marktwaarde blijven opkopen met geld uit de staatskas, zodat de schuld en het risico - 50 à 70% - grotendeels worden afgewenteld op de banggemaakte belastingbetaler. Daar wil hij graag een paar salami's voor in plakjes snijden, blijkbaar.
De kiezer neemt hem dat overigens niet in dank af. Volgens een poll is 71% tegen verdere steun aan de Grieken, omdat ze - terecht - vrezen dat we het geld nooit terug zullen zien. Zou er voor belangrijke beslissingen die buiten de gewone dagelijkse orde vallen een referendumplicht bestaan, dan zou de invloed van belangengroepen en EU-lobbyisten op onze nationale besluitvorming ingeperkt kunnen worden. Zonder correctiemechanisme gaan onze bewindslieden en parlementariërs gewoon hun gang, omdat ze erop rekenen dat hun arrogantie tegen de tijd van de verkiezingen door de meeste mensen al weer vergeten zal zijn.
In Duitsland, de spreekstalmeester van het eurocircus, lijkt echter ook op politiek niveau het draagvlak voor een louter fiscale aanpak van de problemen af te brokkelen. Daar wordt nu openlijk gepleit voor 'haircuts' voor banken en investeerders, als onderdeel van een oplossing. Daarover woedt momenteel een verbeten strijd met de starre ECB, die het wil houden bij het gebruikelijke permanentje.
Intussen buigt het Duitse Hooggerechtshof zich over de vraag, of een euro 'bailout' wel strookt met de Duitse Grondwet en met het Europees recht - het Verdrag van Lissabon. Het eerlijke antwoord is 'nee', maar de rechters weten wat er op het spel staat en zullen niet rücksichtslos knuppels in hoenderhokken willen gooien, als de kans bestaat dat ze daarmee het EU-wespennest verstoren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten