We worden bestolen waar we bij staan

Op zondag, 25 januari 2015, zijn er verkiezingen in Griekenland. De Grieken zijn de afgelopen drie jaar volledig uitgekleed. De werkloosheid bedraagt er 25% (jeugdwerkloosheid 50%) en 21% van de bevolking is onder de armoedegrens terechtgekomen. Vreemd, zou je denken, want het IMF en de EU hebben, weliswaar met frisse tegenzin, ruim 250 miljard aan de Grieken "geleend" in ruil voor de belofte dat de Griekse regering de zaken intern op orde zou brengen. De lonen omlaag, de pensioenen omlaag, de corruptie bestrijden, staatseigendommen verkopen en vooral, zorgen dat het belastingsysteem gaat functioneren, want de Grieken betaalden nauwelijks belasting.

Na een erg trage start, waardoor een tussentijdse schuldsanering noodzakelijk was, is de Griekse regering uiteindelijk aan de slag gegaan met als gevolg dat de economie in vijf jaar met 25% gekrompen is en het land in een deflatoire spiraal terecht is gekomen. Aanvankelijk was de staatsschuld 130% van het BNP en de bedoeling was die naar minder dan 120% terug te brengen, maar door de krimp van de economie en de extra leningen staat de meter nu in de buurt van 180% en loopt nog steeds verder op. Met andere woorden, Griekenland is insolvabel en zal die torenhoge schuld nooit terug kunnen betalen.

In de polls staat de linkse partij Syriza bovenaan. Zij belooft de kiezers een eind aan alle bezuinigingen en nieuwe onderhandelingen met he IMF en de EU over (gedeeltelijke) kwijtschelding van de schulden. En als ze hun zin niet krijgen, dreigen ze met een 'Grexit', Griekenland uit de euro en als het niet anders kan, Griekenland uit de EU. Dat althans is de inzet bij de onderhandelingen, eigenlijk gewoon chantage. De grootste schuldeiser, Duitsland, liet bij voorbaat al weten, dat de tijd van chantage voorbij was en dat wat een paar jaar geleden nog ondenkbaar was, dat een land het eurosysteem zou verlaten, nu niet per se een probleem hoefde te zijn. Wat is er in die paar jaar veranderd, dat Angela Merkel het spel hard wil spelen?

Aanvankelijk zaten de grote Europese banken tot hun strot volgepropt met Griekse staatsobligaties en zakelijke leningen, vooral Franse en Duitse banken, maar ook Spaanse. Als de Grieken in 2012 de kans hadden gekregen uit de euro te stappen, hadden de banken de toenmalige schulden ('slechts' 50 à 60 miljard) moeten afschrijven en dat had zelfs einde euro kunnen betekenen. Nederland en Duitsland hadden de plannen daarvoor al klaarliggen, zoals Knot en Dijsselbloem onlangs toegaven. Was dat toen maar gebeurd, dan hadden nu niet alleen de Grieken, maar alle eurolanden er een stuk beter voorgestaan. Minder schulden, minder banken en een reëler rentepeil, waardoor bijv. de pensioenfondsen en kleine spaarders minder problemen zouden hebben.

Maar wat gebeurde er in werkelijkheid? Griekenland en de andere PIIGS werden gedwongen IMF- en EU-leningen te accepteren om hun bedreigde banken koste wat kost overeind te houden. De onbetaalbare schulden werden buiten het democratische circuit om ondergebracht in vage financieringsvehikels van de EU, waar ieder euroland dat geen ondersteuning nodig had, een bijdrage aan leverde en/of een garantie voor stelde. Zo werd de afgelopen drie jaar gezorgd, dat de systeembanken grotendeels van hun slechte leningen konden worden verlost en dat de risico's werden afgewenteld op de nationale overheden, oftewel op de belastingbetalers, op ons. Daarnaast deed de ECB er nog een schepje bovenop door aan elke bank in euroland die dat wilde onbeperkt krediet te geven. Die banken konden daarmee de staatsobligaties van hun eigen regering opkopen en die weer in onderpand geven aan de ECB voor weer nieuwe leningen. Dat bracht en hield de rente op staatsleningen laag en gaf de banken gelegenheid met het gratis geld wereldwijd wat bij te verdienen met derivaten - puur gokken en securitisaties - het bankrisico afwentelen op onnozele beleggers - vaak lagere overheden, instellingen en pensioenfondsen op zoek naar wat extra rendement.

De IMF- en EU-leningen aan de Centrale Banken van de PIIGS kwamen maar voor een beperkt deel ten goede aan de desbetreffende landen zelf. Het grootste deel was nodig om de oude verplichtingen (aflossing en rentebetalingen) aan Franse en Duitse banken te kunnen nakomen. In het geval van Griekenland bijv. bleef er van het totaal aan nieuwe leningen maar 8% over om de interne hervormingen te bekostigen. Dat was niet genoeg om een krimp van 25% op te vangen. Logisch dat Griekenland steeds maar meer geld nodig blijft hebben en intussen zijn staatsschuld ziet oplopen tot onhoudbare hoogte.

Op 18 feb 2015 is de rauwe werkelijkheid - tijdens de impasse in de onderhandelingen tussen de nieuwe Griekse overheid en de EU - eindelijk gewoon in de krant te lezen. Losjes wordt in de Volkskrant vermeld dat Nederland bij een 'Grexit' voor 25 miljard de boot in gaat, 18 miljard aan afschrijvingen en 7 miljard aan ECB-bijdrage en dat dit te danken is aan de beslissing van de toenmalige euroministers de banken niet de gevolgen van hun eigen onverantwoordelijkheid te laten slikken, maar het grootste deel van de strop op de belastingbetalers af te wentelen, in ons geval ruim 1500 euro per Nederlander. Politici kunnen heel royaal zijn met andermans geld.

Dr. Eric Dor, director of IESEG School of Management in Lille.

Wat zijn nu de gevolgen, als Griekenland uiteindelijk toch uit de euro stapt, de drachme invoert en devalueert tot een niveau, waarop ze op de wereldmarkt weer concurrerend worden? Dan moeten alle Griekse schulden alsnog worden geherstructureerd, zeg voor het gemak gehalveerd. De banken komen er dan met een koopje af, want die hebben hun geld al grotendeels teruggehaald, maar zoals blijkt uit bovenstaand lijstje (rechter kolom), heeft Nederland zich voor 15,5 miljard euro garant gesteld en zal dan zo'n 8 miljard moeten bijdragen, Duitsland 36 miljard en Frankrijk 28 miljard. Duitsland slaat stoere taal uit en zal deze strop wel kunnen dragen, maar Frankrijk? Hollande heeft al laten weten, dat hij bereid is erover te praten. Ja, liever een schijnoplossing - bijv. de terugbetaling door Griekenland uitsmeren over 100 jaar, dan nu zo'n échec! En Italië en Spanje? Die liggen zelf aan het ECB-infuus, maar krijgen een strop te verwerken van 24, resp. 16 miljard euro, die ze niet hebben.

Waarschijnlijk zullen die bedragen, 128 miljard in totaal (50%), dan worden weggemoffeld in de vage EU-noodfondsen die in de top van de tabel te vinden zijn. Of de ECB springt bij en creëert het geld uit het niets. Draghi is toch al aan het uitdelen. Hij beloofde afgelopen week al vanaf maart 2015 meer dan een biljoen euro (12 nullen) via het bankencircuit in de euro-economie te gaan pompen. Vergeet het. Dat onvoorstelbaar grote bedrag blijft merendeels in het bankencircuit hangen, net als alle eerdere injecties van gratis geld. De beurskoersen zullen erdoor stijgen en raken, net als in Amerika, volslagen losgezongen van de werkelijkheid; de rente zal er nog verder door dalen (Hé, zie ik daar weer een stukje pensioen verdampen?), zodat de gewone spaarder helemaal niets meer krijgt en misschien zelfs moet gaan betalen voor het voorrecht om zijn geld op de bank te mogen zetten, net als nu in Zwitserland; en zijn euro wordt steeds minder waard. Een jaar geleden stond de euro op US$1.40, nu op US$1.12, ca. 20% minder en zelfs 5 dollarcent onder de introductiekoers. En hé, die nominale stijging van de beurskoersen is, gewaardeerd in een lagere euro, dus eigenlijk gewoon boerenbedrog?!
En als er dan toch nog een bank omvalt, geldt het Cypriotische model: je bent je geld kwijt en in ruil krijg je voor een willekeurig percentage aandelen in diezelfde (feitelijk failliete) bank. :D We zijn lekker bezig, niet, in euroland!

En nu de hamvraag: Wie strijken al die miljarden (biljoenen) op die zonder dat we er iets aan kunnen doen uit onze zakken worden geklopt? Driemaal raden, maar kijk eens rond in Davos. Daar lopen momenteel de mensen rond die er meer van weten.

David Stockman, 2 feb 2015: Why Greece must repudiate its 'Banker Bailout' debts and exit the Euro.
Dat is niet de weg die de Griekse finmin wil gaan. Hij probeert/probeerde de andere eurolanden ervan te overtuigen, dat Griekenland in de eurozone wil blijven, maar dat de prijs daarvoor niet anders dan een forse kwijtschelding van zijn schulden kan zijn. Daar willen de eurobazen echter niet van horen.
Michael Pettis, 7 feb 2015: On European policymakers - Terrifyingly low level of sophistication.

Toevoeging, 29 januari 2015
Syriza heeft gewonnen, Tsipras is de nieuwe premier en heeft het afbraakbeleid van voorganger Samaras onmiddellijk radicaal omgegooid. U hebt het in de krant kunnen lezen. Maar wellicht de minst verwachte en meest verrassende ommezwaai betreft de opstelling van de nieuwe Griekse regering met betrekking tot het EU-sanctiebeleid jegens Rusland. Juist vandaag zijn de ministers van BZ van de EU-landen bijeen om uitbreiding van de sancties te bespreken. Griekenland is daar nu tegen en overweegt een veto, al zou dat zware consequenties hebben.
Het leek even spannend, maar in "constructief" overleg met zijn collega's, zoals onze minister Koenders het fijntjes uitdrukte, stemde de kersverse Griekse minister uiteindelijk in met nieuwe maatregelen tegen Rusland en een verlenging van de sancties met een half jaar.
Althans, zo staat het in de Volkskrant van 29 januari 2015.
Andere bronnen spreken dat echter tegen: >> No new sanctions on Russia have been imposed. The New Greek Foreign Minister Nikos Kotzias said that a provision that would have imposed further sanctions on Russia was removed at Greece’s insistence from the proposals at the meeting. Greece also required that the communique does not directly blame Russia for the conflict in Ukraine. <<
Maar wat er nu precies besloten is en wat dat voor de verhoudingen EU - Rusland in de naaste toekomst betekent, wordt er niet bepaald helderder op.

Athene was ooit de bakermat van de democratie; misschien kan het nu een impuls geven aan de rest van Europa om het gezonde verstand te laten prevaleren boven een door Amerika en de financiële elite afgedwongen afbraakpolitiek, die niet alleen Rusland treft, maar net zo hard de Europese economie en de vrijheid van de Europeanen om over hun eigen zaken te beslissen.
Europe furious that Greece is now a Russian sanctions Veto.

Op de website van zijn partij legde Tsipras - al voor de Griekse verkiezingen - aan de Duitsers, de grootste geldschieters - uit, hoe onverantwoord de leningen aan Griekenland waren en bovendien maakt hij duidelijk, dat Griekenland nooit in staat zal zijn ze terug te betalen. Griekenland was in 2010 al failliet en de EU-leningen waren alleen bedoeld om het wrak drijvende te houden om zodoende de banken tijd en gelegenheid te geven hun oninbare vorderingen (onder regie van de EU-Commissie) te dumpen op de Duitse en Europese belastingbetalers. Dat is een eerlijke weergave van de situatie.
Dat betekent, dat alle ministers van Financiën van de overige eurolanden, ook de Nederlandse, hun parlement en de bevolking jarenlang een vals beeld hebben voorgespiegeld. Hoe vaak lazen we niet, "Met Griekenland gaat het weer beter," en de pers nam die onzin gretig over zonder daar veel vraagtekens bij te zetten.

Toevoeging, 31 januari 2015
En het lijkt met de dag interessanter te worden. De Griekse finmin zegt geen behoefte te hebben aan verdere EU-leningen - d.w.z. nog meer schulden voor Griekenland:
>> And suddenly the Eurozone is stunned, because what had until now been its greatest carrot when it comes to dealing with Greece, has become completely useless when the impoverished, insolvent nation itself says it no longer needs a bailout, seemingly blissfully unaware of the consequences. <<
en de ECB dreigt per 28 februari 2015 de geldkraan dicht te draaien. De Griekse banken gaan dan per direct failliet, maar de gevolgen daarvan voor de eurozone zelf zijn niet te overzien.

Madonna: People have nothing to eat in Greece

Jason Heppenstall beschrijft wat hij meemaakt, nadat hij met zijn gezin geland is op een Griekse luchthaven, op weg naar hun vakantiebestemming.
... the country had descended into a state of lawlessness.
Na een wilde taxirit bereiken ze tussen relschoppers en charges van de oproerpolitie ternauwernood veilig hun hotel.

In een tweede artikel geeft Jason een wat realistischer beeld van het leven in het huidige Griekenland.
Greece: A traveler's perspective.
Daarin schetst hij hoe de Grieken zelf - met name die van buiten de grote stad - tegen de "crisis" aankijken. Ze blijven er nogal laconiek onder. Athene heeft aan het euro-avontuur een prachtige metro overgehouden en ach, nu wordt het weer tijd voor de drachme.
Aan vers voedsel is geen gebrek en met de werkloosheid - officieel boven de 20% - valt het in de praktijk ook nogal mee, als je een ww-uitkering krijgt en daarnaast het gewone werk doet dat gedaan moet worden.

Het zou beter zijn, als Griekenland uit de euro stapte, zeker voor de gewone man, maar daar wil de Griekse elite niet van weten. Voor hen is het euro-lidmaatschap veel te lucratief om zomaar op te geven.

So Greece has a lot of natural capital, is thinly populated, and has a bountiful supply of free energy in the form of sunlight. Why doesn’t it just declare itself bankrupt, devalue its currency, and get on with life (and get to keep the goodies, such as that nice metro system)? Life would be a lot easier without all that debt, plus the tourists would return because it would be much cheaper for them to be there. Well, the reason it doesn’t do an Iceland is because it’s not allowed to by its ruling political classes aka the Comedians, who are clients of the Eurozone central powers. Germany won’t allow it because of the feared domino effect which will result in quite a few northern European banks disappearing in puffs of smoke.

De meeste Grieken wachten intussen rustig af en gaan gewoon door met leven. Het opblazen van geldautomaten past naadloos in het dagelijkse patroon. De rijke bovenlaag leeft van ECB-subsidies, betaalt geen belasting en stalt de buit in Zwitserland, de gewone man neemt noodgedwongen zijn toevlucht tot grovere middelen.

De Duitsers worden boos

De Duitse minister van financiën steekt zijn irritatie over het Griekse ontwijkgedrag niet langer onder rolstoelen of banken. Hij weigert de Grieken nog verder tegemoet te komen. Niet nog meer leningen, eerst zullen zij een begin maken met het nakomen van hun eerder gedane beloften: er moeten 150.000 ambtenaren ontslagen worden, staatseigendommen geprivatiseerd, de lonen nog eens 11% omlaag en de pensioenen en uitkeringen ook.

De net aangetreden regering, die de kiezers beloofd heeft over de Trojka-eisen te gaan onderhandelen en direct een verlenging van twee jaar extra had gevraagd, maakt weinig aanstalten om aan de eisen te voldoen. Premier Samaras heeft zich een week in een ziekenhuis verschanst na een vrij onbenullige oogoperatie en de minister van financiën kreeg opeens last van buikpijn en aanvallen van duizeligheid. Waarschijnlijk had hij zich over de rand van de Griekse schatkist gebogen en te lang in het gapende, zwarte gat gestaard.
'The men in black' van de Trojka stonden al klaar om maandag naar Athene te vliegen, maar die hebben hun reisje nu een week uitgesteld. Dit drama begint trekken van een Griekse komedie te vertonen, of beter nog van een surrealistische klucht, want onlangs is gebleken dat er tijdens de eerdere ontslagrondes in 2010-2011 doodleuk ruim 82.000 nieuwe ambtenaren zijn aangesteld. Hun aantal is in drie jaar tijd nauwelijks gedaald.

Intussen staat Duitsland onder zware druk om toe te geven aan de gezamenlijke eis van zo'n beetje de hele wereld om duplicaten van hun nationale credit card aan Frankrijk, Spanje, Italië én de ECB geven. Angela Merkel die totnogtoe uiteindelijk steeds overstag ging bij het uitdelen van weer een rondje fiatflappen onder noodlijdende eurozondaars, staat nu in eigen land met haar rug tegen de muur. Zij probeert de hongerige geldwolven aan de poort koest te houden tot het Verfassungsgericht beoordeeld heeft, of het ESM - Europees Stabiliteits Mechanisme wel te rijmen valt met de Duitse grondwet. Daar hebben ze drie weken extra tijd voor gekregen, zodat het ESM niet voor 1 juli geratificeerd kan worden. Intussen zwelt het verzet tegen nog meer bailouts in haar eigen CDU-achterban verder aan en de Duitsers zelf - die nooit de gelegenheid hebben gehad om zich uit te spreken over de vraag, of de Duitse mark inruilen voor de euro nu wel zo'n goed idee was - krijgen steeds meer de ziekte in.

Alleen de ECB zou in principe "redding" kunnen brengen door ongekende hoeveelheden euro's - er wordt nu al gesproken over 2 biljoen (2.000 miljard) - uit zijn hoge hoed te toveren om daarmee alle banken in Spanje en Italië van hun slechte schulden - voor een groot deel staatsobligaties van diezelfde landen - af te helpen. Alleen wil Draghi dat niet op zijn geweten hebben, als hij dat had. Het zou tegen de regels van de EU zelf ingaan en de betaalmeesters in Berlijn laten elke keer dat iemand dat voorstelt, dan ook een onverbiddelijk "Nein!" horen.

Over de invloed van de eurogroep en de EU - of "Europa", zoals de Pechtolds van deze wereld steevast zeggen - op de ontwikkelingen kunnen we kort zijn: praktisch nihil. Mark Grant van Out of the Box illustreert dat feilloos in: Europe 1-2-3.
Over de clowns aan wie het runnen van deze side show is toevertrouwd, geven wij graag het woord aan Nigel Farage: On Barroso: He's a deluded communist idiot.

En de altijd verrassende Ierse econoom David McWilliams denkt nog een stap verder. Na Spanje en Italië, de landen die op zichzelf al te groot zijn en teveel schulden hebben om gered te kunnen worden, is de beurt aan Frankrijk. Volgens David laten de Duitsers Spanje en Italië vallen, maar de Duitse politieke en financiële elite zal aarzelen om Frankrijk ten onder te laten gaan, want dat zou het definitieve einde betekenen van "de Europese Droom".

De scheuro - het aftellen is begonnen

Update 17 mei dft
Hèhè, het hoge woord is er uit: Duitse top-econoom: Griekenland moet zo snel mogelijk uit de euro

Na de verkiezingen in Frankrijk en Griekenland, afgelopen weekend, lijken de dagen van de euro geteld. In het huidige stadium van absolute onzekerheid over hoe het nu verder moet met de eenheidsmunt, zullen de eurofielen zich met des te meer verbetenheid vastgrijpen aan de laatste strohalmen van hun ongezond verstand, maar uiteindelijk zijn het de financiële markten - de investeerders die hun stapels Europese staatsobligaties in de verkoop doen - die het zieltogend euro-experiment de genadeslag zullen toebrengen door stijgende rentes in de periferie.

Domestic banks are buying national debt with ECB loans; foreigners selling.

In de ogen van vele commentatoren valt Griekenland de eer te beurt om als eerste land het euroblok vaarwel te zeggen, maar degenen die wat dieper doordenken, zien het daar niet bij blijven en... verrassing! Niet Portugal, of Spanje staat als eerste op de nominatie om Griekenland te volgen, maar - zoals we al eerder (veronder)stelden: Duitsland, het enige euroland met een Plan B, tijdig vastgelegd in een eigen wet - SoFFin.

Een overzicht van artikelen, gedeeltelijk speculatief maar uiterst boeiend.

• John Aziz on ZH - The European Union is destroying European Unity
• Michael Snyder, Economic Collapse - The countdown to the breakup has officially begun
• Mish - Spain's Bankia bailout: Liar, liar, pants on fire
• Mish - de populairste tweet in Spanje: #hagamoscomoislandia - Let's do as Iceland did
• Mish - Greeks prefer chaos over compromise - New elections on the way, 17 June
• Mish - Syriza will win next election - Bailout rejection as key demand
• Emma Rowley, Telegraph - Greece drifts closer to euro exit
• ZH - Greece's unemployment at record high; Industrial collapse accelerates
• John Taylor on Bloomberg TV - To hell with Germany
• AEP, Telegraph - Insurrection breaks German control of Europe
• Nigel Farage on KWN - There will be an attempt to install an EU-dictatorship

Met daaraan aansluitend de toespraak van Nigel Farage tot het Europees parlement op 9 mei 2012, The EU Titanic has now hit the iceberg [YouTube], waarin hij verwijst naar de Duitse verkiezingen van 1932, de instorting van de centrumpartijen en de opkomst van radicaal links en rechts.

Brief, 10 mei 2012, van SYRIZA-voorman Alexis Tsipras aan de Europese Unie

Vervolgens David McWilliams, die in Financial Contagion een aantal uiterst verstandige dingen zegt over de overeenkomst tussen Bob Marley's voortijdige dood door een onbehandeld kankergezwel en de uitzaaiing van financieel-economische en politieke tumoren die bezig zijn de EU te ondermijnen. Er zijn vier dingen mis in euroland, zo stelt hij:

• er is onvoldoende groei;
• er zijn teveel schulden;
• politiek leiderschap ontbreekt;
• de technocraten die zijn aangesteld om de crises in de schuldenlanden te bezweren, ontberen politiek draagvlak.

Bondiger kun je het niet zeggen. Het gevolg is dat regeringen die zich sterk maken om de door Brussel - lees: Berlijn - opgelegde bezuinigingen door te voeren, bij de eerste de beste gelegenheid door de kiezer aan de kant worden gezet. Maar een oplossing brengt dat niet, want de schuldenberg verstikt alle groei en zonder groei kunnen de schulden niet worden afgelost.

En tenslotte, Marc Faber, die fijntjes opmerkt: "Bureaucrats in Brussels make US government look like an organization of geniuses. The public has been brainwashed that the breakup of the euro would be a complete disaster when in fact, it may be the solution."

De euro zelf is het probleem, een mening die een maand na Marc Faber letterlijk wordt verkondigd in het Europees Parlement, na de bailout voor de Spaanse banken, door MEP Daniel Hannan: "Een transfusie in de ene arm met bloed uit de andere arm en de slang is lek." Zie deze YouTube clip.

Nigel Farage in EU Parlement: the euro is doomed

Barroso blijft krampachtig glimlachen en euro-tijger Verhofstadt gromt meesmuilend, maar als Nigel de ontwikkelingen tot afgelopen woensdag, 18 april, in het EU Parlement op een rijtje zet, blijft er toch weinig reden voor twijfel over - en toen was het kabinet Rutte nog geen 'lame duck'.

David McWilliams, een Ierse econoom die er ook van overtuigd is dat de euro geen blijvertje is, beschrijft aan de hand van een citaat uit een Clint Eastwood film uit 1976 wat er mis is in euroland: Don't piss down my back and tell me it's raining.

Mark J. Grant vestigt tussen alle ophef over Holland en Hollande de aandacht weer op Griekenland. Daar gaat het van kwaad tot erger. De staatsschuld gaat omhoog - nu 165% van het GDP - in plaats van omlaag naar de beoogde 120% - nog altijd te hoog om te overleven, trouwens. De banken bloeden leeg en binnenkort mag de EU - lees: Duitsland, kiezen tussen een derde bailout, of definitief de stekker eruit. "Ich bin ein Athener." Op 6 mei zijn er verkiezingen, net als in Frankrijk.

In Duitsland zelf, waar de exportcijfers in Q1 inzakten - de Zuid-Europese afnemers moeten zuinig aan doen - ziet Angela Merkel intussen de steun voor haar bezuinigingsoffensief rondom afbrokkelen. Griekenland en Cyprus cirkelen rond de afvoer met op enige afstand Portugal; Spanje doet zijn best met draconische bezuinigingen, maar gaat het niet redden, omdat de semi-zelfstandige provincies, Andalucía en Catalunya, hun eigen fiscale beleid willen voeren en zich niet zondermeer de wet door Madrid laten opleggen; in Nederland is Angela's loopjongen uit de ring geslagen en staat al te streng bezuinigen ter discussie tot na de verkiezingen in september en in Frankrijk lijkt haar steun en toeverlaat onttroond te worden door een socialist die heeft aangekondigd dat hij het heilige europact gaat aanvechten en die in Frankrijk zelf het socialistisch paradijs weer nieuw leven wil inblazen.

Een ander teken van verval en in strijd met het EU-beginsel van vrij personen- en goederenverkeer is de stilzwijgende erkenning dat het Schengen-accoord uit 1995 zijn langste tijd heeft gehad. Frankrijk en Duitsland zijn overeengekomen dat zij aan hun grenzen weer - tijdelijk - controles zullen houden en ook aan de Nederlands-Belgische grens worden weer bewakingsposten ingesteld.

AEP Telegraph, 25 april - Brussel gaat overstag: Brussels to relax 3pc fiscal targets as revolt spreads
Evengoed holt de economie in de eurozone achteruit. Particulieren hebben geen behoefte meer aan nieuwe schulden, ze zijn gestopt met lenen. Hypotheekaanvragen dalen spectaculair. De banken zitten op hun geld. Ze moeten hun balansen volgend jaar met gemiddeld 7% terugbrengen om te voldoen aan nieuwe EU-regels, anders riskeren ze nationalisatie. Ambrose Evans-Pritchard voorspelt Japanse toestanden in de EU, een zg. 'lost decade'.
AEP Telegraph, 25 april - Europe faces Japan syndrome as credit demand implodes

Is Van Rompuy herbenoemd, omdat hij glashard kan liegen?

Na de cabareteske sanering van de Griekse staatsschuld - twee jaar van uitstel en ontkenning - verklaart de vorige week door de eurotop herbenoemde EU-president Van Rompuy, a.k.a. Gollum, in een interview in de Belgische zakenkrant De Tijd, dat het dieptepunt van de eurocrisis voorbij is. Dat is BS en hij weet het. Dat mag ik althans hopen, want als hij zelf gelooft wat hij zegt, hebben we te maken met een 'useful idiot', uiterst bruikbaar voor de politieke doeleinden van Merkozy, maar volgens mij ongeschikt om President van de EU te zijn.

Liam Halligan, Telegraph, 12 maart: Greek Outlook is Stormy
Nigel Farage on KWN, 13 maart: Yes, Germany & Switzerland want their gold back
David McWilliams, 14 maart: Germany cruises as Spain sits in a heap - it can't last
Nigel Farage in EP, 15 maart: Eurocrats, carry on up the Khyber [YouTube]
the Guardian news blog, 19 maart: Greece on the breadline
Peter Tchir on ZH, 30 maart: A Firewall? - Another Failed Grand Plan in Europe
Nigel Farage on KWN, 18 april: There are going to be serious banking collapses

De wereld en zijn investeerders mag dan worden voorgehouden, dat de Griekse staatsschuld in 2020 nog 'maar' 120% van het BBP zal bedragen - alleen mensen die nog in Sinterklaas geloven, geloven dat - de Griekse overheid heeft daar bovenop garanties afgegeven voor de betaling van rente en aflossing van een waslijst van Griekse leningen en andere verplichtingen, zoals beschreven in dit artikel op Zero Hedge: The Eight Hundred Pound Greek Gorilla Enters The Room. Bij elkaar gaat het om nog eens ruim honderd miljard euro.

De totale schuldenberg, waar de Grieken op aangesproken kunnen worden, beloopt 1,3 biljoen euro. Griekenland kan dat nooit terugbetalen en is dus echt failliet. Hoe eerder dat word erkend, hoe beter voor de Grieken, voor de EU en voor ons allemaal. Nu wordt slechts de schijn opgehouden en de ECB leent in nood verkerende Europese banken in twee maanden tijd ruim een biljoen euro voor drie jaar tegen 1% rente. Dat geeft de bankwereld weliswaar weer even lucht, maar lost het onderliggende probleem niet op: de muntunie zelf, een wurgcontract voor de zuidelijke eurolanden en een tijdbom voor Duitsland en Nederland.

Met Rutte lachend naar het offerblok

Maar was u niet verrast, dan?
- Och…
Maar Neelie noemde het toch 'geen probleem'?
- Ja…
Absoluut geen man overboord, zei ze.
- Nee, geen punt. We hadden ze er liever bijgehouden natuurlijk, maar als de Grieken hun afspraken niet nakomen, houdt het een keer op met onze solidariteit. *)

En volgens de gezellige dikkerd is het besmettingsgevaar ook afgenomen.
- Ja, er zijn nu zoveel maatregelen genomen de afgelopen anderhalf jaar, dat we een Grieks bankroet wel kunnen opvangen. ^)
Dat moeten we nog zien. Maar Portugal, dat staat er ook niet zo best voor, toch?
- Ach…
Stel je voor dat die ook moeten afhaken en uit de euro stappen.
- Ja, stel je voor. Maar zo'n vaart loopt 't niet hoor.
Hoe weet u dat?
- Portugal is niet vergelijkbaar met Griekenland. Daar komen ze hun verplichtingen wél na.
En Spanje? Daar gaat het ook niet best momenteel.
- Spanje doet wat het kan met een nieuwe bezuinigingsronde.
Maar zowel Spanje als Portugal kampen met een krimpende economie, de werkloosheid bedraagt ruim 20% en de jeugdwerkloosheid 40 à 50%. Bezuinigingen zullen de situatie dan toch alleen maar verergeren?
- Wij hebben met alle Europese leiders een weg uitgezet om de staatsfinanciën van de eurolanden weer onder controle te brengen. Daar zijn offers †) voor nodig, maar als we nu niet ingrijpen, zijn de problemen over een paar jaar nog veel groter.º)
Dat laatste is zeker waar, en nu gaan alle Europese landen tegelijk bezuinigen op de overheidsuitgaven. Dan is een algehele Europese recessie toch onontkoombaar? In de meeste landen is het overheidsaandeel in de economie zo rond de 50% van het bbp!
- We hebben maatregelen genomen om groei [brede lach] waar mogelijk te stimuleren. We gaan een moeilijke periode tegemoet in Europa, maar als we gezamenlijk de schouders eronder zetten, komen we er sterker en meer verbonden uit.
Dat hebben wij vaker gehoord, maar de vraag is, wie zijn 'we'? ¹)

------------------
*) Solidariteit
- wij blijven de Grieken steeds meer geld lenen om hun schulden aan Europese banken te kunnen blijven betalen, zonder dat ze er zelf ooit bovenop komen.
Tot welke idiote constructies de EU en de ECB bereid zijn om te zorgen dat na een definitief Grieks accoord over de inmiddels tot €320 miljard opgelopen bailout (meer dan het hele Griekse BNP!), de banken 100% kunnen incasseren, terwijl de Grieken uiteindelijk geen cent overhouden, is door de zeer geduldige lezer op te maken uit dit ZH-artikel. Conclusie: Angela ziet eindelijk in dat het voor Duitsland goedkoper is om afscheid van de Grieken te nemen.
De Griekse bevolking lijkt dat maar al te goed te begrijpen. Ze hebben geen enkel vertrouwen meer in hun kleptocratische, politieke leiders en leggen massaal het werk neer. Na een zg. accoord over de Trojka-voorwaarden [9 febr.], direct een tweedaagse, algemene staking en de dreiging van een volksopstand. Nonne latet anguis in herba?
Door de eisen voortdurend op te schroeven lijkt het gezamenlijk beleid erop gericht de Grieken te pressen zelf uit de euro te stappen. Geen europoliticus die dát op haar/zijn persoonlijk conto geschreven wil zien.
Maar op het beslissende moment lijkt Duitsland onder internationale druk de rug toch weer niet recht te zullen houden. Laat de Europese belastingbetaler zich kort voor een onvermijdelijk Grieks faillissement toch nog snel even een oor van €130 miljard aannaaien?

ROUNDUP, 12 - 20 FEB. 2012
Telegraph - AEP, Germany's Carthaginian terms for Greece
en "Just as Greece complies at last, Europe pulls the plug"
Fin. Times - Wolfgang Münchau, Why Greece and Portugal ought to go bankrupt
David McWilliams, Prepare for Greece Lightening
Nigel Farage MEP - EU, you ain't seen nothing yet [video].
David McWilliams, Why make a drama out of a crisis? - hij benoemt de echte trojka: bankiers, politici en EU-ambtenaren, de dienaren van gevestigde belangen, heilsoldaten van de status quo, die de democratie aan hun laars lappen.
6 MRT. 2012 - Mike Shedlock, Disorderly Greek default and euro exit.
10 MRT. 2012 - ZH, Greece has defaulted: Here is where we stand.

^) Maatregelen
- het Noodfonds, het ESM en de herkapitalisatie van banken, geen van alle voldoende. Het enige dat (tijdelijk) helpt, is het geldinfuus van de ECB, bijna een half biljoen euro eind december 2011 en eind februari een nieuwe ronde (LTRO) van naar verwachting minstens het dubbele - een verkapte vorm van QE - "quantitative easing" - de geldpers laten draaien.
Daar kleven grote risico's aan. Dat de ECB haar toevlucht neemt tot zulke "big bazooka" maatregelen, geeft aan hoe wanhopig de bancaire situatie in feite is.
In zijn persconferentie van 9 febr. gaf Draghi aan dat hij bereid is meer risicovolle onderpanden (collateral) te accepteren voor de ECB-leningen. De Europese banken die het geld echt nodig hebben, zijn nl. door hun hoogwaardige assets heen en zouden zonder versoepeling van leenvoorwaarden niet voor meer ECB-krediet in aanmerking komen, dus "Trash to cash".
Draghi lijkt bereid de omvang van de ECB-balans - nu 2,7 biljoen euro, op te blazen tot 7,1 biljoen, en laadt daarmee een fiscaal risico van €20.000 op de rug van elke inwoner van de 17 eurolanden.
Een uitvloeisel van deze onbeperkte en (te) goedkope kredietverstrekking is dat op zichzelf insolvabele banken in Spanje en Italië opeens bulken van het geld en daarmee tegen de (hoge) marktrente de staatsobligaties van hun eveneens insolvabele overheden kopen. Dat was ook precies de opzet, maar afgezien van de vraag of die schulden ooit terugbetaald kunnen worden (niet dus), zorgt de fiat-tsunami van de ECB o.a. in Spanje voor nieuwe verstoringen van het wankele evenwicht tussen doormodderen en een totale instorting à la Griekenland.

UPDATE, 2 - 5 MAART 2012
Eurobanken stallen de volledige LTRO-2 bij de ECB - Totaal €777 milliard; op 5 maart €821 miljard.
Euroland will pay for this monetary madness
Spaanse economie krimpt verder - 25% werkloosheid in 2012
Europese solidariteit - Iedereen weet dat Spanje liegt over de cijfers

†) Offers
- het zijn altijd de gewone burgers die voor de fouten van anderen moeten boeten, nooit degenen die de zaak hebben laten ontsporen door hebzucht of onachtzaamheid, of door pure zelfoverschatting.
Om wat voor (onvoorstelbare) bedragen het gaat toont deze prachtige infographic van Demonocracy.

º) Problemen
- de opmerkingen van Rutte op 9 feb. in de Tweede Kamer: "PVV en SP keerden zich tegen de steunoperaties voor Griekenland. ,,Dan had je een tsunami over jezelf afgeroepen'', aldus Rutte. Door wel financiële hulp te bieden staat de eurozone er volgens Rutte nu sterker voor," zijn ronduit bespottelijk. De hele eurozone is nu insolvabel, banken én overheden, en moet met 'funny money' van de ECB overeind worden gehouden. De werkloosheid is tot ongekende hoogten gestegen en de EUconomie krimpt en daarmee de overheidsinkomsten. De tsunami is in aantocht en hij wordt vele malen groter en verwoestender, dan wanneer wij ons verlies twee jaar geleden genomen hadden.
Rutte weet het leuk te brengen, de eeuwige optimist, maar inhoudelijk manifesteert hij zich als een volslagen nul zonder visie en vooral, zonder betrokkenheid. Mogelijk vloeit dat voort uit de combinatie van zijn persoonlijkheid en zijn positie. Hij is tenslotte vooral een politiek dier en in de politiek gaat het nooit over inhoud, maar uitsluitend over politiek.
Kán Rutte überhaupt een eigen koers varen, los van wat Angela wil? Waarschijnlijk nauwelijks. Ze houdt hem strak aangelijnd. Voor Rutte betekent dit dat hij zich op de vlakte moet houden, waardoor hij - buiten de eigen kring - wantrouwen wekt bij de kiezer over zijn persoonlijke oprechtheid. Ook belet zijn preoccupatie met de EU hem echte betrokkenheid te tonen bij het lot van de Nederlanders die door zijn beleid worden getroffen. Op nationaal niveau zal zijn ster daardoor verbleken, wat mettertijd een overstap naar een comfortabel plekje in de EU-hiërarchie des te waarschijnlijker maakt.
Wees alert op misleidend taalgebruik: politici met een dubbele agenda (of is dit een pleonasme?) zeggen altijd 'Europa', als zij de EU bedoelen.

¹) 'We'
- niet de landen die ondanks, of juist door hard bezuinigen steeds dieper in de schulden raken; niet degenen die in de komende recessie ontslagen worden; niet degenen die de prijs van hun huis zien kelderen; niet de spaarders die minder rente krijgen dan het inflatiepercentage en de pensioentrekkers die gekort worden; niet de afgestudeerden die geen baan kunnen vinden.
'We', dat zijn degenen die op het pluche zitten, die uit het niets nieuw geld kunnen creëren, desnoods een biljoen euro, voor wie later altijd wel een plaatsje in de ambtelijke hiërarchie kan worden vrijgemaakt of bedacht, met als beloning een ruim en waardevast pensioen; het zijn de Neelies en de Ruttes, de Gollums en de Draghi's en hun knechten in de nationale parlementen, die in het Europese niemandsland een ivoren toren hebben opgetrokken, waarin ze zich onaantastbaar wanen, ver verheven boven de wolken van democratische verantwoording en die er alles aan doen de status quo in stand te houden, zonder de bevolking ooit nog een stem te gunnen die hun luchtkasteel aan het wankelen kan brengen.
Het is een beproefde tactiek van de pluchekaste de burger bang te maken met een vooruitzicht van totale chaos, mocht er iets gebeuren dat de status quo doorbreekt, hoe verstikkend die voor de meerderheid ook is. Het zijn nu ook weer letterlijk de woorden van Lukas Papademos, de door de EU geparachuteerde, Griekse interim-premier, met een staat van dienst bij de Boston Fed en bij de ECB. Blijkbaar komt hij weinig buiten de deur, want de Griekse samenleving verkeert al een paar jaar in een staat van permanente chaos en een herinvoering van de drachme kan daar alleen maar verbetering in brengen. Het zou niet voor het eerst zijn dat het land failliet gaat en zoals bekend, Griekenland bestaat nog steeds.

Uiterste consumptiedatum Griekenland verstreken

Het gerucht deed al een paar dagen de ronde na een Reuters artikel, maar nu is het officieel: de Duitse minister van EZ stelt dat de Grieken de verantwoordelijkheid voor hun begrotingspolitiek moeten overdragen aan een EUrocraat, anders krijgen ze geen tweede bailout (€130 milliard).

En dat niet alleen, voor andere eurolanden die hun begroting niet op orde kunnen krijgen, geldt hetzelfde. Te denken valt in eerste instantie aan Portugal^), vervolgens Spanje, maar geleidelijk dreigt zo half Europa onder de Duitse knoet te raken en als het eenmaal zover is, welke speelruimte blijft er dan voor de rest nog over?

Angela Merkel heeft deze week in Davos nog eens duidelijk aangegeven dat Duitsland klaar is voor verdere Europese integratie, maar dat de Duitsers daar geen cent méér voor zullen ophoesten, dan de ruim €200 miljard [hmmm, 't blijkt ietsje meer te zijn] die ze al (tandenknarsend) hebben toegezegd. Volgens de Engelse pers zijn die twee standpunten onverenigbaar.
Daarom veronderstelde Zero Hedge vorige week al, dat de Duitsers het zo'n beetje gehad hebben met de Grieken en dat ze door onmogelijke eisen te stellen - fiscale curatele - Griekenland willen pressen zelf uit het euroblok te stappen.
[GRATIS, maar welgemeend ADVIES van John Taylor, 2 feb.: Grieken, stap uit de euro! Nu!]
[En onze gezellige dikkerd - net terug uit Berlijn - draait de duimschroeven ook nog eens aan, maar met averechts effect. De Griekse politici steigeren en bloc.]

Je mag toch nauwelijks verwachten, dat een regering van een soeverein land haar belangrijkste verantwoordelijkheid en de basis van haar politieke macht vrijwillig afstaat aan een buitenlandse dictator. En zelfs als het onwaarschijnlijke werkelijkheid werd, zouden de Grieken daar zelf dan geen dikke stok voor steken? Dan maar liever stakend failliet gaan en met de nieuwe drachme weer baas in eigen huis worden, dan buigen voor een vreemde meester met een Duits accent.
[UPDATE 31 jan. - De Duitsers hebben tijdens de Eurotop hun harde standpunt jegens de Grieken weer ingeslikt onder druk van diverse andere landen, o.a. Frankrijk.]
[UPDATE 31 jan.'s avonds - De Troika (EU, ECB en IMF) staat de Grieken geen enkele concessie meer toe; Griekse regering breekt onderhandelingen over de haircut voor private investeerders (= banken) af en roept de leiders van de politieke partijen bijeen voor crisisberaad. Het accoord dat al twee weken lang elke dag gesloten zou worden, lijkt verder weg dan ooit.]

Het wordt hoe langer hoe duidelijker, dat de politici en de EUrocraten zich hebben laten inpakken door het internationale bankenkartel en erop uit zijn alle Europese volken [Duitsers en Nederlanders inbegrepen] te laten bloeden voor het in stand houden van de voorrechten van de financiële elite. Merkel en Sarkozy dokteren samen een marsroute uit - elke maand een andere - en de rest van de EU heeft maar te volgen. Democratische principes en de EU-statuten zelf worden botweg genegeerd en wie bezwaar maakt, of zich verzet wordt afgeschilderd als een vijand van "een verenigd Europa", een vaag ideaal dat naar believen kan worden ingevuld.

Maandag, 30 januari 2012, komen de regeringsleiders weer bij elkaar om de volgende nagel in Europa's doodskist te jagen, een besluit over het stabiliteitspact, een fiscaal dwangbuis voor eurolanden met onoplosbare (ja, werkelijk) begrotingsproblemen, waarover de Luxemburgse minister van BZ in een Spiegelinterview al verzuchtte: "Verspilling van tijd en moeite." Toch komt iedereen weer braaf opdraven en doet zijn best constructief mee te denken over de DOA-plannen*) van het dynamisch duo.

Omdat niemand - ook wonderboy Rutte niet - zijn mond durft open te doen en zegt waar het werkelijk op staat º), komen we via de weg van de minste weerstand - volksreferenda worden koste-wat-kost voorkomen - uiteindelijk terecht in een situatie die niemand wenst, een dictatoriaal geregeerde eenheidsstaat, die verdacht veel lijkt op de vroegere USSR, waarin individuele vrijheid een hol begrip is geworden en waarin de massa veroordeeld is tot levenslange schuldslavernij - gedwongen afbetaling van de schulden van anderen - totdat het monetaire systeem alsnog als een kaartenhuis in elkaar stort.

Voor de uiteindelijke ondergang is Mario Draghi, president van de ECB en ex-topman van Goldman Sachs, momenteel hard bezig de ideale omstandigheden te scheppen, al is hijzelf overtuigd van het tegendeel. In Davos pochte hij dat hij toch maar mooi even een 'credit crunch' in de kiem had gesmoord door de Europese bankwereld een half biljoen (met een 'b') euro voor te schieten voor een periode van 3 jaar tegen 1% rente. Nu kunnen de jongens voorlopig weer even voort en bovendien - zoals veel Italianen beschouwt Draghi zichzelf als een genie - worden die banken geacht met een deel van dat geld het schuldpapier van hun eigen nationale overheden op te kopen, waardoor de koersen stijgen en het renteniveau daalt.¹) Dat gebeurt echter maar mondjesmaat. Het leeuwedeel stallen de banken weer bij de ECB voor 0,25% rente. Ze willen het zo graag achter de hand hebben om hun eigen hachje te redden, dat ze er liever 0,75% per jaar verlies op maken, dan dat ze er iets (nuttigs?) mee doen. 'Go figure!'

Alles goed en wel, maar om die leningen van de ECB te krijgen geven de banken hun assets - bijv. Griekse staatsobligaties (ha!) - in onderpand en die assets zijn het papier waarop ze gedrukt zijn nauwelijks waard. Draghi creëert dus een half biljoen uit het niets en krijgt er garbage voor terug. Die twijfelachtige assets komen voor 100% nominaal op de balans van de ECB te staan. Sinds zijn aantreden een half jaar geleden heeft Draghi de balans zodoende ruim verdubbeld, tot een Japans niveau van zo'n 2,7 biljoen euro. Dat is bijna 30% van het totale GDP van de EU.
Op 29 februari krijgen de banken opnieuw gelegenheid hun gaten te stoppen, want dan geeft Draghi een nieuw rondje (bijna) gratis krediet weg, keurig op tijd om de ergste klap van een Grieks 'credit event' - verwacht op 20 maart - voorlopig op te vangen. Er wordt nu al om het drievoudige bedrag gebedeld, anderhalf biljoen euro erbij!
Dat zijn onvoorstelbaar grote bedragen, maar kijk eens hier hoeveel de grootste banken van Europa aan leningen hebben uitstaan. Blijkbaar hebben ze er zelf geen vertrouwen meer in, dat ze al dat geld ooit terug zullen zien. Maar het stigma van de ECB afhankelijk te zijn kan voor banken desastreuze gevolgen hebben.

Nu hoeft er niet veel te gebeuren - afwaarderingen van de kredietwaardigheid van eurolanden, of een Grieks bankroet, ik noem maar wat - en de EU komt in de problemen, want de ECB heeft maar 81 miljard aan kapitaal, een leverage van 1 : 40 - zelfs voor een hedge fund is dat extreem. Dat betekent dat de ECB insolvabel wordt als haar assets slechts 2½% in waarde dalen. Voor Draghi geen probleem. Hij vraagt de eurolanden gewoon om wat miljarden bij te storten. Dat zijn ze dan verplicht. Oh, maar die hadden al een staatsschuld van tegen de 100% of meer van het GDP en elk jaar een begrotingstekort, een krimpende economie en een ontstellend hoge jeugdwerkloosheid. Wat nu?

En de ECB is niet de enige Centrale Bank in die positie - zie grafiek. De Fed, de BoE (Bank of England) en de BoJ (Japan) weten er ook raad mee. Met elkaar zitten ze voor ruim 7 biljoen (US$) in hetzelfde schuitje en als er één het schip ingaat, gaan ze allemaal. Zo zit de wereld tegenwoordig in elkaar.
Het begrip "schuldslavernij" gaat voor heel veel mensen een hele concrete invulling krijgen in de komende jaren en het is de vraag, of de EU dat overleeft, laat staan de euro.

------------
^) - Mike Shedlock [Mish]: Portugal's Debt Will Be Restructured;
    - Ambrose Evans Pritchard: Portuguese storm gathers as EU leaders fight over Greece.
*) DOA - 'dead on arrival'.
Een paar dagen nadat de overeenkomst door 25 van de 27 EU-landen getekend is, is al duidelijk dat het plan, gezien de omstandigheden in bijv. Spanje, absoluut nergens op slaat. Ambtenaren zoeken naar mogelijkheden om het dwangbuis een gaatje losser te maken.
º) Denken dat je economische groei kunt creëren om de (jeugd)werkloosheid aan te pakken onder een streng, Duits bezuinigingsregime, dat BNP'n en belastingopbrengsten doet dalen, zulke idiote beleidspirouettes en dubbele Axels en Rietbergers krijg je als je de leiders van alle EU-landen bij elkaar een avondje in een Brusselse vergaderzaal opsluit.
Nieuwe groei kan pas ontstaan, als alle kredietbellen zijn leeggelopen, de onbetaalbare schuldenberg is afgeschreven en de zombiebanken failliet zijn gegaan. Denk aan IJsland. Europese beleidsmakers is er juist alles aan gelegen "een IJsland" te voorkomen. [Der Spiegel: Europe's politicians continue to battle reality.]

• Echte, duurzame groei moet gefinancierd worden met gespaard vermogen, niet met uit het niets gecreëerde (fiat) schuld. Dat is een Ponzi-systeem dat zichzelf uiteindelijk opblaast.
• Een verdere voorwaarde voor groei is de beschikbaarheid van een onbeperkte hoeveelheid goedkope energie. Die is er niet (meer).
• De macht van de westerse industrielanden brokkelt af. Er is moordende concurrentie (BRICs); de industriële basis is naar Azië verplaatst, dat beschikt over legers goedkope werkkrachten.
• Tenslotte, de demografische factor. De westerse bevolking krimpt en een groeiend percentage bestaat uit inactieve ouderen die niet meer investeren, maar verteren en steeds meer zorg nodig hebben.

¹) Een vicieuze cirkelfinanciering zonder begin of eind, want diezelfde staatsobligaties van de insolvabele overheden worden door de banken vervolgens weer in onderpand gegeven aan de ECB bij een volgende leenronde.
En het kan nóg vicieuzer, want met name wankele Italiaanse en feitelijk failliete Ierse banken gaven eigen obligaties uit, speciaal om onderpand te creëren voor het goedkoop-krediet-infuus van de ECB - hoor ik daar iemand lachen?
Helpen de biljoenen van de ECB om nieuw krediet in de economie te pompen?
- Zero Hedge, 2 feb.: Vicious cycles persist as global lending standards tighten
- Mike Shedlock, 2 feb.: Survey of European banks shows a sharp cutback in lending.

Zijn die eurocraten nou helemaal bedonderd

De schrik slaat je om het hart, als je leest wat de eurocraten - met name de strenge, Duitse tak - zich voorstellen bij het ESM - het Europese Stabiliteits Mechanisme - de opvolger van het EFSF.

Bekijk de volgende video… "and be afraid, be very afraid."
The Telegraph, Daniel Hannan: "A German view of the bailout deal", 30 okt. 2011.
En ook - ZH Video: The Shocking Truth of the Pending EU Collapse, 20 dec. 2011.
UPDATE 24 jan. 2012
The Prudent Investor on ZH: EU finance ministers push through ESM Treaty in fishy fly-by-night move.
Waaraan nog kan worden toegevoegd, dat de EU Commissie Jacques Santer voordraagt als toekomstig hoofd van het ESM, een man die eerder als hoofd van de Commissie zelf werd geschorst, wegens ongeoorloofde financiële praktijken! Zie de reactie van een MEP op dit nieuws in The Telegraph ^) van 24 jan. 2012. (zie voetnoot)

Hier een paar hoofdpunten uit het ontwerpverdrag uit een blog van Mike Shedlock [Mish] - mijn vertaling.

• Artikel 8 - Garantiekapitaal 700 miljard euro;
• Artikel 9 - Leden van het ESM verplichten zich aan betalingsverzoeken binnen 7 dagen te zullen voldoen, zonder recht op beroep en onvoorwaardelijk;
• Artikel 10 - verleent aan het ESM-bestuur de bevoegdheid de hoogte van het garantiekapitaal te wijzigen en Art.8 aan te passen;
• Artikel 27 - Het ESM is gevrijwaard van elke vorm van wettelijke aansprakelijkheid. Het ESM kan lidstaten in rechte aanspreken, maar andersom niet. Het ESM staat boven de wet: Geen regering, parlement of enig andere instelling, noch enige wet kan het ESM of zijn organisatie iets ten laste leggen;
• Artikel 30 - Bestuurders en personeel van het ESM worden gevrijwaard van wettelijke aansprakelijkheid ten aanzien van hun daden (…) en genieten onaantastbaarheid ten aanzien van hun officiële stukken en documenten.

Mish merkt daarbij op: "Er zijn geen onafhankelijke toezichthouders en bestaande wetgeving is niet van toepassing. Daarmee worden de nationale begrotingen van de afzonderlijke eurolanden bepaald door één enkel, ongekozen orgaan, dat aan niemand verantwoording hoeft af te leggen en dat boven de wet staat."

Het vooruitzicht om onder een dergelijk regime te moeten leven is voor EU-staten die nog niet tot de eurozone behoren, aanleiding om hun voornemens te herzien. Tsjechië, dat er in 2003 voor koos om t.z.t. tot de EMU toe te treden heeft nu zo zijn bedenkingen en wil - gezien de gewijzigde omstandigheden - een volksreferendum uitschrijven, een initiatief dat navolging verdient.
Daar hoefden we niet lang op te wachten: Papandreou schrijft een bindend referendum uit. Hoe enthousiast zijn de Grieken nog over het Europese "hulp" pakket, waar 27 regeringshoofden en 'the Two Stooges' hun kostbare nachtrust voor hebben opgeofferd? Het lijkt een dappere - met de moed der wanhoop - en mogelijk tactische zet van Papandreou. Hij kan er een nieuw mandaat aan overhouden, maar de gevolgen zullen groot zijn, voor Griekenland, voor Europa en voor de democratie, tenzij de euro al vóór het referendum aan eigen zwakte bezwijkt.
Peter Tchir on ZH 3-11--2011: Greece, eurozone or not? Slavery or Freedom?
Het eerste land dat op eigen initiatief uit de euro stapt, zal iedereen verrassen. Ik denk niet dat dat Griekenland zal zijn, tenzij gedwongen - 72,5% van de bevolking wil ondanks alles in het euroblok blijven. Ik ga ervan uit dat het Italië wordt. [UPDATE 21 juni 2012 - Italy flies the new-lira.]
Peter Tchir on ZH 1-11-2011: Will Italy re-denominate back into the Lire?
Paul Krugman on ZH 2-11-2011: Krugman warns of Gigantic Bank Run and New Lira.
Barclays on ZH 9-11-2011: Voor Italië is het gebeurd - rente op 10-jarige staatslening boven 7%
De grootste verrassing zou natuurlijk zijn als de Duitsers tot de enig juiste conclusie komen dat ze zonder euro beter afzijn en zelf de stekker eruittrekken - WikiLeaks. Volgens Reuters is het uur nabij:
9-11-2011: Door Frankrijk en Duitsland wordt gesproken over het opbreken van de eurozone!

Van de week was er een nieuwsitem, waarin studenten van de economische faculteit van de Erasmus Universiteit Rotterdam naar hun mening gevraagd werd over hoe de eurocrisis moest worden opgelost. Op één vrije geest na, die de oplossing zag in een terugkeer naar nationale valuta, verklaarden alle anderen zich voorstander van meer macht aan Brussel.
Zijn die schapen op hun twintigste al zo gebrainwashed dat ze geloven dat problemen waar nationale overheden zich al in verslikken, opgelost zullen worden als je bureaucraten die in het verleden in alle opzichten gefaald hebben, zonder een rechtstreeks, democratisch mandaat de macht geeft over een lappendeken van staten met samen een half miljard inwoners met zeer uiteenlopende culturen en belangen? Het is te treurig voor woorden, want de jeugd, naar men zegt, heeft de toekomst. Anderen zeggen: Zalig is de jeugd, want zij zal de staatsschuld erven. Misschien willen ze daar in Rotterdam nog eens over nadenken.*)

Het is mijn stellige overtuiging, dat de eurocrisis binnen de huidige structuren eenvoudig niet op te lossen is. Daarvoor dienen er eerst een paar stappen teruggezet te worden, en grote stappen. De EU is al veel te complex en met elke eurotop maken de politici er nog meer spaghetti van, zonder dat ze overzien wat ze doen - de neveneffecten verergeren de chaos.
In moeilijke tijden moeten we voor effectief beleid terug naar kleinere structuren. Ieder land dient weer zijn eigen koers te kunnen varen zonder de Brusselse 'red tape'. Dat is in het belang van de burgers van nationale staten en in het belang van de democratie. De Europese Gemeenschap was een mooi idee, maar de poltieke elite is ermee aan de haal gegaan en heeft er een verstikkend, ondemocratisch en bureaucratisch monster van gemaakt.
Concentratie van macht leidt tot een verstrengeling van belangen en biedt een uitnodigend aanknopingspunt voor lobbyisme. Belangengroepen met diepe zakken winnen het daarbij altijd van lokale en individuele waarden.

Dus recht voor z'n raap doe ik een oproep aan de Tweede Kamer en pleit ik voor:

• De Brusselse parasietenclub is volkomen 'clueless' º) en kan gemist worden als kiespijn - wijs ze hun plaats. De EU is niet too-big-to-fail, wel too-big-to-bail.;
• Roep premiers die zonodig moeten meebeslissen over zaken die ze niet kunnen overzien, tot de orde. Laat hen afstand nemen van het Brusselse vergadercircus en prioriteit geven aan het oplossen van de problemen in eigen land. Laat hen leidinggeven, daar zijn zij uiteindelijk voor benoemd, niet als bijbaantje naast hun zelfgecreëerde hobby, "Europa";
• Elke bailout leidt tot meer bailouts en het is bovendien weggegooid geld, dus stop de bailouts ten koste van belastingbetalers;
• Geen EFSF ¹) en geen ESM. Een supranationaal dictaat biedt uiteindelijk geen enkele oplossing, maar veroorzaakt steeds meer schulden en ondoorzichtigheid van verplichtingen en leidt tot tegenwerking, sabotage en sociale onrust;
• Duurzame oplossingen zijn alleen te verwachten van nationale staten afzonderlijk, die met een mandaat van de eigen bevolking kiezen voor hun nationale belangen, afgestemd op hun specifieke omstandigheden. Een diverse aanpak biedt meer kans op succes, dan een "verwaterd compromis" (Rutte) voor iedereen, waarbij uiteindelijk niemand aan zijn trekken komt en de rot blijft doorwoekeren;
• Erken dat de euro een dwangbuis is - geef nationale staten de mogelijkheid in overleg met hun schuldeisers hun schuld af te schrijven en hun (nieuwe) munt te devalueren - Nee maar! Binnen twee weken na dato wil Merkel het nog gaan doen ook! Een dag later direct weer ontkend;
• Laat landen en banken die meer schulden, resp. toxic assets hebben dan ze aankunnen, failliet gaan - het gebeurt anders (niet veel) later toch. Zuid-Europa moet nu afrekenen!
  16-11, Kyle Bass on BBC Hard Talk: "Ze hebben een Duitse paus en een Italiaanse Bankier";
• Laat daarbij de kredietverzekeraars de verplichtingen nakomen, waarvoor ze CDSs ²) hebben uitgeschreven en premies hebben ontvangen - en let op wat er dan gebeurt. Laat duidelijk zijn dat de impact van zwaar politiek geschut op wankele financiële markten de chaos alleen maar vergroot - het is Mikado spelen met spastici;
• Hervorm op nationaal niveau het bankwezen en splits banken die 'too-big-to-fail' zijn op in investeringsbanken en consumentenbanken;
• Herstel de transparantie en daarmee het vertrouwen in de financiële markten. Laat banken en financiële instellingen hun assets en liabilities weer tegen marktwaarde waarderen en rapporteren conform IFRS ³) standaarden.

ZONDER EURO GEEN EUROCRISIS.
Schaf de euro af, hef de eurozone op, incl. de ECB, en er is geen eurocrisis meer. Simpel toch ;-)
Uiteindelijk is dat het punt waar we uitkomen, maar pas volgend jaar, nadat er eerst een paar biljoen aan nieuwe schuld nodeloos in bodemloze kredietputten is gestort. En wie gaat dat betalen? U!
16-11, ZH - Dit moeten de overheden van EU, UK, US en Japan allemaal nog lenen voor het eind van dit jaar. Nederland wil nog drie keer 4 miljard ophalen aan kortlopende leningen.

En de UITSMIJTER: Nigel Farage in het Europees Parlement: Yes, I want you all fired.
en op 17-11 een onnavolgbaar vervolg: Dance on the euro's grave.

En het TOPPUNT - of eigenlijk DIEPTEPUNT: Telegraph: EFSF kocht z'n eigen uitgifte op!

16-11 Willem Buiter on Bloomberg TV: Er zijn twee opties om de euro te redden:

• Uitbreiding van het EFSF tot zo'n €3 biljoen en dat gaan ze (Duitsland) niet doen;
• De ECB machtigen - of dwingen! - de klus te klaren en dat gebeurt ook niet.

Er is nog maar weinig tijd over, een paar maanden, of weken, misschien zelfs een paar dagen, 'and if they don't do it, it's the end of the eurozone.'

Leerzame artikelen uit The Telegraph:

• 27-10, Andrew Lilico: Avoiding triggering Greek sovereign CDS is a mistake
• 29-10, Liam Halligan: Why the latest eurozone bail-out is destined to fail within weeks
• 29-10, Janet Daley: This was the week that European democracy died
• 29-10, Kamal Ahmed: George Soros attacks Brussels rescue deal
• 30-10, AEP: The two halves of the eurozone are locked in a broken marriage

En wat een verschil kan een week maken:

• 5-11, Liam Halligan: Tough-talking Germany takes the eurozone to the brink of a break-up
• 5-11, Kamal Ahmed: Goldman: euro could split apart
• 6-11, AEP: Europe's rescue fiasco leaves Italy defenceless

Kortom, eurotop gestrand, G-20 top in Cannes een nachtkaars, EFSF een lege huls, Griekenland voor het blok en Italië in het schip. China neemt afstand en de Duitsers worden steeds obstinater.
Of, zoals een Morgan Stanley analist stelt: The Emperor has no clothes.

Blootstelling aan Italiaanse schulden (overheid - banken - zakelijk/particulier):

• Bank exposure per land - Frankrijk veruit het meest, Duitsland tweede;
• Europese banken met de hoogste exposure - Italiaanse banken het meest, Franse tweede.
• 10-11, DFT: Vele Nederlandse miljarden in Italiaanse 'laars'.

En waardoor komt het dat Italië nu geen geld meer kan lenen?

• 09-11, FP: Eight reasons why Italy is such a mess
• 10-11, Nick Squires, Telegraph: Italy's debt crisis: doomed by corruption, bloated bureaucracy and poor productivity.

-------------
^) - Commentaar op de voordracht van Jacques Santer als hoofd van het ESM

Overige voetnoten:
*) - Toch lopen er bij de Erasmus ook mensen rond die het wél begrijpen. Hoogleraar economische geschiedenis, Hein Klemann, schrijft op 19 nov. 2011 een opiniërend stuk in de Volkskrant, waar ik me volledig in kan vinden: "Waarom zo bang voor het einde van de euro?"
º) - De hoop van Barroso en Van Rompuy - 'the Two Stooges', zoals Zero Hedge ze noemt - dat China via een substantiële bijdrage aan het ontbrekende EFSF-biljoen als de grote redder zou optreden, werd vanavond de bodem ingeslagen.
¹) - EFSF - Door Sean Corrigan voorgestelde betekenis: "Excruciating Folly of Suspending Finality" of "Endorsing Falsity to Succour the Few". De CEO van het EFSF, Klaus Regling, lijkt zo wanhopig op zoek naar investeerders dat hij het plan lanceerde zijn schuldpapier ook in andere valuta aan te bieden, o.a. in Chinese yuan. Dat zou betekenen dat de Europese belastingbetaler bovenop de schulden ook nog eens blootgesteld wordt aan valutarisico's, zonder dat hij daar ook maar iets over te zeggen heeft. Zijn onze politico's zo onnozel, dat ze het EFSF/ESM toestaan met ons belastinggeld ongecontroleerd te gaan gokken? Dat zou een gotspe zijn.
²) - CDS (Credit Default Swap) - Als banken en investeerders er niet meer op kunnen vertrouwen, dat hun kredietverzekering in de vorm van CDS uitbetaalt bij een zg. "vrijwillige" haircut van 50%, zoals nu door de 'cluelesse' politico's is bedongen voor Griekse schuld, trekken die hun geld uit de eurozone terug. De liquiditeitstekorten die daardoor in de eurozone ontstaan, richten meer schade aan dan zelfs een tienvoudig opgepompt EFSF ooit zou kunnen opvangen. Door nu een 'credit event' te ontwijken riskeert de Europese financiële en politieke top een instorting van de markt voor staatsobligaties.
Mark en Jan Kees, zijn jullie wel goed bij je hoofd om daarmee in te stemmen? Of is dit onderdeel van jullie geheime euthanasieoffensief voor een terminale patiënt?
³) - IFRS - International Financial Reporting Standards.