"Geef ons een belastingunie," kwelen zij, "geef ons de langverbeide eurobond." Zelfs de Britse minister Osborne, geen lid van de euroclub en niet van plan een penny bij te dragen, blaast zijn partijtje mee.
De druk op de nog weinige, relatief solvabele landen in de eurozone om hun fiscale zelfstandigheid prijs te geven en alle Europese schulden op één hoop te gooien - voorlopig ruim drie biljoen euro - neemt met de dag toe.
Telkens als hij terugkeert van de golfbaan, pakt Obama de telefoon en dringt er nog eens op aan, Berlusconi's minister van financiën, Tremonti, smeekt erom en George Soros en een handvol Duitse professoren werpen Angela het ene wilde euroreddingsplan na het andere voor, allemaal maar op één ding gericht: open de Duitse knip, laat de euro's rollen, want anders... *)
Het is net zoiets, als wanneer bij een plotselinge rentestijging een meerderheid van de leden van een Vereniging van Eigenaren, van de weinigen die NIET alle overwaarde van hun appartement hebben opgesoupeerd aan nieuwe keukens, auto's en dure vakanties, zou eisen dat die een tweede hypotheek afsluiten om voortaan alle servicekosten voor hun rekening te nemen en bovendien mee te betalen aan het totaal van alle hypotheekaflossingen bij elkaar, want anders... *)
De banken die de bestaande hypotheken - met variabele rentes, natuurlijk - hebben verstrekt, staan vierkant achter dit voorstel, hebben het de penningmeester van de VvE misschien zelfs ingefluisterd.
Het is de enige oplossing, zeggen ze en ze oefenen morele druk uit op de minderheid om ermee in te stemmen. Ze willen zelfs zover gaan deze kleine groep een tweede hypotheek aan te bieden onder 'once-in-a-lifetime' condities.
Zo gesteld, vindt iedereen het een belachelijk en zelfs immoreel voorstel. Toch zijn er velen - vaak geschoold in de arcane wetenschap der economie - die beweren dat dit de enige oplossing is voor alle landen van de eurozone en dat het de dure plicht is van elke politicus met verantwoordelijkheidsgevoel de eenheidsmunt te redden, hoewel iedereen met een greintje gezond verstand - uitkijkend over het maanlandschap van schuldpieken rond kraters van bankkapitaal tegen een inktzwarte achtergrond van astronomische CDS-verplichtingen - allang begrepen heeft dat die euro in een krimpende economie geen schijn van kans maakt stand te houden en dat ie daarom gedoemd was van het begin [video].
Hoe iemand bij zijn volle verstand kan denken dat de economie erop vooruit zal gaan, als we de weinige nog sterke landen verzwakken door alle schulden op hun schouders te laden en - godbetert - het fiscale en economische beleid concentreren bij een groep incompetente en visieloze eurocraten zonder een robuuste democratische basis, het is mij een volslagen raadsel.
Het feit dat deze waanzin na alle eerdere mislukkingen door de spraakmakende gemeente überhaupt als oplossing gepresenteerd wordt en nog wel als de enige oplossing, illustreert naast mateloze arrogantie, de lemmingenmentaliteit in de hogere eurokringen. Het is een blijk van tunnelvisie bij de politieke elite, van gebrek aan inzicht en een hoge mate van naïveteit als het gaat om een beoordeling van de motieven van de "haute finance" om vast te houden aan keynesiaans stimuleringsbeleid in een werelddeel dat al bezig is onder zijn schulden te bezwijken.
Neem Spanje:
- Talloze Spaanse steden staan op de rand van een faillissement
- Franse boeren blokkeren Spaans fruittransport
- Spaanse boeren dreigen met blokkade van de grens met Frankrijk
- Spanje kan zijn defensierekening van €26 miljard niet betalen
- Jeugdwerkloosheid 45,7% [juni 2011] - de hoogste van de EU
---------
*) want anders...
Een overzicht van wat het einde van de euro specifiek voor Nederland kan betekenen geeft Jeroen de Boer op Z24. De doemscenario's die hij schetst, doen vrij realistisch aan. Hij ziet alleen één ding over het hoofd: al die nare dingen die hij noemt, staan ons evengoed te wachten, ook als de euro blijft bestaan. Daar zorgen de komende wereldwijde recessie voor en de oceanen van schuld. Alleen kan Nederland met een eigen munt zijn eigen monetaire en fiscale beleid voeren, terwijl wij anders moeten doen wat de Brusselse kermis ons voorschrijft. Ik betwijfel of dat laatste in het belang van gewone burgers zal zijn. Machtscentra hebben doorgaans maar één belang voor ogen: hun eigen belang.
We kunnen ons vastklampen aan de euro in de hoop dat we met ons allen het hoofd boven water kunnen houden, maar je blijven vasthouden aan de reling van een zinkend schip is geen aanbevolen overlevingsstrategie.
Toevoeging, 15 augustus 2011
Er is in het weekend blijkbaar weer heel wat afgebeld tussen Parijs, Berlijn en Brussel. Na de hartstochtelijke oproepen van bedelaars (Tremonti), profiteurs (Osborne, Soros) en 'useful idiots' (economen) om eurobonds, hebben de landen die daar het meest op moeten toeleggen - Frankrijk en Duitsland - direct laten weten, dat daar absoluut geen sprake van zal zijn en de EU-kolonels hebben dit standpunt indirect onderschreven. Italië en Spanje moeten maar zorgen dat ze op eigen kracht hun financiële problemen oplossen en als ze zich niet aan de dictaten uit Brussel houden, krijgen ze een boete!
Dat zal beslist voor een amicale sfeer zorgen in de blije eurofamilie. Maar ach, Griekenland heeft tot nu toe alle deadlines gemist en geen enkel doel gerealiseerd en kregen die een boete? Welnee, een lagere rente, een langere termijn voor terugbetaling en als extra 'beloning' een nog grotere, tweede bailout. Zulke boetes zouden Italië en Spanje ook wel willen.
Dinsdag hebben Sarkozy en Frau Merkel weer een onderonsje en de verwachting is dat zij zich zullen concentreren op een verdere invulling van het EFSF (Stabiliteitsfonds). Daarmee proberen zij een schijn van zekerheid te creëren om de geldmarkt gerust te stellen - of dat lukt is een tweede [Laatste nieuws: niet dus!] - en het biedt hun via de beproefde salamitactiek de mogelijkheid hun idee van fiscale integratie binnen de eurozone aan de zwakkere eurobroeders op te leggen.
Als in de naaste toekomst de schulden van Italië en/of Spanje verder worden afgewaardeerd, komt de solvabiliteit van de ECB daardoor zelf in gevaar en draaien de belastingbetalers van de dan nog draagkrachtige eurolanden alsnog voor de stroppen op. Al met al een waterdichte strategie om uiteraard op een volstrekt democratische manier tóch een 'transfer unie' tot stand te brengen, zij het met een 100% garantie dat het euroblok op een spectaculaire manier uit elkaar zal klappen.
Intussen in Duitsland
- Angela Merkel faces eurobond mutiny.
- German economy on verge of contraction.
- Merkel and Sarkozy plans fail to assure markets
- 59% van de Duitsers is tegen verdere bailouts.
- 44% wil dat Duitsland uit de EMU (eurozone) stapt - terug naar de D-mark.
en in Nederland - poll Maurice de Hond, 7 aug. 2011
- 65% wil niet bijdragen aan een Griekse bailout als Italië en Spanje afhaken.
- 29% verwacht dat de hele eurozone uit elkaar valt, 32% denkt dat 't wel mee zal vallen.
- 56% wil uit de EMU stappen - terug naar de gulden.
- Ruim 10% gaat ervan uit dat alle eurolanden teruggaan naar hun oude munt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten