De Duitse minister van financiën steekt zijn irritatie over het Griekse ontwijkgedrag niet langer onder rolstoelen of banken. Hij weigert de Grieken nog verder tegemoet te komen. Niet nog meer leningen, eerst zullen zij een begin maken met het nakomen van hun eerder gedane beloften: er moeten 150.000 ambtenaren ontslagen worden, staatseigendommen geprivatiseerd, de lonen nog eens 11% omlaag en de pensioenen en uitkeringen ook.
De net aangetreden regering, die de kiezers beloofd heeft over de Trojka-eisen te gaan onderhandelen en direct een verlenging van twee jaar extra had gevraagd, maakt weinig aanstalten om aan de eisen te voldoen. Premier Samaras heeft zich een week in een ziekenhuis verschanst na een vrij onbenullige oogoperatie en de minister van financiën kreeg opeens last van buikpijn en aanvallen van duizeligheid. Waarschijnlijk had hij zich over de rand van de Griekse schatkist gebogen en te lang in het gapende, zwarte gat gestaard.
'The men in black' van de Trojka stonden al klaar om maandag naar Athene te vliegen, maar die hebben hun reisje nu een week uitgesteld. Dit drama begint trekken van een Griekse komedie te vertonen, of beter nog van een surrealistische klucht, want onlangs is gebleken dat er tijdens de eerdere ontslagrondes in 2010-2011 doodleuk ruim 82.000 nieuwe ambtenaren zijn aangesteld. Hun aantal is in drie jaar tijd nauwelijks gedaald.
Intussen staat Duitsland onder zware druk om toe te geven aan de gezamenlijke eis van zo'n beetje de hele wereld om duplicaten van hun nationale credit card aan Frankrijk, Spanje, Italië én de ECB geven. Angela Merkel die totnogtoe uiteindelijk steeds overstag ging bij het uitdelen van weer een rondje fiatflappen onder noodlijdende eurozondaars, staat nu in eigen land met haar rug tegen de muur. Zij probeert de hongerige geldwolven aan de poort koest te houden tot het Verfassungsgericht beoordeeld heeft, of het ESM - Europees Stabiliteits Mechanisme wel te rijmen valt met de Duitse grondwet. Daar hebben ze drie weken extra tijd voor gekregen, zodat het ESM niet voor 1 juli geratificeerd kan worden. Intussen zwelt het verzet tegen nog meer bailouts in haar eigen CDU-achterban verder aan en de Duitsers zelf - die nooit de gelegenheid hebben gehad om zich uit te spreken over de vraag, of de Duitse mark inruilen voor de euro nu wel zo'n goed idee was - krijgen steeds meer de ziekte in.
Alleen de ECB zou in principe "redding" kunnen brengen door ongekende hoeveelheden euro's - er wordt nu al gesproken over 2 biljoen (2.000 miljard) - uit zijn hoge hoed te toveren om daarmee alle banken in Spanje en Italië van hun slechte schulden - voor een groot deel staatsobligaties van diezelfde landen - af te helpen. Alleen wil Draghi dat niet op zijn geweten hebben, als hij dat had. Het zou tegen de regels van de EU zelf ingaan en de betaalmeesters in Berlijn laten elke keer dat iemand dat voorstelt, dan ook een onverbiddelijk "Nein!" horen.
Over de invloed van de eurogroep en de EU - of "Europa", zoals de Pechtolds van deze wereld steevast zeggen - op de ontwikkelingen kunnen we kort zijn: praktisch nihil. Mark Grant van Out of the Box illustreert dat feilloos in: Europe 1-2-3.
Over de clowns aan wie het runnen van deze side show is toevertrouwd, geven wij graag het woord aan Nigel Farage: On Barroso: He's a deluded communist idiot.
En de altijd verrassende Ierse econoom David McWilliams denkt nog een stap verder. Na Spanje en Italië, de landen die op zichzelf al te groot zijn en teveel schulden hebben om gered te kunnen worden, is de beurt aan Frankrijk. Volgens David laten de Duitsers Spanje en Italië vallen, maar de Duitse politieke en financiële elite zal aarzelen om Frankrijk ten onder te laten gaan, want dat zou het definitieve einde betekenen van "de Europese Droom".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten