Het mooie van schema's is dat ze de wereld overzichtelijk maken. Je weet waar je aan toe bent, althans, tot op zekere hoogte. Zo weet ik, dat ik gisteren vier en per vandaag drie sigaren mag roken en dat dat tot en met vrijdag zo blijft.
Wie kan doen wat hij wil en wanneer hij wil, heeft geen schema's nodig, maar zodra er een doel wordt gesteld, moet er gepland worden. Voorraden in kaart brengen, een tijdlijn uitzetten met punten erop waar subdoelen gerealiseerd moeten zijn.
De kunst is om je aan het schema te houden, al zit daar de nodige rek in. Als ik vandaag een sigaar meer zou roken, doe ik dat in het bewustzijn dat ik er ergens in het traject een minder kan opsteken, want het uitgangspunt blijft: de enige en laatste sigaar is gereserveerd voor dinsdag, 16 februari.
Maar het omgekeerde is ook waar. Als ik er nu een minder rook, zal ik die voor de einddatum alsnog moeten wegpaffen, want er mag niets overblijven. De kans dat dit een probleem wordt, is echter niet erg groot.
In de woestijnen van tijd tussen twee sigaren in begin ik me onrustig te voelen. Af en toe wat eten, of een glaasje wijn bieden nauwelijks soelaas. Het wordt een harde strijd tussen de rede en de zinnen, vrees ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten