dinsdag 5 juli 2011

Italiaanse Soap Opera

Het gehannes van de euroministers van financiën met het doorrollen van onaflosbare Griekse staatsleningen door banken, pensioenfondsen en andere investeerders begint melodramatische trekjes te vertonen.
Al die moeite - dagen durende vergaderingen, teleconferenties - en de eierschaalsparende woordkeus om het toch vooral te laten lijken, alsof alle potentieel benadeelde partijen hun verliezen zonder énige dwang en geheel vrijwillig nemen, het mocht allemaal niet baten. De ratings agencies blijven erbij, dat er sprake zal zijn van wanbetaling - 'a credit event'.
Bovendien blijken de partijen waar de voorgenomen maatregelen op gericht zijn/waren - de grote banken en pensioenfondsen - tégen vorig jaar gemaakte afspraken in, een deel van hun Griekse staatsobligaties intussen al verkocht te hebben. Met hen valt dus eigenlijk geen deal meer te maken. Het zijn vnl. hedge funds die nu reikhalzend uitkijken naar de zakken geld die de EU en de ECB voor hen gaan vullen met belastinggeld van de weinige nog kredietwaardige eurolanden.

Investeerders kijken inmiddels verder dan de Griekse grenzen, want zoals bekend klotsen de schuldgolven tot over de lippen van bijna alle Club Med landen, van Portugal bijv., waarvan de staatsschuld vandaag door Moody's tot junk status werd verlaagd en ook van Italië, het land met na Griekenland relatief de hoogste staatsschuld van de EU - 120% van het BNP. In absolute cijfers is Italië met een staatsschuld van €1,84 biljoen - volgens The Guardian €2,45 biljoen - goed voor de derde plaats in de wereld, na de US en Japan.


Klik op afb. door naar Colonel Flick's photostream @ Flickr

Dat ligt niet aan Giulio Tremonti, de Italiaanse minister van financiën, die buitenslands wordt gewaardeerd om zijn niet aflatende ijver de regering Berlusconi tot bezuinigingen te bewegen om in 2014 tot een sluitende begroting te komen.
Dat wordt hem door zijn collega's en de politieke partijen in Italië niet in dank afgenomen en de laatste tijd wordt er voortdurend op zijn aftreden aangedrongen. De grote baas zelf heeft het ook met hem gehad. "Hij is het genie en voor de rest is iedereen een ezel," zo vatte Berlusconi Tremonti's visie op de mensheid samen.

Tremonti, wel wetend dat het laatste greintje goodwill dat Berlusconi in het buitenland nog geniet, voornamelijk aan hém te danken is, heeft nu gedreigd met opstappen, als het geroep om zijn aftreden niet ophoudt. Paradoxaler kan het niet, maar dit is dan ook Italië. Opstappen of aftreden, het zal sowieso niet lang meer duren, omdat Tremonti persoonlijk in een typisch Italiaans corruptieschandaal lijkt te zijn verwikkeld.

Intussen kruipen de rentepercentages *), waartegen de zwakkere eurolanden op de geldmarkt moeten lenen om hun begrotingstekorten te financieren, onverbiddelijk steeds verder omhoog. En ook al weten de eurocraten, de centrale banken van de eurozone en de ECB de ontwikkeling van het drama nog maanden, zo geen jaren te rekken †), een teveel aan schulden loopt uiteindelijk altijd uit op een bankroet en altijd 'volkomen onverwacht'. Niemand die dat had kunnen voorzien...

----------
*) Zie voor de aardigheid, welk verschil een paar dagen kan maken als een doorgravende crisis zich plotseling verdiept. De referentielink geeft de stand van 6 juli, deze nieuwe link die van 11 juli 2011. En hier dezelfde gegevens in cijfers.
En weer een week later, 18 juli, is het nog veel erger. De rentes die investeerders vragen voor 2-jarig en 10-jarig staatspapier zijn of komen op volstrekt onbetaalbare niveaus. Tegen die rentes moet bijv. Italië in de komende twaalf maanden €300 miljard aan aflopende staatsleningen zien te herfinancieren.


†) En over tijd rekken gesproken, in zijn toelichting op 7 juli bij de verhoging van de ECB-basisrente met 0,25% tot 1,5% - niet echt bevorderlijk voor landen met hoge schulden, wel voor bijv. Duitsland - kondigde Trichet aan dat hij Portugese schulden voor onbepaalde tijd gewoon als onderpand voor nieuwe leningen zou blijven accepteren, ook al hadden ze nu een junk rating. Hij handelt daarmee in strijd met de eigen regels van de ECB, maar geen haan die daar naar kraait. Als de elite zich door regels gedwarsboomd ziet, worden die gewoon aangepast of genegeerd. Iets waar elke belegger altijd op bedacht moet zijn en nu des te meer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten