We worden bestolen waar we bij staan

Op zondag, 25 januari 2015, zijn er verkiezingen in Griekenland. De Grieken zijn de afgelopen drie jaar volledig uitgekleed. De werkloosheid bedraagt er 25% (jeugdwerkloosheid 50%) en 21% van de bevolking is onder de armoedegrens terechtgekomen. Vreemd, zou je denken, want het IMF en de EU hebben, weliswaar met frisse tegenzin, ruim 250 miljard aan de Grieken "geleend" in ruil voor de belofte dat de Griekse regering de zaken intern op orde zou brengen. De lonen omlaag, de pensioenen omlaag, de corruptie bestrijden, staatseigendommen verkopen en vooral, zorgen dat het belastingsysteem gaat functioneren, want de Grieken betaalden nauwelijks belasting.

Na een erg trage start, waardoor een tussentijdse schuldsanering noodzakelijk was, is de Griekse regering uiteindelijk aan de slag gegaan met als gevolg dat de economie in vijf jaar met 25% gekrompen is en het land in een deflatoire spiraal terecht is gekomen. Aanvankelijk was de staatsschuld 130% van het BNP en de bedoeling was die naar minder dan 120% terug te brengen, maar door de krimp van de economie en de extra leningen staat de meter nu in de buurt van 180% en loopt nog steeds verder op. Met andere woorden, Griekenland is insolvabel en zal die torenhoge schuld nooit terug kunnen betalen.

In de polls staat de linkse partij Syriza bovenaan. Zij belooft de kiezers een eind aan alle bezuinigingen en nieuwe onderhandelingen met he IMF en de EU over (gedeeltelijke) kwijtschelding van de schulden. En als ze hun zin niet krijgen, dreigen ze met een 'Grexit', Griekenland uit de euro en als het niet anders kan, Griekenland uit de EU. Dat althans is de inzet bij de onderhandelingen, eigenlijk gewoon chantage. De grootste schuldeiser, Duitsland, liet bij voorbaat al weten, dat de tijd van chantage voorbij was en dat wat een paar jaar geleden nog ondenkbaar was, dat een land het eurosysteem zou verlaten, nu niet per se een probleem hoefde te zijn. Wat is er in die paar jaar veranderd, dat Angela Merkel het spel hard wil spelen?

Aanvankelijk zaten de grote Europese banken tot hun strot volgepropt met Griekse staatsobligaties en zakelijke leningen, vooral Franse en Duitse banken, maar ook Spaanse. Als de Grieken in 2012 de kans hadden gekregen uit de euro te stappen, hadden de banken de toenmalige schulden ('slechts' 50 à 60 miljard) moeten afschrijven en dat had zelfs einde euro kunnen betekenen. Nederland en Duitsland hadden de plannen daarvoor al klaarliggen, zoals Knot en Dijsselbloem onlangs toegaven. Was dat toen maar gebeurd, dan hadden nu niet alleen de Grieken, maar alle eurolanden er een stuk beter voorgestaan. Minder schulden, minder banken en een reëler rentepeil, waardoor bijv. de pensioenfondsen en kleine spaarders minder problemen zouden hebben.

Maar wat gebeurde er in werkelijkheid? Griekenland en de andere PIIGS werden gedwongen IMF- en EU-leningen te accepteren om hun bedreigde banken koste wat kost overeind te houden. De onbetaalbare schulden werden buiten het democratische circuit om ondergebracht in vage financieringsvehikels van de EU, waar ieder euroland dat geen ondersteuning nodig had, een bijdrage aan leverde en/of een garantie voor stelde. Zo werd de afgelopen drie jaar gezorgd, dat de systeembanken grotendeels van hun slechte leningen konden worden verlost en dat de risico's werden afgewenteld op de nationale overheden, oftewel op de belastingbetalers, op ons. Daarnaast deed de ECB er nog een schepje bovenop door aan elke bank in euroland die dat wilde onbeperkt krediet te geven. Die banken konden daarmee de staatsobligaties van hun eigen regering opkopen en die weer in onderpand geven aan de ECB voor weer nieuwe leningen. Dat bracht en hield de rente op staatsleningen laag en gaf de banken gelegenheid met het gratis geld wereldwijd wat bij te verdienen met derivaten - puur gokken en securitisaties - het bankrisico afwentelen op onnozele beleggers - vaak lagere overheden, instellingen en pensioenfondsen op zoek naar wat extra rendement.

De IMF- en EU-leningen aan de Centrale Banken van de PIIGS kwamen maar voor een beperkt deel ten goede aan de desbetreffende landen zelf. Het grootste deel was nodig om de oude verplichtingen (aflossing en rentebetalingen) aan Franse en Duitse banken te kunnen nakomen. In het geval van Griekenland bijv. bleef er van het totaal aan nieuwe leningen maar 8% over om de interne hervormingen te bekostigen. Dat was niet genoeg om een krimp van 25% op te vangen. Logisch dat Griekenland steeds maar meer geld nodig blijft hebben en intussen zijn staatsschuld ziet oplopen tot onhoudbare hoogte.

Op 18 feb 2015 is de rauwe werkelijkheid - tijdens de impasse in de onderhandelingen tussen de nieuwe Griekse overheid en de EU - eindelijk gewoon in de krant te lezen. Losjes wordt in de Volkskrant vermeld dat Nederland bij een 'Grexit' voor 25 miljard de boot in gaat, 18 miljard aan afschrijvingen en 7 miljard aan ECB-bijdrage en dat dit te danken is aan de beslissing van de toenmalige euroministers de banken niet de gevolgen van hun eigen onverantwoordelijkheid te laten slikken, maar het grootste deel van de strop op de belastingbetalers af te wentelen, in ons geval ruim 1500 euro per Nederlander. Politici kunnen heel royaal zijn met andermans geld.

Dr. Eric Dor, director of IESEG School of Management in Lille.

Wat zijn nu de gevolgen, als Griekenland uiteindelijk toch uit de euro stapt, de drachme invoert en devalueert tot een niveau, waarop ze op de wereldmarkt weer concurrerend worden? Dan moeten alle Griekse schulden alsnog worden geherstructureerd, zeg voor het gemak gehalveerd. De banken komen er dan met een koopje af, want die hebben hun geld al grotendeels teruggehaald, maar zoals blijkt uit bovenstaand lijstje (rechter kolom), heeft Nederland zich voor 15,5 miljard euro garant gesteld en zal dan zo'n 8 miljard moeten bijdragen, Duitsland 36 miljard en Frankrijk 28 miljard. Duitsland slaat stoere taal uit en zal deze strop wel kunnen dragen, maar Frankrijk? Hollande heeft al laten weten, dat hij bereid is erover te praten. Ja, liever een schijnoplossing - bijv. de terugbetaling door Griekenland uitsmeren over 100 jaar, dan nu zo'n échec! En Italië en Spanje? Die liggen zelf aan het ECB-infuus, maar krijgen een strop te verwerken van 24, resp. 16 miljard euro, die ze niet hebben.

Waarschijnlijk zullen die bedragen, 128 miljard in totaal (50%), dan worden weggemoffeld in de vage EU-noodfondsen die in de top van de tabel te vinden zijn. Of de ECB springt bij en creëert het geld uit het niets. Draghi is toch al aan het uitdelen. Hij beloofde afgelopen week al vanaf maart 2015 meer dan een biljoen euro (12 nullen) via het bankencircuit in de euro-economie te gaan pompen. Vergeet het. Dat onvoorstelbaar grote bedrag blijft merendeels in het bankencircuit hangen, net als alle eerdere injecties van gratis geld. De beurskoersen zullen erdoor stijgen en raken, net als in Amerika, volslagen losgezongen van de werkelijkheid; de rente zal er nog verder door dalen (Hé, zie ik daar weer een stukje pensioen verdampen?), zodat de gewone spaarder helemaal niets meer krijgt en misschien zelfs moet gaan betalen voor het voorrecht om zijn geld op de bank te mogen zetten, net als nu in Zwitserland; en zijn euro wordt steeds minder waard. Een jaar geleden stond de euro op US$1.40, nu op US$1.12, ca. 20% minder en zelfs 5 dollarcent onder de introductiekoers. En hé, die nominale stijging van de beurskoersen is, gewaardeerd in een lagere euro, dus eigenlijk gewoon boerenbedrog?!
En als er dan toch nog een bank omvalt, geldt het Cypriotische model: je bent je geld kwijt en in ruil krijg je voor een willekeurig percentage aandelen in diezelfde (feitelijk failliete) bank. :D We zijn lekker bezig, niet, in euroland!

En nu de hamvraag: Wie strijken al die miljarden (biljoenen) op die zonder dat we er iets aan kunnen doen uit onze zakken worden geklopt? Driemaal raden, maar kijk eens rond in Davos. Daar lopen momenteel de mensen rond die er meer van weten.

David Stockman, 2 feb 2015: Why Greece must repudiate its 'Banker Bailout' debts and exit the Euro.
Dat is niet de weg die de Griekse finmin wil gaan. Hij probeert/probeerde de andere eurolanden ervan te overtuigen, dat Griekenland in de eurozone wil blijven, maar dat de prijs daarvoor niet anders dan een forse kwijtschelding van zijn schulden kan zijn. Daar willen de eurobazen echter niet van horen.
Michael Pettis, 7 feb 2015: On European policymakers - Terrifyingly low level of sophistication.

Toevoeging, 29 januari 2015
Syriza heeft gewonnen, Tsipras is de nieuwe premier en heeft het afbraakbeleid van voorganger Samaras onmiddellijk radicaal omgegooid. U hebt het in de krant kunnen lezen. Maar wellicht de minst verwachte en meest verrassende ommezwaai betreft de opstelling van de nieuwe Griekse regering met betrekking tot het EU-sanctiebeleid jegens Rusland. Juist vandaag zijn de ministers van BZ van de EU-landen bijeen om uitbreiding van de sancties te bespreken. Griekenland is daar nu tegen en overweegt een veto, al zou dat zware consequenties hebben.
Het leek even spannend, maar in "constructief" overleg met zijn collega's, zoals onze minister Koenders het fijntjes uitdrukte, stemde de kersverse Griekse minister uiteindelijk in met nieuwe maatregelen tegen Rusland en een verlenging van de sancties met een half jaar.
Althans, zo staat het in de Volkskrant van 29 januari 2015.
Andere bronnen spreken dat echter tegen: >> No new sanctions on Russia have been imposed. The New Greek Foreign Minister Nikos Kotzias said that a provision that would have imposed further sanctions on Russia was removed at Greece’s insistence from the proposals at the meeting. Greece also required that the communique does not directly blame Russia for the conflict in Ukraine. <<
Maar wat er nu precies besloten is en wat dat voor de verhoudingen EU - Rusland in de naaste toekomst betekent, wordt er niet bepaald helderder op.

Athene was ooit de bakermat van de democratie; misschien kan het nu een impuls geven aan de rest van Europa om het gezonde verstand te laten prevaleren boven een door Amerika en de financiële elite afgedwongen afbraakpolitiek, die niet alleen Rusland treft, maar net zo hard de Europese economie en de vrijheid van de Europeanen om over hun eigen zaken te beslissen.
Europe furious that Greece is now a Russian sanctions Veto.

Op de website van zijn partij legde Tsipras - al voor de Griekse verkiezingen - aan de Duitsers, de grootste geldschieters - uit, hoe onverantwoord de leningen aan Griekenland waren en bovendien maakt hij duidelijk, dat Griekenland nooit in staat zal zijn ze terug te betalen. Griekenland was in 2010 al failliet en de EU-leningen waren alleen bedoeld om het wrak drijvende te houden om zodoende de banken tijd en gelegenheid te geven hun oninbare vorderingen (onder regie van de EU-Commissie) te dumpen op de Duitse en Europese belastingbetalers. Dat is een eerlijke weergave van de situatie.
Dat betekent, dat alle ministers van Financiën van de overige eurolanden, ook de Nederlandse, hun parlement en de bevolking jarenlang een vals beeld hebben voorgespiegeld. Hoe vaak lazen we niet, "Met Griekenland gaat het weer beter," en de pers nam die onzin gretig over zonder daar veel vraagtekens bij te zetten.

Toevoeging, 31 januari 2015
En het lijkt met de dag interessanter te worden. De Griekse finmin zegt geen behoefte te hebben aan verdere EU-leningen - d.w.z. nog meer schulden voor Griekenland:
>> And suddenly the Eurozone is stunned, because what had until now been its greatest carrot when it comes to dealing with Greece, has become completely useless when the impoverished, insolvent nation itself says it no longer needs a bailout, seemingly blissfully unaware of the consequences. <<
en de ECB dreigt per 28 februari 2015 de geldkraan dicht te draaien. De Griekse banken gaan dan per direct failliet, maar de gevolgen daarvan voor de eurozone zelf zijn niet te overzien.

Met Rutte lachend naar het offerblok

Maar was u niet verrast, dan?
- Och…
Maar Neelie noemde het toch 'geen probleem'?
- Ja…
Absoluut geen man overboord, zei ze.
- Nee, geen punt. We hadden ze er liever bijgehouden natuurlijk, maar als de Grieken hun afspraken niet nakomen, houdt het een keer op met onze solidariteit. *)

En volgens de gezellige dikkerd is het besmettingsgevaar ook afgenomen.
- Ja, er zijn nu zoveel maatregelen genomen de afgelopen anderhalf jaar, dat we een Grieks bankroet wel kunnen opvangen. ^)
Dat moeten we nog zien. Maar Portugal, dat staat er ook niet zo best voor, toch?
- Ach…
Stel je voor dat die ook moeten afhaken en uit de euro stappen.
- Ja, stel je voor. Maar zo'n vaart loopt 't niet hoor.
Hoe weet u dat?
- Portugal is niet vergelijkbaar met Griekenland. Daar komen ze hun verplichtingen wél na.
En Spanje? Daar gaat het ook niet best momenteel.
- Spanje doet wat het kan met een nieuwe bezuinigingsronde.
Maar zowel Spanje als Portugal kampen met een krimpende economie, de werkloosheid bedraagt ruim 20% en de jeugdwerkloosheid 40 à 50%. Bezuinigingen zullen de situatie dan toch alleen maar verergeren?
- Wij hebben met alle Europese leiders een weg uitgezet om de staatsfinanciën van de eurolanden weer onder controle te brengen. Daar zijn offers †) voor nodig, maar als we nu niet ingrijpen, zijn de problemen over een paar jaar nog veel groter.º)
Dat laatste is zeker waar, en nu gaan alle Europese landen tegelijk bezuinigen op de overheidsuitgaven. Dan is een algehele Europese recessie toch onontkoombaar? In de meeste landen is het overheidsaandeel in de economie zo rond de 50% van het bbp!
- We hebben maatregelen genomen om groei [brede lach] waar mogelijk te stimuleren. We gaan een moeilijke periode tegemoet in Europa, maar als we gezamenlijk de schouders eronder zetten, komen we er sterker en meer verbonden uit.
Dat hebben wij vaker gehoord, maar de vraag is, wie zijn 'we'? ¹)

------------------
*) Solidariteit
- wij blijven de Grieken steeds meer geld lenen om hun schulden aan Europese banken te kunnen blijven betalen, zonder dat ze er zelf ooit bovenop komen.
Tot welke idiote constructies de EU en de ECB bereid zijn om te zorgen dat na een definitief Grieks accoord over de inmiddels tot €320 miljard opgelopen bailout (meer dan het hele Griekse BNP!), de banken 100% kunnen incasseren, terwijl de Grieken uiteindelijk geen cent overhouden, is door de zeer geduldige lezer op te maken uit dit ZH-artikel. Conclusie: Angela ziet eindelijk in dat het voor Duitsland goedkoper is om afscheid van de Grieken te nemen.
De Griekse bevolking lijkt dat maar al te goed te begrijpen. Ze hebben geen enkel vertrouwen meer in hun kleptocratische, politieke leiders en leggen massaal het werk neer. Na een zg. accoord over de Trojka-voorwaarden [9 febr.], direct een tweedaagse, algemene staking en de dreiging van een volksopstand. Nonne latet anguis in herba?
Door de eisen voortdurend op te schroeven lijkt het gezamenlijk beleid erop gericht de Grieken te pressen zelf uit de euro te stappen. Geen europoliticus die dát op haar/zijn persoonlijk conto geschreven wil zien.
Maar op het beslissende moment lijkt Duitsland onder internationale druk de rug toch weer niet recht te zullen houden. Laat de Europese belastingbetaler zich kort voor een onvermijdelijk Grieks faillissement toch nog snel even een oor van €130 miljard aannaaien?

ROUNDUP, 12 - 20 FEB. 2012
Telegraph - AEP, Germany's Carthaginian terms for Greece
en "Just as Greece complies at last, Europe pulls the plug"
Fin. Times - Wolfgang Münchau, Why Greece and Portugal ought to go bankrupt
David McWilliams, Prepare for Greece Lightening
Nigel Farage MEP - EU, you ain't seen nothing yet [video].
David McWilliams, Why make a drama out of a crisis? - hij benoemt de echte trojka: bankiers, politici en EU-ambtenaren, de dienaren van gevestigde belangen, heilsoldaten van de status quo, die de democratie aan hun laars lappen.
6 MRT. 2012 - Mike Shedlock, Disorderly Greek default and euro exit.
10 MRT. 2012 - ZH, Greece has defaulted: Here is where we stand.

^) Maatregelen
- het Noodfonds, het ESM en de herkapitalisatie van banken, geen van alle voldoende. Het enige dat (tijdelijk) helpt, is het geldinfuus van de ECB, bijna een half biljoen euro eind december 2011 en eind februari een nieuwe ronde (LTRO) van naar verwachting minstens het dubbele - een verkapte vorm van QE - "quantitative easing" - de geldpers laten draaien.
Daar kleven grote risico's aan. Dat de ECB haar toevlucht neemt tot zulke "big bazooka" maatregelen, geeft aan hoe wanhopig de bancaire situatie in feite is.
In zijn persconferentie van 9 febr. gaf Draghi aan dat hij bereid is meer risicovolle onderpanden (collateral) te accepteren voor de ECB-leningen. De Europese banken die het geld echt nodig hebben, zijn nl. door hun hoogwaardige assets heen en zouden zonder versoepeling van leenvoorwaarden niet voor meer ECB-krediet in aanmerking komen, dus "Trash to cash".
Draghi lijkt bereid de omvang van de ECB-balans - nu 2,7 biljoen euro, op te blazen tot 7,1 biljoen, en laadt daarmee een fiscaal risico van €20.000 op de rug van elke inwoner van de 17 eurolanden.
Een uitvloeisel van deze onbeperkte en (te) goedkope kredietverstrekking is dat op zichzelf insolvabele banken in Spanje en Italië opeens bulken van het geld en daarmee tegen de (hoge) marktrente de staatsobligaties van hun eveneens insolvabele overheden kopen. Dat was ook precies de opzet, maar afgezien van de vraag of die schulden ooit terugbetaald kunnen worden (niet dus), zorgt de fiat-tsunami van de ECB o.a. in Spanje voor nieuwe verstoringen van het wankele evenwicht tussen doormodderen en een totale instorting à la Griekenland.

UPDATE, 2 - 5 MAART 2012
Eurobanken stallen de volledige LTRO-2 bij de ECB - Totaal €777 milliard; op 5 maart €821 miljard.
Euroland will pay for this monetary madness
Spaanse economie krimpt verder - 25% werkloosheid in 2012
Europese solidariteit - Iedereen weet dat Spanje liegt over de cijfers

†) Offers
- het zijn altijd de gewone burgers die voor de fouten van anderen moeten boeten, nooit degenen die de zaak hebben laten ontsporen door hebzucht of onachtzaamheid, of door pure zelfoverschatting.
Om wat voor (onvoorstelbare) bedragen het gaat toont deze prachtige infographic van Demonocracy.

º) Problemen
- de opmerkingen van Rutte op 9 feb. in de Tweede Kamer: "PVV en SP keerden zich tegen de steunoperaties voor Griekenland. ,,Dan had je een tsunami over jezelf afgeroepen'', aldus Rutte. Door wel financiële hulp te bieden staat de eurozone er volgens Rutte nu sterker voor," zijn ronduit bespottelijk. De hele eurozone is nu insolvabel, banken én overheden, en moet met 'funny money' van de ECB overeind worden gehouden. De werkloosheid is tot ongekende hoogten gestegen en de EUconomie krimpt en daarmee de overheidsinkomsten. De tsunami is in aantocht en hij wordt vele malen groter en verwoestender, dan wanneer wij ons verlies twee jaar geleden genomen hadden.
Rutte weet het leuk te brengen, de eeuwige optimist, maar inhoudelijk manifesteert hij zich als een volslagen nul zonder visie en vooral, zonder betrokkenheid. Mogelijk vloeit dat voort uit de combinatie van zijn persoonlijkheid en zijn positie. Hij is tenslotte vooral een politiek dier en in de politiek gaat het nooit over inhoud, maar uitsluitend over politiek.
Kán Rutte überhaupt een eigen koers varen, los van wat Angela wil? Waarschijnlijk nauwelijks. Ze houdt hem strak aangelijnd. Voor Rutte betekent dit dat hij zich op de vlakte moet houden, waardoor hij - buiten de eigen kring - wantrouwen wekt bij de kiezer over zijn persoonlijke oprechtheid. Ook belet zijn preoccupatie met de EU hem echte betrokkenheid te tonen bij het lot van de Nederlanders die door zijn beleid worden getroffen. Op nationaal niveau zal zijn ster daardoor verbleken, wat mettertijd een overstap naar een comfortabel plekje in de EU-hiërarchie des te waarschijnlijker maakt.
Wees alert op misleidend taalgebruik: politici met een dubbele agenda (of is dit een pleonasme?) zeggen altijd 'Europa', als zij de EU bedoelen.

¹) 'We'
- niet de landen die ondanks, of juist door hard bezuinigen steeds dieper in de schulden raken; niet degenen die in de komende recessie ontslagen worden; niet degenen die de prijs van hun huis zien kelderen; niet de spaarders die minder rente krijgen dan het inflatiepercentage en de pensioentrekkers die gekort worden; niet de afgestudeerden die geen baan kunnen vinden.
'We', dat zijn degenen die op het pluche zitten, die uit het niets nieuw geld kunnen creëren, desnoods een biljoen euro, voor wie later altijd wel een plaatsje in de ambtelijke hiërarchie kan worden vrijgemaakt of bedacht, met als beloning een ruim en waardevast pensioen; het zijn de Neelies en de Ruttes, de Gollums en de Draghi's en hun knechten in de nationale parlementen, die in het Europese niemandsland een ivoren toren hebben opgetrokken, waarin ze zich onaantastbaar wanen, ver verheven boven de wolken van democratische verantwoording en die er alles aan doen de status quo in stand te houden, zonder de bevolking ooit nog een stem te gunnen die hun luchtkasteel aan het wankelen kan brengen.
Het is een beproefde tactiek van de pluchekaste de burger bang te maken met een vooruitzicht van totale chaos, mocht er iets gebeuren dat de status quo doorbreekt, hoe verstikkend die voor de meerderheid ook is. Het zijn nu ook weer letterlijk de woorden van Lukas Papademos, de door de EU geparachuteerde, Griekse interim-premier, met een staat van dienst bij de Boston Fed en bij de ECB. Blijkbaar komt hij weinig buiten de deur, want de Griekse samenleving verkeert al een paar jaar in een staat van permanente chaos en een herinvoering van de drachme kan daar alleen maar verbetering in brengen. Het zou niet voor het eerst zijn dat het land failliet gaat en zoals bekend, Griekenland bestaat nog steeds.

Uiterste consumptiedatum Griekenland verstreken

Het gerucht deed al een paar dagen de ronde na een Reuters artikel, maar nu is het officieel: de Duitse minister van EZ stelt dat de Grieken de verantwoordelijkheid voor hun begrotingspolitiek moeten overdragen aan een EUrocraat, anders krijgen ze geen tweede bailout (€130 milliard).

En dat niet alleen, voor andere eurolanden die hun begroting niet op orde kunnen krijgen, geldt hetzelfde. Te denken valt in eerste instantie aan Portugal^), vervolgens Spanje, maar geleidelijk dreigt zo half Europa onder de Duitse knoet te raken en als het eenmaal zover is, welke speelruimte blijft er dan voor de rest nog over?

Angela Merkel heeft deze week in Davos nog eens duidelijk aangegeven dat Duitsland klaar is voor verdere Europese integratie, maar dat de Duitsers daar geen cent méér voor zullen ophoesten, dan de ruim €200 miljard [hmmm, 't blijkt ietsje meer te zijn] die ze al (tandenknarsend) hebben toegezegd. Volgens de Engelse pers zijn die twee standpunten onverenigbaar.
Daarom veronderstelde Zero Hedge vorige week al, dat de Duitsers het zo'n beetje gehad hebben met de Grieken en dat ze door onmogelijke eisen te stellen - fiscale curatele - Griekenland willen pressen zelf uit het euroblok te stappen.
[GRATIS, maar welgemeend ADVIES van John Taylor, 2 feb.: Grieken, stap uit de euro! Nu!]
[En onze gezellige dikkerd - net terug uit Berlijn - draait de duimschroeven ook nog eens aan, maar met averechts effect. De Griekse politici steigeren en bloc.]

Je mag toch nauwelijks verwachten, dat een regering van een soeverein land haar belangrijkste verantwoordelijkheid en de basis van haar politieke macht vrijwillig afstaat aan een buitenlandse dictator. En zelfs als het onwaarschijnlijke werkelijkheid werd, zouden de Grieken daar zelf dan geen dikke stok voor steken? Dan maar liever stakend failliet gaan en met de nieuwe drachme weer baas in eigen huis worden, dan buigen voor een vreemde meester met een Duits accent.
[UPDATE 31 jan. - De Duitsers hebben tijdens de Eurotop hun harde standpunt jegens de Grieken weer ingeslikt onder druk van diverse andere landen, o.a. Frankrijk.]
[UPDATE 31 jan.'s avonds - De Troika (EU, ECB en IMF) staat de Grieken geen enkele concessie meer toe; Griekse regering breekt onderhandelingen over de haircut voor private investeerders (= banken) af en roept de leiders van de politieke partijen bijeen voor crisisberaad. Het accoord dat al twee weken lang elke dag gesloten zou worden, lijkt verder weg dan ooit.]

Het wordt hoe langer hoe duidelijker, dat de politici en de EUrocraten zich hebben laten inpakken door het internationale bankenkartel en erop uit zijn alle Europese volken [Duitsers en Nederlanders inbegrepen] te laten bloeden voor het in stand houden van de voorrechten van de financiële elite. Merkel en Sarkozy dokteren samen een marsroute uit - elke maand een andere - en de rest van de EU heeft maar te volgen. Democratische principes en de EU-statuten zelf worden botweg genegeerd en wie bezwaar maakt, of zich verzet wordt afgeschilderd als een vijand van "een verenigd Europa", een vaag ideaal dat naar believen kan worden ingevuld.

Maandag, 30 januari 2012, komen de regeringsleiders weer bij elkaar om de volgende nagel in Europa's doodskist te jagen, een besluit over het stabiliteitspact, een fiscaal dwangbuis voor eurolanden met onoplosbare (ja, werkelijk) begrotingsproblemen, waarover de Luxemburgse minister van BZ in een Spiegelinterview al verzuchtte: "Verspilling van tijd en moeite." Toch komt iedereen weer braaf opdraven en doet zijn best constructief mee te denken over de DOA-plannen*) van het dynamisch duo.

Omdat niemand - ook wonderboy Rutte niet - zijn mond durft open te doen en zegt waar het werkelijk op staat º), komen we via de weg van de minste weerstand - volksreferenda worden koste-wat-kost voorkomen - uiteindelijk terecht in een situatie die niemand wenst, een dictatoriaal geregeerde eenheidsstaat, die verdacht veel lijkt op de vroegere USSR, waarin individuele vrijheid een hol begrip is geworden en waarin de massa veroordeeld is tot levenslange schuldslavernij - gedwongen afbetaling van de schulden van anderen - totdat het monetaire systeem alsnog als een kaartenhuis in elkaar stort.

Voor de uiteindelijke ondergang is Mario Draghi, president van de ECB en ex-topman van Goldman Sachs, momenteel hard bezig de ideale omstandigheden te scheppen, al is hijzelf overtuigd van het tegendeel. In Davos pochte hij dat hij toch maar mooi even een 'credit crunch' in de kiem had gesmoord door de Europese bankwereld een half biljoen (met een 'b') euro voor te schieten voor een periode van 3 jaar tegen 1% rente. Nu kunnen de jongens voorlopig weer even voort en bovendien - zoals veel Italianen beschouwt Draghi zichzelf als een genie - worden die banken geacht met een deel van dat geld het schuldpapier van hun eigen nationale overheden op te kopen, waardoor de koersen stijgen en het renteniveau daalt.¹) Dat gebeurt echter maar mondjesmaat. Het leeuwedeel stallen de banken weer bij de ECB voor 0,25% rente. Ze willen het zo graag achter de hand hebben om hun eigen hachje te redden, dat ze er liever 0,75% per jaar verlies op maken, dan dat ze er iets (nuttigs?) mee doen. 'Go figure!'

Alles goed en wel, maar om die leningen van de ECB te krijgen geven de banken hun assets - bijv. Griekse staatsobligaties (ha!) - in onderpand en die assets zijn het papier waarop ze gedrukt zijn nauwelijks waard. Draghi creëert dus een half biljoen uit het niets en krijgt er garbage voor terug. Die twijfelachtige assets komen voor 100% nominaal op de balans van de ECB te staan. Sinds zijn aantreden een half jaar geleden heeft Draghi de balans zodoende ruim verdubbeld, tot een Japans niveau van zo'n 2,7 biljoen euro. Dat is bijna 30% van het totale GDP van de EU.
Op 29 februari krijgen de banken opnieuw gelegenheid hun gaten te stoppen, want dan geeft Draghi een nieuw rondje (bijna) gratis krediet weg, keurig op tijd om de ergste klap van een Grieks 'credit event' - verwacht op 20 maart - voorlopig op te vangen. Er wordt nu al om het drievoudige bedrag gebedeld, anderhalf biljoen euro erbij!
Dat zijn onvoorstelbaar grote bedragen, maar kijk eens hier hoeveel de grootste banken van Europa aan leningen hebben uitstaan. Blijkbaar hebben ze er zelf geen vertrouwen meer in, dat ze al dat geld ooit terug zullen zien. Maar het stigma van de ECB afhankelijk te zijn kan voor banken desastreuze gevolgen hebben.

Nu hoeft er niet veel te gebeuren - afwaarderingen van de kredietwaardigheid van eurolanden, of een Grieks bankroet, ik noem maar wat - en de EU komt in de problemen, want de ECB heeft maar 81 miljard aan kapitaal, een leverage van 1 : 40 - zelfs voor een hedge fund is dat extreem. Dat betekent dat de ECB insolvabel wordt als haar assets slechts 2½% in waarde dalen. Voor Draghi geen probleem. Hij vraagt de eurolanden gewoon om wat miljarden bij te storten. Dat zijn ze dan verplicht. Oh, maar die hadden al een staatsschuld van tegen de 100% of meer van het GDP en elk jaar een begrotingstekort, een krimpende economie en een ontstellend hoge jeugdwerkloosheid. Wat nu?

En de ECB is niet de enige Centrale Bank in die positie - zie grafiek. De Fed, de BoE (Bank of England) en de BoJ (Japan) weten er ook raad mee. Met elkaar zitten ze voor ruim 7 biljoen (US$) in hetzelfde schuitje en als er één het schip ingaat, gaan ze allemaal. Zo zit de wereld tegenwoordig in elkaar.
Het begrip "schuldslavernij" gaat voor heel veel mensen een hele concrete invulling krijgen in de komende jaren en het is de vraag, of de EU dat overleeft, laat staan de euro.

------------
^) - Mike Shedlock [Mish]: Portugal's Debt Will Be Restructured;
    - Ambrose Evans Pritchard: Portuguese storm gathers as EU leaders fight over Greece.
*) DOA - 'dead on arrival'.
Een paar dagen nadat de overeenkomst door 25 van de 27 EU-landen getekend is, is al duidelijk dat het plan, gezien de omstandigheden in bijv. Spanje, absoluut nergens op slaat. Ambtenaren zoeken naar mogelijkheden om het dwangbuis een gaatje losser te maken.
º) Denken dat je economische groei kunt creëren om de (jeugd)werkloosheid aan te pakken onder een streng, Duits bezuinigingsregime, dat BNP'n en belastingopbrengsten doet dalen, zulke idiote beleidspirouettes en dubbele Axels en Rietbergers krijg je als je de leiders van alle EU-landen bij elkaar een avondje in een Brusselse vergaderzaal opsluit.
Nieuwe groei kan pas ontstaan, als alle kredietbellen zijn leeggelopen, de onbetaalbare schuldenberg is afgeschreven en de zombiebanken failliet zijn gegaan. Denk aan IJsland. Europese beleidsmakers is er juist alles aan gelegen "een IJsland" te voorkomen. [Der Spiegel: Europe's politicians continue to battle reality.]

• Echte, duurzame groei moet gefinancierd worden met gespaard vermogen, niet met uit het niets gecreëerde (fiat) schuld. Dat is een Ponzi-systeem dat zichzelf uiteindelijk opblaast.
• Een verdere voorwaarde voor groei is de beschikbaarheid van een onbeperkte hoeveelheid goedkope energie. Die is er niet (meer).
• De macht van de westerse industrielanden brokkelt af. Er is moordende concurrentie (BRICs); de industriële basis is naar Azië verplaatst, dat beschikt over legers goedkope werkkrachten.
• Tenslotte, de demografische factor. De westerse bevolking krimpt en een groeiend percentage bestaat uit inactieve ouderen die niet meer investeren, maar verteren en steeds meer zorg nodig hebben.

¹) Een vicieuze cirkelfinanciering zonder begin of eind, want diezelfde staatsobligaties van de insolvabele overheden worden door de banken vervolgens weer in onderpand gegeven aan de ECB bij een volgende leenronde.
En het kan nóg vicieuzer, want met name wankele Italiaanse en feitelijk failliete Ierse banken gaven eigen obligaties uit, speciaal om onderpand te creëren voor het goedkoop-krediet-infuus van de ECB - hoor ik daar iemand lachen?
Helpen de biljoenen van de ECB om nieuw krediet in de economie te pompen?
- Zero Hedge, 2 feb.: Vicious cycles persist as global lending standards tighten
- Mike Shedlock, 2 feb.: Survey of European banks shows a sharp cutback in lending.