Rutte: De overheid gaat dit niet oplossen

Scherp gezien van Rutte: geweld op de voetbalvelden, daar zijn we met z'n allen verantwoordelijk voor. Hij sprak het land rechtstreeks aan met de woorden: 'Iedereen die nu kijkt en denkt: de overheid lost dit wel op. De overheid gaat dit niet oplossen. Je kunt niet van Nederland een politiestaat maken. De overheid kan stelling nemen en partijen bij elkaar brengen, maar geen actieplan gaat dit oplossen. Een actieplan werkt alleen als iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt.'

Na het verstandige besluit om af te zien van verdere inspanningen om de Olympische Spelen in 2028 naar NL te halen, is het jammer dat hij dit inzicht niet doortrekt naar andere beleidsgebieden, waarvan allang bewezen is dat de overheid ook daar niet voor een oplossing kan zorgen, hoeveel (goedkoop geleend en) NL belastinggeld hij er ook tegenaan gooit:

• het nijpende gebrek aan goede verkeersagenten in Kunduz (/sarc);
• de verdediging van de Turks-Syrische grens met onze Patriots;
• de steeds verder oplopende (jeugd)werkloosheid in Zuid-Europa;
• de miljardenkredieten aan (in feite failliete) zuidelijke eurolanden;
• onze oninbare TARGET2 vorderingen (ruim €100 miljard) op die eurolanden via de ECB;
• het lage-rentebeleid van de ECB ten koste van spaarders en pensioenfondsen;
• de houdgreep van lobbygroepen op EU-bestuursorganen;
• de sluipende aanslag op onze soevereine rechten door EU-salamitactiek;

en in eigen huis:

• het verhogen van belastingen (ook btw) in een krimpende economie;
• de door overheidsbeleid volkomen vastgelopen woningmarkt;
• de door overheidsbeleid volkomen verziekte onderwijssituatie;
• de toenemende vergrijzing en onbetaalbaarheid van zorg, aow en pensioenen;
• enz., enz., enz.

Daar draaien we uiteindelijk ook zelf allemaal voor op, want "de overheid gaat dit niet oplossen" en zeker niet, als wij ze hun gang laten gaan en ze - met instemming van een zg. 'volksvertegenwoordiging' - achter onze rug om de zeggenschap over ons geld en onze soevereiniteit via de salamitactiek weggeven aan een stel ongeleide projectielen in Brussel (EU), Luxemburg (ESM) en Frankfurt (ECB), zonder dat ze ons gelegenheid gunnen daar zelf nog iets over te zeggen (referendum).

Rutte is een hol vat met een innemende glimlach en een vlotte babbel en rekenen kan ie ook niet.

Drie realisten

Van de goeroes en fundmanagers die regelmatig via interviews en presentaties de toestand in de (financiële) wereld doornemen, vind ik er maar drie voor 100% geloofwaardig: Hugh Hendry, Marc Faber en Kyle Bass.
Hugh is de man die gevoel voor humor combineert met een inktzwarte kijk op de toekomst. Helaas is hij voor non-native speakers in interviews moeilijk te volgen door zijn zware Schotse accent, maar gelukkig zijn er genoeg mensen die zijn woorden in gewoon Engels op internet zetten. Hij is super-scherp en prikt alle blabla genadeloos door.
Marc is een cijferfetisjist. Bedragen, aantallen en datums lepelt hij moeiteloos op om zijn statements te onderstrepen en die zijn niet bedoeld voor economen met een bord voor hun kop. Evenals Hugh, ziet Marc het ook niet goed aflopen met de wereld. Daarvoor is er teveel schuld en ontbreekt het de politieke leiders aan moed en aan wil om de 'schuldigen' daarvoor te laten bloeden. Ze wentelen de gevolgen liever af op de massa.
Maar de meest 'straighte' van de drie is Kyle. Hij redeneert rustig en helder en heeft niet veel woorden nodig om uit te leggen waar de klappen gaan vallen en waarom. Daar is weinig tegenin te brengen. Zijn laatste interview - End of the Debt Cycle, is op zijn blogpagina te vinden, samen met de niet te missen news letter: The Central Bankers' Potemkin Village, en anders ook op deze pagina van Zero Hedge.

Alledrie zijn zij nuchtere realisten, erop uit om iets te verdienen aan de domheid en de emoties van anderen. Die anderen zijn dan vooral politici en hun economische adviseurs, die koste wat kost (voor rekening van de belastingbetaler) proberen, niet alleen Griekenland, maar het hele, onder onvoorstelbare (gok)schulden bezwijkende monetaire stelsel van de Westerse wereld overeind te houden met biljoenen aan ongedekte, nieuwe leningen van de Centrale Banken en het IMF. [Pas op: geld lenen kost geld!]
Hoewel de goegemeente gefocust is op de eurozone, Amerika en in het verlengde daarvan China - de laatste hoop, kijken zij alledrie naar Japan. Daar gaat volgens hen de bijl het eerst vallen, misschien volgend jaar al. Ruim vóór die tijd is het voor iedereen zaak zijn spaargeld in veiligheid te brengen - koop fysiek edelmetaal als hedge tegen geldontwaarding - en zich te realiseren dat nominale pensioenen in de loop van luttele jaren qua koopkracht nauwelijks nog wat zullen voorstellen.

En voor wie de rechttoe-rechtaan 'gloom and doom' allemaal teveel wordt, Mark J. Grant van Out of the Box is heel lezenswaardig als je van een beetje ironie houdt.

De geschiedenis rijmt

Op 9 april 1944 drukte de New York Times een toespraak af van de toenmalige vice-president van de Verenigde Staten, Henry A. Wallace. Die toespraak - hieronder weergegeven - was, aan de vooravond van de invasie in Normandië, gericht tegen de pro-Duitse lobby in de VS zelf, die op allerlei manieren de Amerikaanse publieke opinie trachtte te mobiliseren tegen een Europees avontuur.
Nu, zeventig jaar later, is die toespraak - met enige aanpassing, gezien de context - onverkort van toepassing op de EU, althans op de in mijn ogen onzalige poging van de eurocraten, zogenaamd om de euro te 'redden', de bevolking van Europese, nationale staten versneld een corporatistische superstaat door de strot te duwen en hun de democratische zeggenschap over hun eigen financiële beleid te ontnemen.

Vertaling/bewerking:
Een echt gevaarlijke eurocraat… is een persoon die in Europa op een Europese manier wil doen wat Mussolini (in de jaren '20) in Italië deed op de Italiaanse manier. Een eurocraat vermijdt bij voorkeur het gebruik van geweld. Zijn geijkte methode is het vergiftigen van de openbare nieuwsbronnen. Voor een eurocraat gaat het er nooit om het publiek zo goed mogelijk op de hoogte te brengen van hoe de zaken er werkelijk voorstaan, maar om de berichtgeving zo in te kleden dat het publiek ertoe verleid wordt de eurocraat en zijn aanhang meer geld en meer macht toe te kennen…

Eurocraten kun je altijd makkelijk herkennen aan het feit dat zij de waarheid en de feiten opzettelijk verdraaien. Hun mediapropaganda sluit bij voorbaat elke niet-keynesiaanse oplossing (nog meer geld naar de banken) uit en doordat zij groeiend verzet onder de bevolking tegen opgelegde bezuinigingen afdoen als een bedreiging van het Europese ideaal (waarmee ze de EU, hún bureaucratisch Walhalla, bedoelen)…

Maar altijd en overal pik je hen er zo uit door het appél dat zij constant doen op de onomkeerbaarheid van eerder (door hén) genomen besluiten en door hun neiging in te spelen op gevoelens van angst en grootheidswaan bij verschillende groeperingen om zo hun eigen macht te versterken. Zij gaan prat op hun Europese gezindheid, maar voor hún EU zijn zij bereid elk democratisch grondrecht op te offeren. Zij eisen vrij ondernemerschap, maar ze zijn de spreekbuis van het grote geld en de gevestigde belangen. Hun uiteindelijke doel, waar al hun bedrog op gericht is, is zich meester te maken van de absolute macht, zodat zij in een corporatistische EU, waarin de macht van overheid en bedrijfsleven in één hand ligt, de gewone man voorgoed aan zich kunnen onderwerpen.

Toespraak Henry A. Wallace:
"The really dangerous American fascist... is the man who wants to do in the United States in an American way what Hitler did in Germany in a Prussian way. The American fascist would prefer not to use violence. His method is to poison the channels of public information. With a fascist the problem is never how best to present the truth to the public but how best to use the news to deceive the public into giving the fascist and his group more money or more power...
The American fascists are most easily recognized by their deliberate perversion of truth and fact. Their newspapers and propaganda carefully cultivate every fissure of disunity, every crack in the common front against fascism...
But always and everywhere they can be identified by their appeal to prejudice and by the desire to play upon the fears and vanities of different groups in order to gain power. They claim to be super-patriots, but they would destroy every liberty guaranteed by the Constitution. They demand free enterprise, but are the spokesmen for monopoly and vested interest. Their final objective, toward which all their deceit is directed, is to capture political power so that, using the power of the state and the power of the market simultaneously, they may keep the common man in eternal subjection." (Bron: Zero Hedge, William Banzai 7).

Out of the Dragon's Den

Governments all over the world seem caught between the proverbial rock and a hard place. They're like the wanderer who realises that at the latest fork in the road he took the wrong turn and is now on the road to perdition. There's no going back, as he's beyond the point of no return. His means of survival will run out long before he'll reach the Last Homely House in the foothills of Debt Cliff Mountain, and he'll perish on the road in agony.
Before him looms the curtain wall at the other side of the Financial Abyss that is opening at his feet and widening fast. If he's desperate enough, he'll try to jump the gap. He's damned if he does and damned if he don't.

That's the situation our politicos and central bankers are facing when they gather in Frankfurt, in Threadneedle Street and inside the Marriner Eccles Building. They're scared to death by the Hydra of the ever developing credit crisis, but they're convinced they're holding the key to salvation: ink! By printing a Great Wall of Money, they expect to be able to bridge the gap and goad their sagging economies beyond the Marshes of Insolvency into the Land of Growth and Prosperity, if not for the commoners, then at least for the 1%. In the meantime, they're enjoying themselves by kicking empty ink cans farther and farther down the road.

In doing so, to their and our peril, they're acting in disregard of the dire warnings of the Financial Wizard of Teutonia. He's been waging a life-long war on the Inflatable Dragon, whose fiery breath once laid waste to Teutonia's lush valleys and scorched its wheel-barrows of paper money into heaps of smouldering resentment.

Now, what shall WE do? The destructive powers that are unleashed are too overwhelming to face head-on. There's no need for heroism, though. I think it will pay to keep one's head down and to put one's possessions away in a safe place, out of reach of the greedy clutches of the governing class and beyond the range of the creeping brood of the Keynesian dragon. Then, wait out the Storm.

This story was first published at Google+ - see my Profile.

Madonna: People have nothing to eat in Greece

Jason Heppenstall beschrijft wat hij meemaakt, nadat hij met zijn gezin geland is op een Griekse luchthaven, op weg naar hun vakantiebestemming.
... the country had descended into a state of lawlessness.
Na een wilde taxirit bereiken ze tussen relschoppers en charges van de oproerpolitie ternauwernood veilig hun hotel.

In een tweede artikel geeft Jason een wat realistischer beeld van het leven in het huidige Griekenland.
Greece: A traveler's perspective.
Daarin schetst hij hoe de Grieken zelf - met name die van buiten de grote stad - tegen de "crisis" aankijken. Ze blijven er nogal laconiek onder. Athene heeft aan het euro-avontuur een prachtige metro overgehouden en ach, nu wordt het weer tijd voor de drachme.
Aan vers voedsel is geen gebrek en met de werkloosheid - officieel boven de 20% - valt het in de praktijk ook nogal mee, als je een ww-uitkering krijgt en daarnaast het gewone werk doet dat gedaan moet worden.

Het zou beter zijn, als Griekenland uit de euro stapte, zeker voor de gewone man, maar daar wil de Griekse elite niet van weten. Voor hen is het euro-lidmaatschap veel te lucratief om zomaar op te geven.

So Greece has a lot of natural capital, is thinly populated, and has a bountiful supply of free energy in the form of sunlight. Why doesn’t it just declare itself bankrupt, devalue its currency, and get on with life (and get to keep the goodies, such as that nice metro system)? Life would be a lot easier without all that debt, plus the tourists would return because it would be much cheaper for them to be there. Well, the reason it doesn’t do an Iceland is because it’s not allowed to by its ruling political classes aka the Comedians, who are clients of the Eurozone central powers. Germany won’t allow it because of the feared domino effect which will result in quite a few northern European banks disappearing in puffs of smoke.

De meeste Grieken wachten intussen rustig af en gaan gewoon door met leven. Het opblazen van geldautomaten past naadloos in het dagelijkse patroon. De rijke bovenlaag leeft van ECB-subsidies, betaalt geen belasting en stalt de buit in Zwitserland, de gewone man neemt noodgedwongen zijn toevlucht tot grovere middelen.

Cijfermanipulatie

Dat overheden hun cijfers oppoetsen, is een bekend fenomeen. Werkloosheidspercentages, de daling van de huizenprijzen en de prijsinflatie vallen doorgaans wat mooier uit, dan de werkelijkheid doet vermoeden. Ook banken maken zich er schuldig aan. In deze tijden van economische neergang hebben zij van de toezichthouders alle ruimte gekregen om hun lijken stijf in de kast te houden, off balance sheet, en om hun papieren verliezen te verhullen door ze niet tegen marktwaarde - marked to market - maar voor de nominale waarde op hun balans op te voeren - marked to fantasy.
Dat dit er op den duur toe geleid heeft, dat zij elkaar voor geen cent meer vertrouwen en weigeren elkaar geld te lenen, bang dat hun counterparties de leningen niet terug kunnen betalen, is sinds de klap van 2008/09 maar al te duidelijk. Dat gat hebben de centrale banken moeten opvullen om het financieringscircuit draaiende te houden.
En onlangs bleek bovendien, dat de megabanken de rentepercentages, waartegen zij elkaar onderling geld leenden, jarenlang gemanipuleerd hebben, het LIBOR-schandaal - een hoofdpijndossier voor de komende jaren.

Maar ook industriële bedrijven maken zich aan cijfermanipulatie schuldig. Het is bekend dat de auto-industrie op z'n gat ligt. Door de onzekerheid onder consumenten over hun toekomstige financiële positie (oplopende werkloosheid, overheidsbezuinigingen, pensioenkortingen), worden er wereldwijd aanzienlijk minder nieuwe auto's verkocht. Zelfs in China (Hong Kong) is de verkoop in het allerexclusiefste segment nagenoeg tot stilstand gekomen.
Vlak voor de presidentsverkiezingen in Frankrijk kondigde Peugeot aan een fabriek te moeten sluiten en 8000 man op straat te zullen zetten. Voor NedCar dreigde hetzelfde.

UPDATES
dft, 2 aug. - Massaontslagen auto-industrie op komst.
ZH, 20 aug. - The demise of the car.
ZH, 10 sept. - General Motors loses over $49,000 on every Chevy Volt
The Washington Free Beacon, 10 sept. - Pentagon buying Chevy Volts to 'green up' military
FT, 18 sept. - Europe woes persist for leading carmakers - Ford sales down 29% YtD
FT, 21 sept. - Europe's car crisis spreading

Autofabrikanten weten niet hoe aantrekkelijk zij hun verkoopvoorwaarden moeten maken - gratis financiering, hoge inruilwaarde, allerlei extra's - om alsjeblieft maar wat te kunnen verkopen. Behalve de Duitsers, lijkt het. BMW draait als een tierelier. Niet dus.

De Volkskrant bericht vandaag: BMW verkoopt meer auto's, in het tweede kwartaal 2012 wel 5% meer dan het jaar daarvoor. De omzet steeg daardoor met 7%, maar de winst lag 28% lager dan vorig jaar.
Hoe flikken die Duitsers dat toch, meer auto's verkopen, waar de concurrentie fabrieken moet sluiten? De verklaring ligt in "channel stuffing", je dealers opzadelen met een steeds grotere voorraad. Om aannemelijk te maken dat het om "verkochte auto's" gaat, moeten de dealers hun voorraad bovendien een kentekenregistratie geven en wat niet bij de dealers naar binnen geschoven kan worden, wordt door de fabrikant zelf op kenteken gezet.

Dat het niet om kleine aantallen gaat, bericht Zero Hedge: 30% van de Duitse autoverkopen is fake! Inmiddels staan er in een halfjaar tijd (t/m juni 2012) zo'n half miljoen onverkochte, geregistreerde Duitse auto's in de showrooms. Dat is meer dan de hele Spaanse markt voor nieuwe auto's.

UPDATE
ZH, 3 dec. 2012 - GM Channel Stuffing WTF! Dealer voorraden november: bijna 800.000.
ZH, 4 dec. - Chart, The unprecedented implosion of European car sales. Peugeot bailed out by French govt.
ZH, 18 mrt. 2013 - Where channel-stuffed German cars go die. De foto spreekt voor zichzelf.

Brief aan een Italiaanse relatie

Het begint nu toch wel spannend te worden in euroland en ook in het laarsvormige deel ervan.
Ik las dat de oudste bank van Italië, Monte dei Paschi, staatssteun gevraagd heeft en dat Silvio openlijk over terugkeer naar de lira speculeert. Ook Bossi en Beppe Grillo dragen de euro geen warm hart toe en met name de laatste is in de peilingen bezig aan een politieke opmars.

Eind deze week is er een eurotop van de drie musketiers, Monti, Rajoy en Hollande, met hun betaalmeesteres, Merkel. Het trio stuurt erop aan de schulden van alle eurolanden op één hoop te gooien en de rentebetaling en aflossingen te spreiden, of met euro-obligaties, of met geld uit allerlei fondsen, die dan door de ECB gevuld zouden moeten worden, want buitenlandse investeerders, China, Japan en de oliesjeiks, hebben zich even teruggetrokken. Zij schatten het risico dat de eurozone uit elkaar valt, vrij hoog in.
Bovendien wil het trio, dat de ECB direct steun gaat verlenen aan insolvabele banken in plaats van via de Centrale banken van hun landen. In het laatste geval staan zij er zelf garant voor, in het eerste geval zou de ECB het risico dragen en daarmee de hele eurozone.
Merkel en haar minister van financiën, Schaeuble [der Spiegel: interview], hebben daar al drie keer hardop 'Nein!' tegen geroepen, maar het trio, gesteund door Lagarde van het IMF en door de EU-clowns, Baratzo en Butthead, willen van geen opgeven weten. (Dus zegt 'La Signora No' het nog maar eens: 'Over my dead body!', waarop Monti dreigt: 'Eurobonds, of ik treed af!', maar die uitspraak slikte hij kort daarop weer in.) - Lees ook: der Spiegel: Nieuws uit Los Cabos - de druiven zijn zuur.
De kans dat Merkel er nu op de top alsnog mee instemt, is absoluut nihil. Zij voelt de hete adem van de Duitse kiezer en van de Duitse Centrale bank in haar nek en bovendien is het Verfassungsgericht momenteel bezig te beoordelen, of het ESM - het Europees Stabiliteits Mechanisme - wel strookt met de Duitse grondwet.
Het ESM zou op 1 juli ingaan, maar door de actie van het Verfassungsgericht moet dat nu enkele weken worden uitgesteld en dat betekent dat er voorlopig geen ESM is en dat er per 1 juli via dat kanaal geen leningen kunnen worden verstrekt.

De Duitsers staan een andere "oplossing" voor. Zij willen dat alle eurolanden een deel van hun fiscale zelfstandigheid opgeven, zodat de ECB en uiteindelijk dus de Duitse regering toezicht kan houden op de begrotingsdiscipline van alle andere eurolanden. Daar is Hollande echter weer mordicus tegen, want die weigert de Franse soevereiniteit over te dragen aan Berlijn. Hij wil van de schulden af en een lagere rente bij het maken van nieuwe schulden, maar geen "men in black" over de vloer. Hollande vindt dat Duitsland daar de kosten van moet dragen. Hij noemt dat "solidariteit".

Waar het kwartet het wel over eens is geworden, is om 1% van het GDP van alle eurolanden tezamen uit te trekken voor hulp aan de banken. Dat komt neer op 130 miljard euro, maar waar dat geld vandaan moet komen is nog nergens aangegeven.
Waarschijnlijk moet de ECB dat uit zijn hoed toveren, maar een dergelijk bedrag is bij lange na niet genoeg om de eurocrisis te bezweren. De ECB heeft in december en februari in totaal al een biljoen euro aan zuidelijke banken geleend - voor 3 jaar tegen 1% rente. Spaanse en Italiaanse banken hebben daar Spaanse en Italiaanse staatsobligaties van gekocht, die nu de rentes zo zijn opgelopen, diep in het rood zijn gezakt. Hun financiële positie is daardoor nog verder verslechterd en nu doen al geruchten de ronde, dat er op korte termijn nog eens 2 biljoen euro extra nodig is. Dat is het bedrag - grotendeels in US$ - dat de Europese banken in de komende twaalf maanden aan leningen moeten aflossen.

Wordt het niet tijd dat onze politici stoppen met al hun vruchteloze interventies op kosten van de belastingbetalers en insolvabele banken gewoon failliet laten gaan? Uiteindelijk zal dat er toch van komen. Insolvabele overheden zullen dan uit de euro moeten stappen.
Telegraph: The benefits of selective eurozone default.

Intussen is de bankenmalaise in Spanje zo hoog opgelopen, dat de Spaanse regering gisteren maatregelen heeft genomen om de uitstroom van euro's uit Spaanse banken naar noordelijke banken een halt toe te roepen. Grieken, Spanjaarden en Italianen halen hun rekeningen bij hun eigen banken leeg en brengen het geld naar Zwitserland, maar schrijven het ook over op Duitse en Nederlandse rekeningen. Daardoor raken steeds meer banken in zg. "knoflooklanden" nog dieper in de problemen.

Laatste nieuws, 28 juni: Bankia genationaliseerd - getaxeerde waarde van dit Spaanse bankenconglomeraat: 13,65 miljard euro negatief! De 10-jaarsrente op Spaanse staatsleningen is inmiddels weer boven de 7% gestegen, een onbetaalbaar hoog percentage voor een land met een krimpende economie en 25% werkloosheid.

Wat in Spanje gebeurd is, staat ook Italië te wachten en het is allesbehalve ondenkbaar dat het euroblok aan de vooravond staat van een splitsing. Veel analisten denken dat er dan een sterke noordelijke en een zwakke zuidelijke euro komen, maar ik acht dat zo goed als uitgesloten. Elk land gaat weer terug naar zijn oude munt, want wie wil een toch vrij rampzalige situatie nog complexer maken door met andere schuldenlanden in één devaluerende muntunie te blijven zitten?
Als de lamme de blinde helpt en andersom, hebben beiden daar baat bij, maar partners die allebei lam én blind zijn, kunnen weinig voor elkaar betekenen.

Wat er in zo'n geval gebeurt is dat alle banken in een land een week sluiten; dat alle rekeningen - ook die van pensioenfondsen - van euro's naar een nieuwe munt worden omgezet en dat die nieuwe munt in de noordelijke landen dan in waarde stijgt en die in zuidelijke landen daalt, in Griekenland met meer dan 50%, in Spanje met zo'n 30% en in Italië, zeg, met een kwart.
Dat betekent dan, dat je van elke 1000 euro die je nu op je rekening hebt staan, in koopkracht een waarde van 750 euro overhoudt, uitgedrukt in 1000 nieuwe lire.

Ik zou zeggen, als je ziet dat het die kant opgaat, doe je voordeel met deze wetenschap.

• Voorlopig resultaat van de 19e eurotop - 28/29 juni 2012: Testosterone Pit: The Big Blink?
• Der Spiegel: Merkel's tactical victory: Smart concessions from a seasoned negotiator.
• ZH - Verontwaardiging in Duitsland: Kans op euro-referendum groeit.
• Bruce Krasting: Devalue the euro? - Het lijkt de enig overgebleven optie die mogelijk werkt.
• En lest best: Nigel Farage (MEP) tot Van Rompuy en Barroso: Jullie zijn volstrekt ongeloofwaardig.

Will Germany be the first to ditch the euro?

UPDATE 6 Juli 2012
Finland trekt een streep in het zand - Zonodig verlaten wij het euroblok.

UPDATE 8 augustus 2012
Interview with Roger Bootle, who won the Wolfson Prize for developing a practical plan to dissolve the eurozone. Bootle beschouwt het als de enige mogelijkheid om landen die nu onder de euro dreigen te bezwijken, weer uitzicht te bieden op economische groei.

De Duitsers worden boos

De Duitse minister van financiën steekt zijn irritatie over het Griekse ontwijkgedrag niet langer onder rolstoelen of banken. Hij weigert de Grieken nog verder tegemoet te komen. Niet nog meer leningen, eerst zullen zij een begin maken met het nakomen van hun eerder gedane beloften: er moeten 150.000 ambtenaren ontslagen worden, staatseigendommen geprivatiseerd, de lonen nog eens 11% omlaag en de pensioenen en uitkeringen ook.

De net aangetreden regering, die de kiezers beloofd heeft over de Trojka-eisen te gaan onderhandelen en direct een verlenging van twee jaar extra had gevraagd, maakt weinig aanstalten om aan de eisen te voldoen. Premier Samaras heeft zich een week in een ziekenhuis verschanst na een vrij onbenullige oogoperatie en de minister van financiën kreeg opeens last van buikpijn en aanvallen van duizeligheid. Waarschijnlijk had hij zich over de rand van de Griekse schatkist gebogen en te lang in het gapende, zwarte gat gestaard.
'The men in black' van de Trojka stonden al klaar om maandag naar Athene te vliegen, maar die hebben hun reisje nu een week uitgesteld. Dit drama begint trekken van een Griekse komedie te vertonen, of beter nog van een surrealistische klucht, want onlangs is gebleken dat er tijdens de eerdere ontslagrondes in 2010-2011 doodleuk ruim 82.000 nieuwe ambtenaren zijn aangesteld. Hun aantal is in drie jaar tijd nauwelijks gedaald.

Intussen staat Duitsland onder zware druk om toe te geven aan de gezamenlijke eis van zo'n beetje de hele wereld om duplicaten van hun nationale credit card aan Frankrijk, Spanje, Italië én de ECB geven. Angela Merkel die totnogtoe uiteindelijk steeds overstag ging bij het uitdelen van weer een rondje fiatflappen onder noodlijdende eurozondaars, staat nu in eigen land met haar rug tegen de muur. Zij probeert de hongerige geldwolven aan de poort koest te houden tot het Verfassungsgericht beoordeeld heeft, of het ESM - Europees Stabiliteits Mechanisme wel te rijmen valt met de Duitse grondwet. Daar hebben ze drie weken extra tijd voor gekregen, zodat het ESM niet voor 1 juli geratificeerd kan worden. Intussen zwelt het verzet tegen nog meer bailouts in haar eigen CDU-achterban verder aan en de Duitsers zelf - die nooit de gelegenheid hebben gehad om zich uit te spreken over de vraag, of de Duitse mark inruilen voor de euro nu wel zo'n goed idee was - krijgen steeds meer de ziekte in.

Alleen de ECB zou in principe "redding" kunnen brengen door ongekende hoeveelheden euro's - er wordt nu al gesproken over 2 biljoen (2.000 miljard) - uit zijn hoge hoed te toveren om daarmee alle banken in Spanje en Italië van hun slechte schulden - voor een groot deel staatsobligaties van diezelfde landen - af te helpen. Alleen wil Draghi dat niet op zijn geweten hebben, als hij dat had. Het zou tegen de regels van de EU zelf ingaan en de betaalmeesters in Berlijn laten elke keer dat iemand dat voorstelt, dan ook een onverbiddelijk "Nein!" horen.

Over de invloed van de eurogroep en de EU - of "Europa", zoals de Pechtolds van deze wereld steevast zeggen - op de ontwikkelingen kunnen we kort zijn: praktisch nihil. Mark Grant van Out of the Box illustreert dat feilloos in: Europe 1-2-3.
Over de clowns aan wie het runnen van deze side show is toevertrouwd, geven wij graag het woord aan Nigel Farage: On Barroso: He's a deluded communist idiot.

En de altijd verrassende Ierse econoom David McWilliams denkt nog een stap verder. Na Spanje en Italië, de landen die op zichzelf al te groot zijn en teveel schulden hebben om gered te kunnen worden, is de beurt aan Frankrijk. Volgens David laten de Duitsers Spanje en Italië vallen, maar de Duitse politieke en financiële elite zal aarzelen om Frankrijk ten onder te laten gaan, want dat zou het definitieve einde betekenen van "de Europese Droom".

De scheuro - het aftellen is begonnen

Update 17 mei dft
Hèhè, het hoge woord is er uit: Duitse top-econoom: Griekenland moet zo snel mogelijk uit de euro

Na de verkiezingen in Frankrijk en Griekenland, afgelopen weekend, lijken de dagen van de euro geteld. In het huidige stadium van absolute onzekerheid over hoe het nu verder moet met de eenheidsmunt, zullen de eurofielen zich met des te meer verbetenheid vastgrijpen aan de laatste strohalmen van hun ongezond verstand, maar uiteindelijk zijn het de financiële markten - de investeerders die hun stapels Europese staatsobligaties in de verkoop doen - die het zieltogend euro-experiment de genadeslag zullen toebrengen door stijgende rentes in de periferie.

Domestic banks are buying national debt with ECB loans; foreigners selling.

In de ogen van vele commentatoren valt Griekenland de eer te beurt om als eerste land het euroblok vaarwel te zeggen, maar degenen die wat dieper doordenken, zien het daar niet bij blijven en... verrassing! Niet Portugal, of Spanje staat als eerste op de nominatie om Griekenland te volgen, maar - zoals we al eerder (veronder)stelden: Duitsland, het enige euroland met een Plan B, tijdig vastgelegd in een eigen wet - SoFFin.

Een overzicht van artikelen, gedeeltelijk speculatief maar uiterst boeiend.

• John Aziz on ZH - The European Union is destroying European Unity
• Michael Snyder, Economic Collapse - The countdown to the breakup has officially begun
• Mish - Spain's Bankia bailout: Liar, liar, pants on fire
• Mish - de populairste tweet in Spanje: #hagamoscomoislandia - Let's do as Iceland did
• Mish - Greeks prefer chaos over compromise - New elections on the way, 17 June
• Mish - Syriza will win next election - Bailout rejection as key demand
• Emma Rowley, Telegraph - Greece drifts closer to euro exit
• ZH - Greece's unemployment at record high; Industrial collapse accelerates
• John Taylor on Bloomberg TV - To hell with Germany
• AEP, Telegraph - Insurrection breaks German control of Europe
• Nigel Farage on KWN - There will be an attempt to install an EU-dictatorship

Met daaraan aansluitend de toespraak van Nigel Farage tot het Europees parlement op 9 mei 2012, The EU Titanic has now hit the iceberg [YouTube], waarin hij verwijst naar de Duitse verkiezingen van 1932, de instorting van de centrumpartijen en de opkomst van radicaal links en rechts.

Brief, 10 mei 2012, van SYRIZA-voorman Alexis Tsipras aan de Europese Unie

Vervolgens David McWilliams, die in Financial Contagion een aantal uiterst verstandige dingen zegt over de overeenkomst tussen Bob Marley's voortijdige dood door een onbehandeld kankergezwel en de uitzaaiing van financieel-economische en politieke tumoren die bezig zijn de EU te ondermijnen. Er zijn vier dingen mis in euroland, zo stelt hij:

• er is onvoldoende groei;
• er zijn teveel schulden;
• politiek leiderschap ontbreekt;
• de technocraten die zijn aangesteld om de crises in de schuldenlanden te bezweren, ontberen politiek draagvlak.

Bondiger kun je het niet zeggen. Het gevolg is dat regeringen die zich sterk maken om de door Brussel - lees: Berlijn - opgelegde bezuinigingen door te voeren, bij de eerste de beste gelegenheid door de kiezer aan de kant worden gezet. Maar een oplossing brengt dat niet, want de schuldenberg verstikt alle groei en zonder groei kunnen de schulden niet worden afgelost.

En tenslotte, Marc Faber, die fijntjes opmerkt: "Bureaucrats in Brussels make US government look like an organization of geniuses. The public has been brainwashed that the breakup of the euro would be a complete disaster when in fact, it may be the solution."

De euro zelf is het probleem, een mening die een maand na Marc Faber letterlijk wordt verkondigd in het Europees Parlement, na de bailout voor de Spaanse banken, door MEP Daniel Hannan: "Een transfusie in de ene arm met bloed uit de andere arm en de slang is lek." Zie deze YouTube clip.

Nigel Farage in EU Parlement: the euro is doomed

Barroso blijft krampachtig glimlachen en euro-tijger Verhofstadt gromt meesmuilend, maar als Nigel de ontwikkelingen tot afgelopen woensdag, 18 april, in het EU Parlement op een rijtje zet, blijft er toch weinig reden voor twijfel over - en toen was het kabinet Rutte nog geen 'lame duck'.

David McWilliams, een Ierse econoom die er ook van overtuigd is dat de euro geen blijvertje is, beschrijft aan de hand van een citaat uit een Clint Eastwood film uit 1976 wat er mis is in euroland: Don't piss down my back and tell me it's raining.

Mark J. Grant vestigt tussen alle ophef over Holland en Hollande de aandacht weer op Griekenland. Daar gaat het van kwaad tot erger. De staatsschuld gaat omhoog - nu 165% van het GDP - in plaats van omlaag naar de beoogde 120% - nog altijd te hoog om te overleven, trouwens. De banken bloeden leeg en binnenkort mag de EU - lees: Duitsland, kiezen tussen een derde bailout, of definitief de stekker eruit. "Ich bin ein Athener." Op 6 mei zijn er verkiezingen, net als in Frankrijk.

In Duitsland zelf, waar de exportcijfers in Q1 inzakten - de Zuid-Europese afnemers moeten zuinig aan doen - ziet Angela Merkel intussen de steun voor haar bezuinigingsoffensief rondom afbrokkelen. Griekenland en Cyprus cirkelen rond de afvoer met op enige afstand Portugal; Spanje doet zijn best met draconische bezuinigingen, maar gaat het niet redden, omdat de semi-zelfstandige provincies, Andalucía en Catalunya, hun eigen fiscale beleid willen voeren en zich niet zondermeer de wet door Madrid laten opleggen; in Nederland is Angela's loopjongen uit de ring geslagen en staat al te streng bezuinigen ter discussie tot na de verkiezingen in september en in Frankrijk lijkt haar steun en toeverlaat onttroond te worden door een socialist die heeft aangekondigd dat hij het heilige europact gaat aanvechten en die in Frankrijk zelf het socialistisch paradijs weer nieuw leven wil inblazen.

Een ander teken van verval en in strijd met het EU-beginsel van vrij personen- en goederenverkeer is de stilzwijgende erkenning dat het Schengen-accoord uit 1995 zijn langste tijd heeft gehad. Frankrijk en Duitsland zijn overeengekomen dat zij aan hun grenzen weer - tijdelijk - controles zullen houden en ook aan de Nederlands-Belgische grens worden weer bewakingsposten ingesteld.

AEP Telegraph, 25 april - Brussel gaat overstag: Brussels to relax 3pc fiscal targets as revolt spreads
Evengoed holt de economie in de eurozone achteruit. Particulieren hebben geen behoefte meer aan nieuwe schulden, ze zijn gestopt met lenen. Hypotheekaanvragen dalen spectaculair. De banken zitten op hun geld. Ze moeten hun balansen volgend jaar met gemiddeld 7% terugbrengen om te voldoen aan nieuwe EU-regels, anders riskeren ze nationalisatie. Ambrose Evans-Pritchard voorspelt Japanse toestanden in de EU, een zg. 'lost decade'.
AEP Telegraph, 25 april - Europe faces Japan syndrome as credit demand implodes

Volgende patiënt - Spanje

Al heeft het weinig toegevoegde waarde, dankzij het consistente financiële beleid in de EU º) moeten we de inhoud van vorige posts wel blijven recyclen. Na de "redding" van Griekenland ¹) is nu de beurt aan Spanje om de loosheid van alle pogingen om de euro overeind te houden nog eens te onderstrepen.

º) - CTRL + P.
¹) - Vraag maar aan de gezamenlijke Griekse universiteiten.

De ECB, onder leiding van Goldman Sachs alumnus Mario Draghi, heeft de zuid-europese banken in december 2011 en eind februari 2012 volgepompt met goedkope, driejarige leningen - 1% rente, tegen in feite waardeloos onderpand, voor een totaal van 1 biljoen euro. Dat heeft de ondergang van Spanje een maand uitgesteld, maar het heeft niet geholpen. De huizenprijzen zijn ten opzichte van 2008 al zo'n 25% gedaald en zullen dat in 2012 naar verwachting nog eens doen. Een op de vier Spaanse huizenbezitters raakt onder water, d.w.z. hun huis wordt minder waard dan wat ze nog aan hypotheekschuld hebben. Leningen worden niet meer afgelost en onder de bevolking groeit het verzet tegen verdere bezuinigingen.

anp, 2e Paasdag - Piloten Iberia gaan 30 dagen staken tegen dreigende salarisverlaging
ZH, 16 april - Spain goes Irish on Regions
Mish, 16 april - Spain Govt. may take over some regions' finances; Mission Impossible
Art Cashin on KWN, 20 april - Spain's bond auction - more staged than a Broadway play

Gisteren moest de Spaanse minister van financiën erkennen dat het land op de rand van de afgrond staat. De werkloosheid loopt op naar 25% - jeugdwerkloosheid is 50%+, de staatsinkomsten dalen en de rente op leningen stijgt weer. 57% van het staatsbudget wordt uitgegeven aan werkloosheidsuitkeringen, pensioenen en rentebetalingen. Het is einde oefening. ²)

²) - ZH samenvatting - Spain: The Ultimate Doomsday Presentation, Carmel Asset Mgt.

Het enige dat de leiders van de eurolanden - lees: Duitsland, de economen van het IMF en de Centrale Banken kunnen bedenken om de onontkoombare implosie uit te stellen is steeds meer biljoenen aan nieuwe (publieke) schuld in het gapende schuldenravijn te storten. U mag zo langzamerhand aannemen, dat u bestuurd wordt door volslagen idioten, althans volgens Einsteins definitie van idiotie, steeds hetzelfde doen en een andere uitkomst verwachten. De biljoenen die nu aan de sterkste euro-economieën onttrokken worden om onze economisch hersendode europartners kunstmatig in leven te houden, zijn letterlijk weggegooid geld.

Robert Fitzwilson on KWN, 19 april: We are witnessing the largest financial bubble in history

Die waarheid zal eens boven tafel komen, onherroepelijk. Omdat niemand die uitkomst verwacht - dankzij voortdurende politieke leugens, de slaafsheid van de media ³) en de aperte onwil van de slapende meerderheid om de werkelijkheid onder ogen te zien - zal de klap des te harder aankomen. Wie inziet dat de euro geen lang leven meer beschoren kan zijn, heeft nog tijd om zich enigszins tegen de gevolgen te wapenen.

³) - ZH: Four weeks of déjà-vu propaganda (massage van cijfers) - en het nauwelijks verrassende gevolg:

Is Van Rompuy herbenoemd, omdat hij glashard kan liegen?

Na de cabareteske sanering van de Griekse staatsschuld - twee jaar van uitstel en ontkenning - verklaart de vorige week door de eurotop herbenoemde EU-president Van Rompuy, a.k.a. Gollum, in een interview in de Belgische zakenkrant De Tijd, dat het dieptepunt van de eurocrisis voorbij is. Dat is BS en hij weet het. Dat mag ik althans hopen, want als hij zelf gelooft wat hij zegt, hebben we te maken met een 'useful idiot', uiterst bruikbaar voor de politieke doeleinden van Merkozy, maar volgens mij ongeschikt om President van de EU te zijn.

Liam Halligan, Telegraph, 12 maart: Greek Outlook is Stormy
Nigel Farage on KWN, 13 maart: Yes, Germany & Switzerland want their gold back
David McWilliams, 14 maart: Germany cruises as Spain sits in a heap - it can't last
Nigel Farage in EP, 15 maart: Eurocrats, carry on up the Khyber [YouTube]
the Guardian news blog, 19 maart: Greece on the breadline
Peter Tchir on ZH, 30 maart: A Firewall? - Another Failed Grand Plan in Europe
Nigel Farage on KWN, 18 april: There are going to be serious banking collapses

De wereld en zijn investeerders mag dan worden voorgehouden, dat de Griekse staatsschuld in 2020 nog 'maar' 120% van het BBP zal bedragen - alleen mensen die nog in Sinterklaas geloven, geloven dat - de Griekse overheid heeft daar bovenop garanties afgegeven voor de betaling van rente en aflossing van een waslijst van Griekse leningen en andere verplichtingen, zoals beschreven in dit artikel op Zero Hedge: The Eight Hundred Pound Greek Gorilla Enters The Room. Bij elkaar gaat het om nog eens ruim honderd miljard euro.

De totale schuldenberg, waar de Grieken op aangesproken kunnen worden, beloopt 1,3 biljoen euro. Griekenland kan dat nooit terugbetalen en is dus echt failliet. Hoe eerder dat word erkend, hoe beter voor de Grieken, voor de EU en voor ons allemaal. Nu wordt slechts de schijn opgehouden en de ECB leent in nood verkerende Europese banken in twee maanden tijd ruim een biljoen euro voor drie jaar tegen 1% rente. Dat geeft de bankwereld weliswaar weer even lucht, maar lost het onderliggende probleem niet op: de muntunie zelf, een wurgcontract voor de zuidelijke eurolanden en een tijdbom voor Duitsland en Nederland.

De Oggle Boggle economie - 5

Goldman liet zich de eerstvolgende maanden niet zien. Daar had hij het waarschijnlijk te druk voor. In een zestal andere door economische malaise getroffen gemeentes, verspreid over het land, werden ook OB-projecten gestart.

Emma liet haar management assistent een lijst bijhouden van publicaties en links naar artikelen die over oggle boggles in de pers en op internet verschenen. Uit een artikel in het FD begreep de burgemeester, dat het contract dat zij als eerste met Goldman gesloten had, een douceurtje was geweest. De andere gemeentes genoten weliswaar dezelfde voordelen waar het ging om het scheppen van gesubsidieerde werkgelegenheid, voor Goldmans projectteam moesten zij betalen en ook de bijkomende kosten - de afvoer van oudroest en de "materiaalkosten" van de oggle boggles - waren voor eigen rekening.
Bij het artikel stond een foto, waarop een van haar collega's en Goldman elkaar breed lachend de hand schudden onder de kop "Pekela ook aan Oggle Boggle", alsof het een nieuwe rage was.
- Hmm, de neveneffecten! mompelde de burgemeester, bedachtzaam aan haar sigaartje trekkend, zo gaat hij er dus tonnen aan verdienen. Ze kreeg een ambivalent gevoel bij het idee dat hij haar als show case gebruikte.

De projectmanager was intussen voortvarend aan de slag gegaan. Hij had de groengeel geheste 40-plussers van de stortplaats aan het werk gezet om het terrein van de scheepswerf bouwrijp te maken onder leiding van twee boventallig verklaarde voormannen van de gemeente. Daarna had hij uit het werklozenbestand van het Arbeidsbureau een groep mensen geselecteerd die de kern van het bouwteam moesten gaan vormen. Die had hij allemaal persoonlijk geïnterviewd en de meest geschikte er uitgepikt, ervaren bouwvakkers uiteraard, maar ook een beeldhouwer die van een uitkering leefde en andere kunstenaars, waaronder twee vrouwen.
Op eigen initiatief meldde zich later ook nog een jonge, werkloze architecte aan, die zich op oggle boggles wilde toeleggen om praktijkervaring op te doen. Alle geselecteerden werden met behoud van uitkering ontheven van hun sollicitatieplicht, op voorwaarde dat ze zich voor de volle 100% zouden inzetten.

Dit gemêleerde gezelschap van zo'n man of vijftien, stuk voor stuk jonge, stevige persoonlijkheden, werd door de projectmanager in een oude loods op de werf ondergebracht met als eerste opdracht daar een werk- en vergaderplek in te richten. Na zoveel jaar leegstand ontbrak het aan elke voorziening, maar als ze wat nodig hadden, konden ze erom vragen en dan zorgde hij dat het geregeld werd. Hij kon daarvoor putten uit de welvoorziene gemeentedepôts. Voor de inrichting van de ruimte moesten ze zelf zorgen, een vorm van team building.

De burgemeester hield een kort toespraakje bij de kick-off, waar ook de CvdK - die had zijn communicatieadviseur gestuurd - en een hoge ambtenaar van BiZa voor waren uitgenodigd.
Als zij zo naar de uitverkorenen keek, die gehuld in hun door Goldman verstrekte, modieuze groengele trainingspak met coole sneakers, het officiële deel van het programma zwijgend ondergingen, dan bekroop haar een sterke twijfel aan het nut van deze hele charade.
- Mocht je die mensen dit eigenlijk wel aandoen?

Maar tijdens de borrel sprak zij een paar groepsleden en daarbij kreeg ze tot haar eigen verrassing het gevoel dat er onder hen zelfs sprake was van blakend enthousiasme. Het uitzichtloze van hun werklozenbestaan en het sociaal isolement waren in één klap doorbroken en er werd hun een gezamenlijk doel voorgehouden, waar ieder op zijn manier zijn ervaring en creativiteit in kwijt dacht te kunnen.
Ongetwijfeld hadden de flitsende designer's outfit en daar bovenop de intensieve media-aandacht een stimulerende invloed op het moreel en misschien leefde er onder sommigen wel een stille hoop dat zij zouden uitgroeien tot de nieuwe sterren van een OB reality show.

- De eerste week hadden we best wel denderende ruzies, vertelde een van de vrouwen lachend. Niemand zag 't zitten om aan de slag te gaan hier. Het was zo'n ongelofelijke zooi. Maar Menno heeft ons er doorheen gesleept en gezorgd dat we spullen kregen en nou vindt iedereen het eigenlijk wel mega vet.
Met Menno bedoelde ze de projectmanager, die verderop in de loods boven een groepje toehoorders uittorende en tot in de verste hoeken verstaanbaar was. Hij leek niet iemand die vaak tegenspraak ondervond.
- En hebben jullie al een idee over de oggle boggle? vroeg de burgemeester toch wel benieuwd.
- Annet - dat is de architect hier - heb een paar schetsen gemaakt, zei een van de bouwvakkers, maar daar zijn we 't nog niet over eens. Dus daar kunnen we nog niks over zeggen.
- Dat mag trouwens ook niet van Menno, voegde de vrouw daar quasi-bestraffend aan toe.
- Maar we moeten wel een beetje opschieten van hem, grinnikte de bebaarde beeldhouwer, voor komende maand heeft ie al een heimachine besteld om palen te slaan voor de fundering.

Toen ze na de receptie met de communicatieadviseur van de provincie terugreed naar het stadhuis, vertelde die haar dat hij de week daarop naar Brussel moest. Goldman had blijkbaar relaties bij de EU en de Commissie was zeer geïnteresseerd in het OB-fenomeen. Dit was uiteraard vertrouwelijk, maar zij zagen het als een middel om de verontrustende stijging van de werkloosheid in de zuidelijke EU een halt toe te roepen.
- Neveneffecten, dacht de burgemeester, het is niet te geloven. Wie was die Goldman eigenlijk? Ging hij de hele EU vol met oggle boggles zetten?

De Oggle Boggle economie - 4

- Ik heb uw optreden bij P&W op hun site bekeken, zei Goldman. U kwam daar heel overtuigend in over, vond ik. Hoe zei u het ook al weer..?
- Had u ons persbericht gezien? Ze schoof hem een exemplaar toe van de stapel die op haar bureau lag. Ze was eigenlijk best een beetje trots op zichzelf, de burgemeester, want ondanks haar onzekerheden, was ze glansrijk overeind gebleven onder een spervuur van vragen en er was veel gelachen aan de tafel. In dit geval een goed teken.
- Nee, dat niet, maar uw formulering, dat een oggle boggle… - met een steelse blik op het A4'tje - "een organisch groeiend object is, dat tijdens zijn constructie geleidelijk en met inbreng vanuit verschillende disciplines zijn uiteindelijke vorm en bestemming vindt," vond ik werkelijk schitterend verwoord. Werkelijk, mijn complimenten.
- Het belangrijkste, hernam hij na een korte stilte, is de voortdurende betrokkenheid en inbreng van de gemeenschap. De OB is niet meer dan een anker, dat in de continue stroom van persoonlijke actualiteiten aan het gemeenschappelijk onderbewustzijn trekt, een ontwakende reus, en zo de creatieve krachten genereert en bundelt, die de gemeenschap als geheel van nieuwe energie voorzien. Daarmee is in potentie alles mogelijk. Het lost oude tegenstellingen, die onoverbrugbaar leken, eenvoudigweg op en elk obstakel wordt moeiteloos opzijgeschoven.
De uitkomsten zijn onvoorspelbaar, want gebaseerd op creativiteit en improvisatie, maar uiteindelijk zullen we iets zien ontstaan dat een uitdrukking is van de tijdgeest, hier op deze plaats.

Hij schonk zichzelf een glas water in uit de karaf met ijsblokjes die naast hem stond en nam er een slok van.
Terwijl zij hem gadesloeg, liet de burgemeester zijn woorden op zich inwerken.
- Dat zijn weinig exacte begrippen uit de mond van een ingenieur, zei ze tenslotte.
Goldman moest daar hartelijk om lachen.
- Ik ben zakenman, zei hij. Laat de ingenieurs vooral exact zijn, om succes te hebben moet ik de wereld met een bredere scope benaderen.
- Maar als zakenman wil je ook winst maken. Wat is de winst van dit project? Het kost u alleen maar geld.
- Om winst te kunnen maken moet je eerst investeren.
- Ziet u dit, die oggle boggle - en ze kon niet nalaten er ironisch bij te glimlachen - dan als een investering?
- Jazeker. Hoewel, u moet u niet blindstaren op het "organisch groeiend object", zoals u het zelf zo treffend omschreef - nu grijnsde hij ook - Ik kijk vooral naar 'collateral advantage', de neveneffecten.
- De neveneffecten? Daar moest ze even over nadenken.
- Neveneffecten genoeg, zei ze vervolgens, voor mij tenminste. Ik word de hele dag platgebeld door collega's die willen weten of een oggle boggle project ook niet iets voor hen is.
- Kijk, zei Goldman en trok er een veelbetekenend gezicht bij en zijn smartphone. U vindt het niet erg, als ik hun gegevens noteer?

Hij was die middag even langsgekomen om de nieuwe projectmanager te introduceren, een boom van een man met borstelige wenkbrauwen en een stem als een scheepstoeter. Die was na de kennismaking meteen weer vertrokken om aan de slag te gaan.
Nu de inzamelingsactie beëindigd was, moest de inspanning verlegd worden naar het terrein van de vroegere scheepswerf, waar de oggle boggle zou verrijzen en dat vergde andere competenties dan die van zijn voorganger. Bovendien was het niet wenselijk het reservoir van "vrijwilligers" onbenut te laten. De psychologische turbine die de gemeenschap van nieuwe energie voorzag, moest continu door blijven draaien, op vol vermogen.

De Oggle Boggle economie - 3

Na verloop van een maand werd de inzamelingsactie wegens doorslaand succes beëindigd. De kiloprijzen waren al eerder stapsgewijs verlaagd om de aanvoer van oudroest van ver buiten de gemeentegrenzen te ontmoedigen, maar toen er regelmatig busjes uit Polen en zelfs een met een Bulgaars kenteken aan de poort verschenen, vond de projectmanager het tijd om de stekker eruit te trekken.

In het stadje zelf was inmiddels geen roestige spijker meer te vinden. Kelders en boxen waren leeggehaald en in het stadsbeeld viel geen fietswrak meer te bekennen, een 'collateral advantage' van de actie. De politie had zelfs moeten optreden tegen al te ijverige inzamelaars die door hun eigen voorraad heen waren geraakt en onbeheerde rijwielen op nietsontziende wijze in wrakken veranderden om ze in te leveren bij de stortplaats.

Intussen hadden ook de nationale media lucht gekregen van de ongewone ontwikkelingen in het stadje in Hollands waterrijke hart. Op een enigszins miezerige ochtend was een filmploeg van RTL4 op de Groote Markt verschenen, waar een groepje kleumende bejaarden zich onder de luifel van het groengele OB-paviljoen juist tegoed probeerde te doen aan frisdrank en gevulde koek. Ze schoten wat beelden bij de oude scheepswerf en later vervoegden zij zich bij het stadhuis en interviewden de gemeentesecretaris over wat er gaande was.

Emma was zo verstandig geweest niet het achterste van haar tong te laten zien, maar nadat het item 's avonds was uitgezonden, begon het twittercircuit te gonzen en de volgende dag was de oggle boggle in het hele land het gesprek van de dag en haalde een topscore in de Google zoekopdrachten. Aangezien de resultaten weinig zinvolle informatie opleverden, struikelden de nieuwsrubrieken van de omroepen en de dagbladpers over elkaar heen om een scoop over dit spraakmakende onderwerp te bemachtigen.
De hele volgende dag stonden de telefoons van het stadhuis roodgloeiend, of liever gezegd, ze waren onbereikbaar en toen de burgemeester tegen half een naar buiten trad om te gaan lunchen, werd ze omringd door camera's en een haag van uitgestoken microfoons met, kort samengevat, de aangolvende vraag: wat is een oggle boggle?

Gelukkig had de burgemeester nooit bezuinigd op mediatrainingen, dus herinnerde zij zich op tijd dat het onder dergelijke omstandigheden het belangrijkst is om zo voordelig mogelijk naar de camera's te blijven glimlachen en vooral geen antwoord te geven op de vraag.
- Daar kan ik u nu nog geen antwoord op geven, zei ze dan ook vriendelijk maar gedecideerd en terwijl ze de microfoons handig ontweek, bewoog ze zich naar de taxi die intussen was komen voorrijden. Met de geopende achterdeur als schild voegde zij in een inspiratie van het moment de opdringende persschare nog toe:
- Wacht u maar even af. Vanmiddag komen we met een persbericht.
En met die woorden trok ze de deur dicht en verdween.

Eenmaal in de rustige beslotenheid van het golfclubrestaurant genoot zij maar oppervlakkig van de lichte lunch die haar werd voorgezet, want haar gedachten dwaalden voortdurend over de mogelijke inhoud van het persbericht. Tussen de gangen door belde zij Emma via haar smartphone en bij de tiramisu kreeg ze al een eerste concept door. Na drie keer heen en weer mailen vond ze de tekst acceptabel en gaf hem vrij voor publicatie, diezelfde middag om 4 uur.
Daarna dronk ze een cappuccino op het terras en rookte er ter ontspanning een sigaartje bij, terwijl ze haar gedachten trachtte te ordenen. Toen bliepte haar andere telefoon en voerde ze een lang gesprek met een communicatieadviseur op het Provinciehuis. Daar was een uitnodiging binnengekomen voor een discussie aan tafel bij P&W.
Het was gedaan met haar rust, besefte ze. De geest was uit de fles. Vanaf nu zou de oggle boggle haar leven beheersen.

De Oggle Boggle economie - 2

Drie maanden na dit eerste onderhoud in "De Glorie" - de naam was intussen aangepast - had er een psychologische ommekeer plaatsgevonden in de voorheen nooddruftige en ingeslapen gemeente in het waterrijke hart van Holland.
Op voorspraak van B & W was de gemeenteraad nagenoeg unaniem accoord gegaan met het projectplan. Alleen de tweemansfractie van 'Plaatselijk Belang' had tegengestemd, omdat er in het plan geen rekening werd gehouden met de wensen van de winkeliersvereniging in de Hoofdstraat.

De burgerij was kort daarop via een groots opgezette PR-campagne op de hoogte gebracht van het voornemen om op het terrein van de vroegere scheepswerf "De Eendracht" - al sinds mensenheugenis gesloten - een oggle boggle constructie op te richten, zo hoog als het schip van de Grote Kerk. Fanfares en cheerleaders doorkruisten alle straten van de oude binnenstad en deelden flyers uit. Er werd alom gespeculeerd over wat een oggle boggle wel mocht zijn en waar zo'n geval toe diende, maar het enige dat men meende te weten, was dat het iets met nieuwe energie te maken had, of met "kunst".

Het kon de mensen ook eigenlijk niet schelen, want sinds het plan in werking was getreden, hadden ze opeens wel wat beters te doen. Midden op de Groote Markt was ten koste van vijftig parkeerplaatsen een informatiestand en feestpaviljoen verrezen met een terras en een strijkje erbij - plaatselijk jong talent - en een springmatras voor de kleintjes. De faciliteiten werden gerund door "vrijwilligers", taakgestraften en jeugdwerklozen die anders op hun uitkering gekort zouden worden. Toch was de animo er niet minder om, omdat zij de fooienpot mochten delen.

De winkeliersvereniging en de uitbaters van caféterrassen aan de Groote Markt hadden aanvankelijk bezwaren geopperd tegen wat zij als oneerlijke concurrentie beschouwden, maar de burgemeester had een conflict in de kiem gesmoord door toe te zeggen, dat op het overigens bescheiden OB-terras uitsluitend frisdranken en gevulde koeken van de plaatselijke banketbakker verkrijgbaar zouden zijn en de Hoofdstraat kreeg een feestelijker aanzien door uitbundige, groengele OB-slingers.
Over de klandizie klaagde achteraf niemand, want door een ander onderdeel van het masterplan had de bevolking wat meer te besteden dan voorheen en de evenementen op de Groote Markt trokken ook dagjesmensen van buiten aan.

Om iedereen in de gelegenheid te stellen het project met een eigen inbreng te steunen was een inzamelingsactie georganiseerd. De constructie van de oggle boggle zelf zou grote hoeveelheden staal vergen en de bevolking kon daar symbolisch aan bijdragen door hun oude metalen - bruin- en witgoed, fietswrakken, broodroosters, afgedankt gereedschap - in te leveren bij de gemeentelijke vuilstortplaats. Daar konden zo weer veertig extra "vrijwilligers", ditmaal de wat oudere garde in groengele OB-hesjes, aan de slag om te assisteren bij de inname, weging, sortering en transport. Er werd direct afgerekend tegen royale kiloprijzen. Om veiligheidsredenen gebeurde dat niet contant. Het bedrag werd door een projectaccountant ter plekke via internet op de rekening van de inbrenger overgemaakt.
Ondertussen reden dagelijks grote vrachtwagens af en aan om het ingebrachte oudroest, een stroom waaraan geen einde leek te komen, naar god-weet-waar af te voeren, opdat de stortplaats een infarct bespaard bleef.

Dergelijke details en de efficiency waarmee de lopende activiteiten werden uitgevoerd, maakten grote indruk op de burgemeester die tijdens haar carrière uitsluitend tussen ambtelijke molens had verkeerd. De projectmanager, die door Goldman zelf was aangesteld en zijn onvermoeibare assistente wisten duidelijk van wanten.
Kleine incidenten, zoals die keer dat twee mannen met een bestelbus een partij parkeerpaaltjes wilden verzilveren, die de week daarvoor was ontvreemd uit een gemeentedepôt, werden professioneel afgehandeld. De projectmanager bleek daarover op voorhand al afspraken te hebben gemaakt met de hoofdcommissaris.

De burgemeester voelde zich dan ook bijzonder voldaan, vooral ook in de wetenschap dat het project de gemeente geen cent kostte. Als zij glunderend over de Groote Markt liep - hier een hand schuddend en daar een praatje makend - en ze zag al die "vrijwilligers" af en aan lopen bij het paviljoen en over het zonovergoten terras om de zoveelste buslading ouden van dagen van frisdrank en gevulde koek te voorzien, dan werd zij haars ondanks meer dan eens overrompeld door in al die tijd dat zij de gemeenschap nu al diende, nooit eerder ervaren buitenambtelijke emoties.

Van de financiële kant lag zij niet wakker. Contractueel viel die volledig onder Goldman. De cash flow ging buiten de gemeente om. Maar, vroeg zij zich toch wel eens af: runde Goldman een filantropische instelling? Waar kwam het geld vandaan?
Emma had al eens een sommetje gemaakt in een spreadsheetje, zoals zij dat noemde, en was tot de conclusie gekomen dat er al minstens voor een ton was uitgegeven. Dat kon nooit betaald worden uit de opbrengst van het oudroest. En de bouw van dat rare ding, die oggle boggle, moest zelfs nog beginnen. Wat ging dat wel niet kosten?
Het waren haar zaken eigenlijk niet, maar ze moest er toch eens naar informeren bij die projectmanager, of bij Goldman zelf als die zich ooit weer eens liet zien.

De Oggle Boggle economie - 1

Ter gelegenheid van Schrikkeldag nu eens even iets heel anders - of lijkt dat maar zo?

In een klein stadje in het waterrijke hart van Holland had de gemeenteraad vergaderd over de deplorabele staat van de plaatselijke nijverheid en als gevolg daarvan, ook van de gemeentefinanciën. Na afloop hadden de burgemeester en haar trouwe aanhang zich verzameld in "De Vergane Glorie" om in alle bescheidenheid nog even na te kaarten bij een glaasje wijn en een bakje borrelnootjes.

Een toevallige bezoeker hoorde de discussie aan en na een tijdje onopvallend meegeluisterd te hebben, schoof hij een stoel bij en zei tegen de burgemeester:
- Neem me niet kwalijk dat ik zomaar inbreek, maar ik denk dat ik een oplossing weet voor uw problemen.
- Is het werkelijk? vroeg zij verrast, maar niet onwelwillend, want hij was een goedgeklede (Armani?), niet onknappe jongeman en zij had zojuist haar fijnbesneden neus in haar derde glas huiswijn gestoken.
- Vertelt u eens…
- Wat u nodig heeft, zei hij, is een groot, nieuw project, een onderneming waar de hele gemeente bij betrokken wordt, die mensen aan werk helpt en weer hoop geeft op een betere toekomst.

De burgemeester liet een kirrend lachje horen, zoals al wat rijpere vrouwen met een positie dat zo charmant kunnen doen als zij een man beleefd maar dodelijk zijn plaats willen wijzen.
- En wat dacht u dat we de afgelopen vier jaar hebben uitgevoerd? vroeg ze met een halfspottende ondertoon in haar stem.
- Ik bedoel iets heel anders, reageerde hij alert, iets van een totaal andere orde. Geen nieuw winkelcentrum, of een zakdoekenmuseum. Ik denk aan een OB-project.
- Een OB-project? U beseft toch wel dat bibliotheken op subsidie draaien en dat we daarop juist gekort worden. We hebben pas nog een vestiging moeten sluiten.
- Misschien bedoelt meneer een ander OB, opperde de gemeentesecretaris, dat van de tampons?
Ze verslikte zich bijna in een pinda en van de schrik en in het daarop volgende gegiebel dreigde de aandacht voor het algemeen belang danig te verslappen. Tussen de wethouder van Sociale Zaken en haar collega van Publieke Werken ontspon zich een geanimeerd gesprek over hun persoonlijke voorkeur voor inlegkruisjes.

De jongeman gaf de tafel daarom een rondje - de meeste dames gingen nu wijselijk over op Sourcy - en in de volgende tien minuten legde hij uit dat OB stond voor "Oggle Boggle" en dat dat niets met persoonlijke hygiëne te maken had, maar dat het ging om degelijk constructiewerk, veel staal en buizen, en dat zijn ingenieursbureau daarmee in het Midden-Oosten, o.a. in Dubai, al veel succes had gehad om kwijnende gemeenschappen van nieuwe energie te voorzien en op te stoten in de vaart der volkeren.

Nieuwe energie! De burgemeester raakte gaandeweg geboeid door zijn betoog, of eigenlijk meer door zijn levendige presentatie dan door de inhoud, maar omdat ze merkte dat verschillende dames half onder de tafel hun tweets begonnen te raadplegen, herinnerde zij zich plotseling dat ze nog een afspraak had.
- Heel interessant, zei ze bemoedigend, maar sommigen van ons hier zitten met een oppas thuis, dus misschien kunnen we dit gesprek beter een andere keer voortzetten, meneer … eh?
- Goldman, vulde die attent aan. Hij overhandigde haar zijn kaartje met een beminnelijke glimlach.
- Maakt u maar een afspraak met de secretaris hier, meneer Goldman, dan praten wij binnenkort verder op het stadhuis.

Terwijl ze haar mantel van de kapstok pakte, dook de secretaris naast haar op.
- Ik kan er niets op Google over vinden, fluisterde die haar toe.
- Waarover, Emma?
- Over die okkelbokkelprojecten. Ik heb het onder het gesprek even gegoogeld, maar die naam komt nergens voor.
- Oh, nou…, maak eerst maar eens een afspraak met die jongen, dan zien we wel waar het schip strandt. Ik haalde een paar frisse, nieuwe gezichtspunten uit wat hij te vertellen had.
En met die woorden zwaaide zij ten afscheid naar haar inmiddels druk twitterende achterban en spoedde zich - heel correct per taxi - naar haar date in restaurant 'de Wildeman'.
Er werden al genoeg ambtsdragers betrapt op rijden onder invloed en haar zou dat niet gebeuren. Bovendien waren taxibonnen declarabel.

Angela gets it in the neck

Not for nothing she's nicknamed the Iron Chancellor. Even a sudden beer shower is unable to shake Angela's equanimity.

Click to play video

Worden wij bestuurd door geretardeerde lemmingen?

Het ANP meldt vanmiddag in een miniberichtje, dat Iran zijn olieleveranties aan Frankrijk en Engeland per direct stopzet. Vorige week werd de Iraanse oliekraan al dichtgedraaid voor zes perifere Europese landen, waaronder het zieltogende Griekenland.
Commentaar: "Het lijkt een preventieve actie van Iran te zijn. Eerder besloot de Europese Unie vanaf juli Iraanse olie te boycotten. Zo'n achttien procent van de Iraanse olie-export gaat naar de 27 landen van de EU." Een "preventieve actie" dus, haha. Zero Hedge geeft daar een wat rijkere invulling aan: "Surely, when it comes to shooting itself in the foot, Europe truly has no equal."

Stel je bent een economisch machtsblok, de EU, onderdeel van een nog veel groter machtsblok, ook wel aangeduid als de westerse industrielanden. Er is een land, Iran, dat tot de orde geroepen moet worden, vindt je grote broer, omdat het bij herhaling niet doet wat Big Brother wil. Het recalcitrante land is bezig een kernindustrie op te tuigen, naar het beweert om in de toekomst blijvend in z'n energiebehoefte te kunnen voorzien, maar volgens Big Brother, omdat het eigen kernwapens wil ontwikkelen. Die zouden het machtsevenwicht in de regio, die toevallig ook de regio is waar meer dan de helft van de wereld olie- en gasreserves in de grond zitten, verstoren. Big Brother, bakermat van de reservevaluta die de hele wereld nodig heeft om olie en gas te kunnen kopen, heeft Iran in een isolement gedrongen door alle internationale banken te verbieden er contracten mee af te sluiten, handelscontracten, verzekeringen, etc., op straffe van bevriezing van hun dollartegoeden en hoge boetes.
Iran beschikt over een aanzienlijk aandeel in de olie- en gasreserves en is op zoek naar nieuwe afzetgebieden. Het exporteerde 18% van zijn jaarlijkse productie naar de EU, maar onder dreiging van onlangs aangescherpte sancties zakt de export nu bij voorbaat al in. Irans olie-inkomsten kelderen en daardoor raakt hun toch al krimpende economie nog dieper in het slop.

Als je in de internationale slangenkuil een land voor het blok wilt zetten, is het weinig effectief een half jaar van tevoren aan te kondigen wat je gaat doen. Je moet je in het geheim voorbereiden en dan verrassend en snel toeslaan, anders geef je je tegenstander de ruimte om alternatieven te zoeken en jou met de zwartepiet te laten zitten. Maar dat is nu precies de positie waarin de leiders van de EU zich samen hebben gemanoeuvreerd. Ze moesten direct voldoen aan de eis van Big Brother, maar voor zichzelf dachten ze nog wat tijd te kunnen nemen om het wegvallen van de olie-import uit Iran met importen van elders te compenseren. Hoewel ieder voor zich best in staat geacht mag worden te bedenken dat het in de wereldpolitiek zo niet werkt, besloten ze met elkaar de domst denkbare strategie te volgen: je in je kaart laten kijken. Het onderstreept nog eens, hoe contraproductief de Europese politieke elite als partij in het internationale krachtenveld opereert.

Maar welk belang kan de EU erbij hebben haar olievoorziening opzettelijk in gevaar te brengen in een tijd van economische recessie, onoplosbare financiële problemen en bij een stijgende olieprijs van inmiddels US$120+ per vat? Ik wil zeker niet uitsluiten dat Iran ambitie heeft om ooit een kernmacht te worden, maar of het echt zo'n vaart loopt is de vraag. Er moet dus iets zijn dat voor het moment nóg belangrijker is dan olie, dat de EU doet besluiten de door Big Brother geplaatste pijltjes te volgen op de route naar een oorlog in de Perzische Golf. Dat "iets" kan niet anders zijn dan de handhaving van de status quo, het monetaire piramidespel dat de wereld in zijn greep heeft op basis van de reservestatus van de US-dollar.

De verdeelde broederschap van de EU heeft zich voor dit doel nu al drie keer door de Amerikanen voor het karretje laten spannen, Irak, Afghanistan (onze volslagen naïeve Jolande Sap trapte er met open ogen in) en laatstelijk Libië. Saddam Hoessein wilde zijn olie uitsluitend nog in euro's betaald zien en hij is dood. Gaddafi wilde zijn olie aan China gaan verkopen en streefde naar een goudstandaard voor (Noord-)Afrika en de Arabische wereld; hij is dood. En Ahmadinejad - uitgestoten uit het internationale betaalcircuit - is bezig de US-dollar te ondermijnen door olieleveranties aan onafhankelijke en/of wanhopige landen, India, China en Japan, tegen betaling in goud en andere valuta dan US$ of ruilhandel in natura (voedsel en grondstoffen). Al zou hij willen, hij heeft geen alternatief.

Nu maakten de genoemde regimes het de Amerikanen ook wel makkelijk om internationale (westerse) verontwaardiging parallel aan hun eigen belangen te mobiliseren. Saddam was een moordzuchtige dictator, in Afghanistan voerde de Taliban een schrikbewind en Gaddafi stond al sinds Lockerbie op de hit lijst. Maar Ahmadinejad heeft rugdekking, van Rusland - leverancier van splijtstof uit zijn overtollige kernkoppen in roestende raketsilo's, van China - gretige afnemer van olie en mineralen en betaalmeester van de aan krediet verslaafde VS, Syrië - waarmee Iran een verdedigingspact heeft gesloten, en passief van India dat zelf geen olie heeft en er in goud voor wil en kan betalen, omdat het bankenkartel van Big Brother het (nog) niet in z'n greep heeft en het niet kan chanteren.
Dit opkomende machtsblok werkt samen om aan de reservestatus van de US$ een einde te maken. Op het financiële vlak sluiten zij bilaterale handelsverdragen in eigen valuta; zij verlagen geleidelijk hun dollarreserves en zijn de grootste opkopers van goud en strategische grondstoffen. En op het politieke vlak bieden zij weerstand tegen ongebreideld Westers imperialisme door in de Veiligheidsraad elke actie tegen Iran en onlangs tegen hun bondgenoot Syrië te vetoën.

Hier gaat het niet om vrijheid, democratie en rechtvaardigheid, of bestrijding van terrorisme, zoals onze politici en de media ons willen laten geloven. We zien hier de opkomst van een nieuwe wereldmacht, die zijn eerste pogingen doet de gevestigde orde aan te tasten. Westerse waarden zijn daarbij niet aan de orde, het gaat puur om macht, voedsel en schaarser wordende grondstoffen.
Ook al besteedt hij 45% van alle defensie-uitgaven ter wereld bij elkaar, Big Brother is een reus op lemen voeten. De mantel van zijn hegemonie begint scheuren te vertonen door de onvoorstelbare schulden die eronder schuilgaan en die op den duur niet meer te beheersen zijn, ook niet met de biljoeneninjecties van de Centrale Banken.

Vroeger boden afzonderlijke Europese landen nog wel eens tegenspel, als zij vonden dat Big Brother verkeerd bezig was. Met name Frankrijk (de Gaulle) hield dan zijn poot stijf. Maar nu in Europa alle koppen dezelfde kant op moeten staan en de richting van de kudde wordt bepaald in nachtenlange vergaderingen, waarin elke dissident tot zwijgen wordt gebracht of uitgestoten, wordt de hele Unie in feite geregeerd door het behoudende midden, de heilsoldaten van de status quo. Jammer, dat Europa zich daarmee aan de zijde schaart van degenen die alles te verliezen hebben en niets te winnen.

John Embry: À la recherche de l'argent perdu

Aanbevolen, tekst van de toespraak van John Embry, Chief Investment Strategist of Sprott Asset Management, Toronto, gehouden op de California Investment Conference van 11 feb. 2012.
Debt saturation ensures much higher gold and silver, een beknopt, maar volledig overzicht van het schuldenmoeras, waarin de westerse wereld + Japan onherroepelijk verder wegzinken door ongebreidelde geldcreatie en ZIRP (zero interest rate policy), de onzekere rol van China en de onzichtbare dreiging van een CDS (credit default swap) pandemonium.

... The European elite, who crammed the euro down the throats of their somewhat reluctant citizens, have invested far too much time and effort in their dream to quit now. That simply means creating whatever amount of paper necessary to keep the sovereign debt afloat and to allow the crippled banking systems to function.

Aansluitend een recent interview met Embry door Matterhorn Asset Management's Lars Schall: "The current financial system will be totally destroyed". Het Grote Geld zoekt intussen zijn heil in goud, evenals de Centrale Banken van de BRICs en de Aziatische tijgers. Hoelang duurt het nog, voordat Arabische oliestaten hun vertrouwen in fiatpapier verliezen en in goud betaald willen worden? Niet zo heel lang meer, denkt Embry. Intussen is de papieren olieprijs op weg naar recordniveau...

Met Rutte lachend naar het offerblok

Maar was u niet verrast, dan?
- Och…
Maar Neelie noemde het toch 'geen probleem'?
- Ja…
Absoluut geen man overboord, zei ze.
- Nee, geen punt. We hadden ze er liever bijgehouden natuurlijk, maar als de Grieken hun afspraken niet nakomen, houdt het een keer op met onze solidariteit. *)

En volgens de gezellige dikkerd is het besmettingsgevaar ook afgenomen.
- Ja, er zijn nu zoveel maatregelen genomen de afgelopen anderhalf jaar, dat we een Grieks bankroet wel kunnen opvangen. ^)
Dat moeten we nog zien. Maar Portugal, dat staat er ook niet zo best voor, toch?
- Ach…
Stel je voor dat die ook moeten afhaken en uit de euro stappen.
- Ja, stel je voor. Maar zo'n vaart loopt 't niet hoor.
Hoe weet u dat?
- Portugal is niet vergelijkbaar met Griekenland. Daar komen ze hun verplichtingen wél na.
En Spanje? Daar gaat het ook niet best momenteel.
- Spanje doet wat het kan met een nieuwe bezuinigingsronde.
Maar zowel Spanje als Portugal kampen met een krimpende economie, de werkloosheid bedraagt ruim 20% en de jeugdwerkloosheid 40 à 50%. Bezuinigingen zullen de situatie dan toch alleen maar verergeren?
- Wij hebben met alle Europese leiders een weg uitgezet om de staatsfinanciën van de eurolanden weer onder controle te brengen. Daar zijn offers †) voor nodig, maar als we nu niet ingrijpen, zijn de problemen over een paar jaar nog veel groter.º)
Dat laatste is zeker waar, en nu gaan alle Europese landen tegelijk bezuinigen op de overheidsuitgaven. Dan is een algehele Europese recessie toch onontkoombaar? In de meeste landen is het overheidsaandeel in de economie zo rond de 50% van het bbp!
- We hebben maatregelen genomen om groei [brede lach] waar mogelijk te stimuleren. We gaan een moeilijke periode tegemoet in Europa, maar als we gezamenlijk de schouders eronder zetten, komen we er sterker en meer verbonden uit.
Dat hebben wij vaker gehoord, maar de vraag is, wie zijn 'we'? ¹)

------------------
*) Solidariteit
- wij blijven de Grieken steeds meer geld lenen om hun schulden aan Europese banken te kunnen blijven betalen, zonder dat ze er zelf ooit bovenop komen.
Tot welke idiote constructies de EU en de ECB bereid zijn om te zorgen dat na een definitief Grieks accoord over de inmiddels tot €320 miljard opgelopen bailout (meer dan het hele Griekse BNP!), de banken 100% kunnen incasseren, terwijl de Grieken uiteindelijk geen cent overhouden, is door de zeer geduldige lezer op te maken uit dit ZH-artikel. Conclusie: Angela ziet eindelijk in dat het voor Duitsland goedkoper is om afscheid van de Grieken te nemen.
De Griekse bevolking lijkt dat maar al te goed te begrijpen. Ze hebben geen enkel vertrouwen meer in hun kleptocratische, politieke leiders en leggen massaal het werk neer. Na een zg. accoord over de Trojka-voorwaarden [9 febr.], direct een tweedaagse, algemene staking en de dreiging van een volksopstand. Nonne latet anguis in herba?
Door de eisen voortdurend op te schroeven lijkt het gezamenlijk beleid erop gericht de Grieken te pressen zelf uit de euro te stappen. Geen europoliticus die dát op haar/zijn persoonlijk conto geschreven wil zien.
Maar op het beslissende moment lijkt Duitsland onder internationale druk de rug toch weer niet recht te zullen houden. Laat de Europese belastingbetaler zich kort voor een onvermijdelijk Grieks faillissement toch nog snel even een oor van €130 miljard aannaaien?

ROUNDUP, 12 - 20 FEB. 2012
Telegraph - AEP, Germany's Carthaginian terms for Greece
en "Just as Greece complies at last, Europe pulls the plug"
Fin. Times - Wolfgang Münchau, Why Greece and Portugal ought to go bankrupt
David McWilliams, Prepare for Greece Lightening
Nigel Farage MEP - EU, you ain't seen nothing yet [video].
David McWilliams, Why make a drama out of a crisis? - hij benoemt de echte trojka: bankiers, politici en EU-ambtenaren, de dienaren van gevestigde belangen, heilsoldaten van de status quo, die de democratie aan hun laars lappen.
6 MRT. 2012 - Mike Shedlock, Disorderly Greek default and euro exit.
10 MRT. 2012 - ZH, Greece has defaulted: Here is where we stand.

^) Maatregelen
- het Noodfonds, het ESM en de herkapitalisatie van banken, geen van alle voldoende. Het enige dat (tijdelijk) helpt, is het geldinfuus van de ECB, bijna een half biljoen euro eind december 2011 en eind februari een nieuwe ronde (LTRO) van naar verwachting minstens het dubbele - een verkapte vorm van QE - "quantitative easing" - de geldpers laten draaien.
Daar kleven grote risico's aan. Dat de ECB haar toevlucht neemt tot zulke "big bazooka" maatregelen, geeft aan hoe wanhopig de bancaire situatie in feite is.
In zijn persconferentie van 9 febr. gaf Draghi aan dat hij bereid is meer risicovolle onderpanden (collateral) te accepteren voor de ECB-leningen. De Europese banken die het geld echt nodig hebben, zijn nl. door hun hoogwaardige assets heen en zouden zonder versoepeling van leenvoorwaarden niet voor meer ECB-krediet in aanmerking komen, dus "Trash to cash".
Draghi lijkt bereid de omvang van de ECB-balans - nu 2,7 biljoen euro, op te blazen tot 7,1 biljoen, en laadt daarmee een fiscaal risico van €20.000 op de rug van elke inwoner van de 17 eurolanden.
Een uitvloeisel van deze onbeperkte en (te) goedkope kredietverstrekking is dat op zichzelf insolvabele banken in Spanje en Italië opeens bulken van het geld en daarmee tegen de (hoge) marktrente de staatsobligaties van hun eveneens insolvabele overheden kopen. Dat was ook precies de opzet, maar afgezien van de vraag of die schulden ooit terugbetaald kunnen worden (niet dus), zorgt de fiat-tsunami van de ECB o.a. in Spanje voor nieuwe verstoringen van het wankele evenwicht tussen doormodderen en een totale instorting à la Griekenland.

UPDATE, 2 - 5 MAART 2012
Eurobanken stallen de volledige LTRO-2 bij de ECB - Totaal €777 milliard; op 5 maart €821 miljard.
Euroland will pay for this monetary madness
Spaanse economie krimpt verder - 25% werkloosheid in 2012
Europese solidariteit - Iedereen weet dat Spanje liegt over de cijfers

†) Offers
- het zijn altijd de gewone burgers die voor de fouten van anderen moeten boeten, nooit degenen die de zaak hebben laten ontsporen door hebzucht of onachtzaamheid, of door pure zelfoverschatting.
Om wat voor (onvoorstelbare) bedragen het gaat toont deze prachtige infographic van Demonocracy.

º) Problemen
- de opmerkingen van Rutte op 9 feb. in de Tweede Kamer: "PVV en SP keerden zich tegen de steunoperaties voor Griekenland. ,,Dan had je een tsunami over jezelf afgeroepen'', aldus Rutte. Door wel financiële hulp te bieden staat de eurozone er volgens Rutte nu sterker voor," zijn ronduit bespottelijk. De hele eurozone is nu insolvabel, banken én overheden, en moet met 'funny money' van de ECB overeind worden gehouden. De werkloosheid is tot ongekende hoogten gestegen en de EUconomie krimpt en daarmee de overheidsinkomsten. De tsunami is in aantocht en hij wordt vele malen groter en verwoestender, dan wanneer wij ons verlies twee jaar geleden genomen hadden.
Rutte weet het leuk te brengen, de eeuwige optimist, maar inhoudelijk manifesteert hij zich als een volslagen nul zonder visie en vooral, zonder betrokkenheid. Mogelijk vloeit dat voort uit de combinatie van zijn persoonlijkheid en zijn positie. Hij is tenslotte vooral een politiek dier en in de politiek gaat het nooit over inhoud, maar uitsluitend over politiek.
Kán Rutte überhaupt een eigen koers varen, los van wat Angela wil? Waarschijnlijk nauwelijks. Ze houdt hem strak aangelijnd. Voor Rutte betekent dit dat hij zich op de vlakte moet houden, waardoor hij - buiten de eigen kring - wantrouwen wekt bij de kiezer over zijn persoonlijke oprechtheid. Ook belet zijn preoccupatie met de EU hem echte betrokkenheid te tonen bij het lot van de Nederlanders die door zijn beleid worden getroffen. Op nationaal niveau zal zijn ster daardoor verbleken, wat mettertijd een overstap naar een comfortabel plekje in de EU-hiërarchie des te waarschijnlijker maakt.
Wees alert op misleidend taalgebruik: politici met een dubbele agenda (of is dit een pleonasme?) zeggen altijd 'Europa', als zij de EU bedoelen.

¹) 'We'
- niet de landen die ondanks, of juist door hard bezuinigen steeds dieper in de schulden raken; niet degenen die in de komende recessie ontslagen worden; niet degenen die de prijs van hun huis zien kelderen; niet de spaarders die minder rente krijgen dan het inflatiepercentage en de pensioentrekkers die gekort worden; niet de afgestudeerden die geen baan kunnen vinden.
'We', dat zijn degenen die op het pluche zitten, die uit het niets nieuw geld kunnen creëren, desnoods een biljoen euro, voor wie later altijd wel een plaatsje in de ambtelijke hiërarchie kan worden vrijgemaakt of bedacht, met als beloning een ruim en waardevast pensioen; het zijn de Neelies en de Ruttes, de Gollums en de Draghi's en hun knechten in de nationale parlementen, die in het Europese niemandsland een ivoren toren hebben opgetrokken, waarin ze zich onaantastbaar wanen, ver verheven boven de wolken van democratische verantwoording en die er alles aan doen de status quo in stand te houden, zonder de bevolking ooit nog een stem te gunnen die hun luchtkasteel aan het wankelen kan brengen.
Het is een beproefde tactiek van de pluchekaste de burger bang te maken met een vooruitzicht van totale chaos, mocht er iets gebeuren dat de status quo doorbreekt, hoe verstikkend die voor de meerderheid ook is. Het zijn nu ook weer letterlijk de woorden van Lukas Papademos, de door de EU geparachuteerde, Griekse interim-premier, met een staat van dienst bij de Boston Fed en bij de ECB. Blijkbaar komt hij weinig buiten de deur, want de Griekse samenleving verkeert al een paar jaar in een staat van permanente chaos en een herinvoering van de drachme kan daar alleen maar verbetering in brengen. Het zou niet voor het eerst zijn dat het land failliet gaat en zoals bekend, Griekenland bestaat nog steeds.